Jamesy Boy (2014)

Korte Inhoud James komt in aanraking met straatbendes waardoor hij uiteindelijk voor lange tijd achter de tralies belandt van een maximaal beveiligde gevangenis. In de inrichting bouwt hij een sterke vriendschap op met een medegevangene - een veroordeelde moordenaar - die de jonge James onder zijn hoede neemt. Hij helpt James om een positieve draai aan zijn leven te geven.

Genre : Biografie/Misdaad
Land : VS

Cast :
Spencer Lofranco : James
Mary-Louise Parker : Tracy
James Woods : Lt. Falton
Ving Rhames : Conrad

Regisseur :
Trevor White

Mijn mening

Now you keep writing.
It don’t matter about what,
it don’t even matter if it’s good or not.

Het zoveelste moraliserende “jongen-op-slechte-pad-komt-tot-bezinning” EO verhaal. Er zijn waarschijnlijk wel meerdere zulke gevallen waarover een verhaal zou kunnen verteld worden. Ondanks het feit dat dit een op waargebeurde feiten gebaseerd verhaal is, is het een film volgepropt met cliché elementen. Het zal wel een inspiratie zijn voor sommigen, maar dat was de film “Life of a King” met Cuba Gooding Jr. ook. Alleen was deze laatste overtuigender en geloofwaardiger. James Burns leek eerder op een lid van “The Backstreet Boys” of een hedendaagse persiflage van James Dean, met zijn gladgeschoren uiterlijk en perfect zittend kapsel. Hopelijk stonden de airco’s in de filmzalen op maximum zodanig dat ze niet massaal de flauwgevallen tienermeisjes moeten evacueren.

James Burns (Spencer Lofranco) is een getroebleerde jongen die eigenlijk bijna zijn hele jeugd in instellingen heeft doorgebracht en al op 14 jarige leeftijd rondloopt met een enkelband. Zijn strafblad is dan ook al indrukwekkend lang met als hoogtepunt het bedreigen van zijn moeder haar vriend met een mes. Zijn alleenstaande moeder Tracy (Mary-Louise Parker) doet er alles aan om hem terug op een maatschappij aanvaard spoor te zetten. Alleen voelt James zich onbegrepen en het ontbreekt hem de wil om zijn leven op een andere manier aan te pakken. Hierdoor ontspoort hij algauw en is weer volop bezig met rondhangen, spijbelen, jointjes roken en uiteindelijk deelnemen aan het beroven van een lokale winkel. Hierbij ontmoet hij Crystal (Rosa Salazar), de lokale matras van de buurt, die hem introduceert bij Roc (Michael Trotter), een lokale bendeleider en drugshandelaar. Door zijn stoere en blijkbaar angstloze houding, krijgt James meer respect van Roc die hem na een bepaalde tijd als zijn rechterhand promoveert. Toch probeert James op een bepaald moment zijn leven terug op orde te brengen en ontmoet hij Sarah (Taissa Farmiga), de dochter van de eigenaar van de lokale winkel die ze voorheen hebben beroofd. Maar toch loopt het uiteindelijk mis en beland James in de gevangenis. Zijn stoere en zelfdestructieve houding brokkelt daar langzaam maar zeker af. Mede door toedoen van Conrad (Ving Rhames) die levenslang heeft gekregen en James probeert te overtuigen om niet op dezelfde manier te eindigen.

Buiten het cliché gehalte is ook de ongeloofwaardige prestatie van Lofranco een tegenvaller. Hij komt geen seconde over als een zelfdestructief en dreigend bendelid. Meermaals vond ik het eigenlijk een beetje lachwekkend als dit goedogend tieneridool met een zwaar pistool ligt te zwaaien naar een redelijk zwaar uitgevallen gangster. Direct associeerde ik dit met de arrestatiefoto’s van "Justin Bieber". Ook zo’n engelengezicht. Over het algemeen is de acteerprestatie van Lofranco wel behoorlijk, alleen zijn uiterlijk paste er niet bij. Vanzelfsprekend hebben we de nimmer opgevende moeder die nog altijd een beetje hoop heeft dat haar zoon toch nog tot inkeer zal komen, maar uiteindelijk het onderspit delft en een onverschillige houding aanneemt. Er verschijnt een vriendinnetje op het toneel dat natuurlijk zorgt voor de verkeerde vrienden en hem meesleurt in zijn ondergang.

Het gevangenisleven is natuurlijk weer een strijdperk met verschillende rivaliserende bendes en een nogal imposant overkomende bendeleider (Taboo van The Black Eyed Peas) die, hoe hadden we het kunnen weten, totaal geen indruk maakt op James waardoor ze meermaals elkaar in de haren vliegen. De zielige nieuwkomer hoort er ook nog bij. Weeral zo iemand die eruit ziet alsof hij nog niet eens een vlieg zou kwaad doen, en waar direct de stoere jongens op afgaan om hem te treiteren, waarna James weeral in de bres springt voor deze zwakkeling. En dan is er nog de reddende engel in de vorm van Ving Rhames. Een figuur die eruit ziet als een pletwals en je moeiteloos zou platdrukken om te dienen als beleg tussen zijn boterham, maar die tot inkeer is gekomen in de gevangenis en droomt over Rio de Janeiro en het enorme beeld dat op de top van een berg staat met gespreide armen ... zucht. Uiteindelijk weet hij James te overtuigen om het ook over een andere boeg te gooien, waarna deze zich naderhand ontpopt als toekomstige poëet en diepmenselijke rijmpjes begint neer te pennen. Het overbekende beeld van iemand die ijverig iets neerschrijft, peinzend enkele seconden in het oneindige voor zich uitkijkt en dan enthousiast verder begint te schrijven, mag dan ook niet ontbreken.

“Jamesy Boy” is een doorsnee verhaal waarover je je afvraagt of hierover wel een film gemaakt moest worden. Er zijn nog zoveel andere als James in de wereld. De enigste mooie momenten waren de stille en fragiele met James en Sarah. Morgen ben ik deze al vergeten en in de toekomst als het nog eens ergens op één of ander televisiekanaal wordt uitgezonden, zal ik diep nadenken of ik deze al eens gezien heb of niet.