Independence Day : Resurgence (2016)

Korte Inhoud
Door gebruik te maken van buitenaardse technologie, hebben de verschillende naties op aarde samengewerkt aan een immens verdedigingsprogramma om zo de planeet te beschermen. Maar niets kan ons voorbereiden op de geavanceerde en ongekende kracht van de buitenaardse wezens. Alleen de vindingrijkheid van een aantal moedige mannen en vrouwen kan onze wereld nog redden van de ondergang.

Genre : SF
Land : VS

Cast :
Liam Hemsworth : Jake Morrison

Jeff Goldblum : David Levinson
Bill Pullman : President Whitmore

Regisseur : Roland Emmerich

Mijn mening

“Are we dead?
We're okay.
You peed in your pants?
Uh, yeah.
Yeah, me too.”

Ik had nooit gedacht dat ik Will Smith in een film zou missen. Wel voor alles is het een eerste keer. En verdomme ik mistte onze vriend Smith in deze vervolgfilm op de kaskraker uit 1996. Niet vanwege zijn acteertalent of zijn goede looks. Maar wel vanwege zijn droge humor en zijn somtijds hyperkinetisch gedrag. De geest van Smith werd wel in ere gehouden door het kortstondig vertonen van een foto ergens in een presidentiële corridor. Zijn afwezigheid in deze film was te wijten aan een fataal ongeluk tijdens een testvlucht. Als waardige opvolger wordt zijn stiefzoon Dylan (Jessie T. Usher en gelukkig niet Smith’s zoon Jaden zelf) te hulp geroepen.

Het grote verschil met zijn voorganger is het totaal gebrek aan geloofwaardigheid en spanning. Bij de blockbuster van 1996 was de buitenaardse invasie zo briljant in beeld gebracht, dat als er ons ooit zo iets te wachten stond het hoogstwaarschijnlijk gelijkaardige vormen zou aannemen. In deze film is alles zo over de top en buiten proporties dat het belachelijk overkomt. Als je al naar die afmetingen van het buitenaards schip kijkt, begin je je al vragen te stellen. Dit gigantische schip palmt zo maar eventjes een kwart planeet in beslag. Voordeel is dat de aangebrachte verwoestingen en ravages zo immens zijn dat dit weer indrukwekkende beelden oplevert waarbij de CGI afdeling hun beste beentje kan voorzetten. Het moment dat de steunpoten van het gevaarte zich in het aardoppervlak ingraven, zorgen voor hallucinante beelden waarbij aardig wat vasteland wordt omgewoeld en een reusachtige tsunami over een continent raast. Vergeleken met deze is die uit “San Andreas” een miniem golfje.

Over het verhaal zelf dan maar. Verwacht niet al teveel diepgang of baanbrekende vernieuwingen in vergelijking tot de kaskraker uit de jaren 90. Het is niet meer of minder dan een tweede poging van die buitenaardse krijgsheren om de aarde te veroveren en bepaalde resources te plunderen. Het enige verschil is dat door het bestuderen van het achtergelaten buitenaards materiaal na de eerste confrontatie, de mensheid zich drastisch heeft kunnen verder ontwikkelen. Resulterend in een mega installatie op de maan om nieuwe aanvallen te kunnen counteren, een futuristisch uitziende maatschappij, een verdedigingslinie rondom onze aarde door gebruik van bewapende satellieten en de technologie om intergalactische reizen tegen lichtsnelheid te maken. Men had echter niet in de gaten dat twintig jaar geleden een noodsignaal verzonden werd vanuit een buitenaards schip, gelegen in de Afrikaanse woestijn waar Afrikaanse rebellen een jarenlange strijd voerden tegen in de woestijn rondlopende marsmannetjes. Maar het signaal in de X-band frequentie dat gedetecteerd werd op het moment dat het moederschip vernietigd werd, kon men niet in detail bestuderen. Het resultaat is een tweede aanval. Een aanval die volgens oud president Whitmore (Bill Pullman) niet te stoppen is : “They are coming back. And this time we won't be able to stop them”.

De cast is een mengeling van oudgedienden en de nieuwere generatie. Zo zie je dus weer Jeff Goldblum, Bill Pullman, Judd Hirsch en Brent Spiner verschijnen als hun twintig jaar ouder alter ego. Hun uiterlijk verraad de voorbijgevlogen jaren. Hun intelligentie daarentegen is nog even fris en kwiek. De meeste problemen waar ze voor komen te staan worden in een oogwenk opgelost door spitsvondige voorstellen en intuïtieve bedenksels. Een beetje te vlug naar mijn oordeel waardoor het allemaal somtijds ongeloofwaardig overkwam. En van spanning is er dan ook niet echt sprake. Verder kon ik de soms melige humor ook niet echt appreciëren. Al bij al is deze tweede film een klein beetje een tegenvaller. Toegegeven, de beelden zien er spectaculair uit. De speciale effecten zijn magistraal (maar dat was te verwachten). En de actiescènes zijn fenomenaal. Maar er was geen kippevelmoment in deze film. Echt indruk maken deed het niet. Maar heb je eens zin in een visueel spektakel, dan mag deze blockbuster zeker niet ontbreken op je bucketlist. Ik hoop alleen dat over 20 jaar de nazaten van die vervelende marsmannetjes niet nog eens hetzelfde plan bedenken.