The Hoarder (2015)

Korte Inhoud
Als Ella er achter komt dat haar bankiersvriendje een geheime opslagplaats huurt, vermoedt ze dat het is om een affaire te verbergen. Met behulp van haar beste vriendin Molly breekt ze in in het gebouw. Ze ontdekt echter iets dat nog veel angstaanjagender is. Gevangen in een donker gebouw met een groep neurotische vreemden moet ze vechten om te overleven.

Genre : Horror
Land : UK

Cast :
Mischa Barton : Ella

Robert Knepper : Vince
Andrew Buckley : Stephen

Regisseur : Matt Winn

Mijn mening

“The Hoarder” is zo’n film die je gerust kan overslaan. Veel zal je hierdoor niet missen. Ondanks het toch wel origineel concept (aangaande de gebruikte locatie) blijft het een betreurenswaardige flauwe film. En dat om de simpele reden dat er omzeggens niets gebeurd de gehele film. Spannend is het bijna nooit. Voor de zoveelste keer gaat het over een aantal individuen die in de val zitten en achtervolgd worden door één of ander moordzuchtig wezen. Op het einde wordt het duidelijk waarover het gaat en waar het wezen vandaan komt. Maar echt indrukwekkend is het allemaal niet. En sinds het hier toch over een horror gaat, verwacht je toch enkele bloederige scenes. Daar zou ik dan ook niet te veel op hopen, want de slachtoffers hun licht wordt gedoofd buiten beeld de meeste tijd. Het lage budget zal hier wel iets mee te maken hebben.

Zoals ik al eerder vermelde, kan je wel zeggen dat de locatie waar zich alles afspeelt uniek is. Het begint allemaal de avond dat Ella (Mischa Barton) twijfels krijgt over de oprechtheid van haar verloofde en samen met haar beste vriendin Molly (Emily Attack. What’s in a name) het briljante idee krijgt om naar het gebouw te trekken waar haar verloofde een opslagruimte huurt. Toch fascinerend dat ze weet heeft van een dagboek dat daar ergens tussen de rommel ligt. Dit kleinood zou dan soelaas kunnen brengen over het verleden van haar verloofde. Spijtig genoeg wordt er niet alleen andermans rommel, vol achtergelaten nostalgie en voor de buitenwereld verborgen geheimen, hier opgeslagen. Er worden nog andere dingen gestockeerd op een geheime verdieping, waar de twee trienen dan ook ondanks de veiligheidsmaatregelen terechtkomen. En zoals altijd zorgen de dames weer voor de nodige ellende. Voordat ze het weten zitten ze vast in dit gebouw, samen met enkele andere vreemden, en worden ze belaagd door een naargeestig uitziend wezen met een dichtgenaaide mond.

Al bij al begon “The Hoarder” veelbelovend. Ik had niet het gevoel dat ik een lowbudget film aan het kijken was. En eerlijk gezegd waren de vertolkingen door Barton en Attack niet eens zo slecht. En als Robert Knepper opdaagt, in de gedaante van de dienstdoende politieagent Vince, werd het interessanter daar hij me bekend voorkwam (waarschijnlijk ooit eens tegengekomen in een film). Wat me het meest verheugde was het feit dat men niet voor de zoveelste keer een groep heeft samengesteld met die typische persoonlijkheden (zoals daar zijn de sportieve bink en zijn blonde bimbo, een nerd, een Goth-chick …) maar dat het heterogeen gezelschap bestaat uit reguliere, alledaagse mensen die hun bezittingen daar hebben opgeslagen. Meest lovenswaardige vertolking werd verzorgd door Andrew Buckley als de niet zo atletisch gebouwde Stephen die de verhuring van opslagplaats runt.

Wat me het meest irriteerde was het gebouw en zijn faciliteiten zelf. Het leek wel Fort Knox met zijn hightech security voorzieningen en smetteloze gangen waardoor het er uitzag als een moderne atoomschuilkelder. Maar de liften leken wel van de jaren stilletjes. Daar hadden de ontwerpers van dit hypermodern gebouw op bespaard blijkbaar. Alsook op de firma die verantwoordelijk was voor het installeren van de verlichting. Jongens, wat een amateurwerk hebben die wel afgeleverd. De ontwerper van dit automatisch verlichtingssysteem verdiend toch wel een serieuze klap rond zijn oren met een TL-lamp. En tenslotte zijn acteerprestaties van sommige deelnemers hemeltergend slecht. En ik vond de timing soms echt wel slecht als het over de conversaties gaat. Een niet-menselijk wezen dwaalt al moordend door de gangen, maar zij debatteren rustig verder over een mislukt huwelijk en geldkwesties. Raar.

“The Hoarder” is zeker geen al te slechte film, maar echt indrukwekkend was het nu ook weer niet. De uiteindelijke ontknoping wist echt niet te boeien. Ook al eindigde het niet al te rooskleurig. Zelfs de claustrofobische setting en de dreiging van een dicht geniet wezen, kan niet eens voor een onaangenaam gevoel of enige spanning zorgen. De film is trouwens volgestouwd met onlogische situaties. Blijkbaar is het goed vegen van één of andere elektronische kaart al voldoende om deze te laten werken waar het niet mag. Het enige wat door mijn hoofd schoot op het einde was “Aha, zo zit het dus in elkaar”. Meer ook niet. Dus verwacht geen verbazingwekkende ontknoping of wending. “The Hoarder” is dus echt geen verplicht kijkvoer.