Deepwater Horizon (2016)

Korte Inhoud

De film vertelt het waargebeurde verhaal van het BP-boorplatform Deepwater Horizon dat in 2010 het gezicht werd van een ecologische ramp in de Golf van Mexico. Het beruchte Britse booreiland vloog in brand en explodeerde op 20 april 2010 tijdens boringen. Er kwamen 11 bemanningsleden om het leven en veroorzaakte de grootste olieramp in de geschiedenis van de Verenigde Staten.

Genre : Thriller
Land : VS

Cast :
Mark Wahlberg : Mike Williams

Kurt Russell : Jimmy Harrell
John Malkovich : Vidrine

Regisseur : Peter Berg

Mijn mening

Waar het in “The Runner” ging over een congreslid die zich de benen onder zijn lijf uitliep om voor financiële steun te zorgen voor lokale visserijen na de BP olieramp, toont “Deepwater Horizon” op een consequente manier de pure feiten die zich op de dag van het fatale ongeluk afspeelden op

dit olieplatform. Het had weer de zoveelste rampenfilm kunnen zijn. Vol heroïsme, spectaculaire scenes en emotioneel geladen beelden van achtergebleven familieleden. Uiteindelijk werd het dat niet helemaal. Men slaagde erin om er geen Hollywoodiaanse toestanden in te verwerken. Kortom, geen overdreven kunstgrepen om het spectaculairder te maken op gebied van actie en emoties. Het is een nauwgezette rapportering van de feiten die zich afspeelden voor en tijdens de ramp. Ik had wel eens zin in een met actie doordrenkte rampenfilm waarin de situatie zowel letterlijk als figuurlijk explosief is. Anderzijds mocht de nasleep van deze ramp ook wat meer belicht worden voor mij.

Zoals in elke rampenfilm krijgen we twee verschillende kampen te zien. Diegenen die het gevaar voorspellen en anderen erop wijzen welke consequenties er zullen voortvloeien uit het nemen van ondoordachte beslissingen. En dan is er de partij die elk gevaar van de hand wijst en uit puur winstbejag elk tegensputteren in de kiem smoort en ervoor zorgt dat de hele situatie ontspoort. Bij de groep individuen die hun verstand gebruiken en rekening houden met de veiligheid, bevinden zich Jimmy Harrell (Kurt Russell) en Mike Williams (Mark Wahlberg). Harrell is één van de hoofdverantwoordelijke op het boorplatform en hamert op het voldoende checken van de cementlaag die de oliebron afsluit. Je moet geen genie zijn om te weten dat die test niet naar behoren wordt uitgevoerd en wat de uiteindelijke gevolgen zijn. Mike Williams is de technicus van dienst die instaat voor het perfect functioneren van alles wat er ook maar moet functioneren op zo’n boortoren. Dat hij zich ontplooit tot diegene die op het moment dat de ellende begint het hoofd koel houdt en op een doeltreffende manier de nodige acties uitvoert om erger te voorkomen, stond in de sterren geschreven.

Het spijtige aan films zoals “Deepwater Horizon”, is dat de afloop al op voorhand gekend is. Het is dan ook redelijk vervelend als je vrouw telkens eens komt kijken en dan doodkalm de vraag “En is het al gebeurd?” stelt. En uiteindelijk is dat ook hetgeen waar je op zit te wachten. Alles wat eraan voorafgaat heeft een educatieve (met een colablikje het principe van een olieplatform visueel duidelijk maken) functie en dient louter en alleen om de spanning geleidelijk aan op te bouwen. Als dan de hel losbarst krijg je een aaneenschakeling van explosies met zo’n vernietigende kracht dat muren, ijzeren bouwsels en werklieden letterlijk alle kanten opvliegen. Niets zo vervelend als tijdens een verfrissende douche een douchewand tegen je aan geblazen krijgen waarbij de glassplinters en verwrongen ijzer een spoor van vernieling en verhakkeld vlees nalaten.

Mark Wahlberg speelt een uitstekende rol als de onverschillige techneut Mike die niet bepaald onder de indruk is van de nogal autoritaire toon die de BP bonzen gebruiken. Ik ben niet zijn grootste fan, maar ditmaal vond ik het een geschikte rol voor hem. Idem dito wat betreft Kurt Russell die stevig van leer trekt tegen de BP vertegenwoordigers. Daarbij ontfermt John Malkovich (die me altijd zal bijblijven als de uitdagend rus Teddy KGB in “Rounders”) zich over de rol als arrogante betweterige BP man die eerst hautain en zelfverzekerd overkomt, om zich dan naderhand als een bange wezel uit de voeten te maken, wetende dat hij aan een gewisse dood is ontkomen. Net zoals de mannelijke passagiers die zich verschanste tussen de vrouwen en kinderen in een reddingsbootje toen de Titanic zich te pletter vaarde tegen die reusachtige ijsklont.

Echt diepgang kent de film niet. Geen verwijtend vingertje naar de verantwoordelijken van BP die winst maken belangrijker achten dan de veiligheid van het personeel. Geen epiloog waarbij deze onbenullen verantwoordelijk worden gesteld voor één van de grootste milieurampen ooit. En geen karakterontwikkelingen bij de hoofdpersonages. Het enige doel dat ze voor ogen hebben, is ontsnappen uit de vlammenzee en overleven. Maar de speciale effecten, actiescènes en zenuwslopende wedloop tegen de klok zal je omverblazen. Precies datgene wat de bemanningsleden ervoeren.