The Thinning (2016)

Korte Inhoud
"The Thinning" speelt zich af in een post-apocalyptische toekomst waar alles om het indammen van de menselijke bevolking draait. Er is een crisis gaande die het einde van de mensheid kan betekenen en daarom zijn er drastische maatregelen genomen, zoals het verplichten van anticonceptiemiddelen en het euthanaseren van bejaarden. Daarnaast heeft de overheid van de Verenigde Staten een evenement geïntroduceerd, genaamd The Thinning, waarin leerlingen op school uitgedund worden middels een examen. De deelnemers met de laagste scores worden geëxecuteerd.

Genre : SF
Land : VS

Cast :
Peyton List : Laina Michaels

Logan Paul : Blake Redding
Calum Worthy : Kellan Woods

Regisseur : Michael J. Gallagher

Mijn mening

“Warning, lock down is now in progress.
30 seconds 'til lock down.
Testing to begin in 15 minutes.”

Als je een schoolvoorbeeld zoekt om aan te tonen hoe je op de beste manier een toch wel originele film kunt omvormen tot een doorsnee tienerverhaal waaraan je een oneindig aantal vervolgen kunt breien, dan is het “The Thinning” wel. Toegegeven, op het eerste moment vond ik het basisidee magistraal. Een soort “The Purge” op academisch vlak. Als blijkt dat de natuurlijke bronnen van de planeet Aarde niet meer voldoende aanwezig zijn en de leefbare ruimte beperkt is doordat de oceanen landoppervlakte ingepalmd hebben (de opwarming van de aarde is hiervan de oorzaak), dan wordt het wel tijd om drastische maatregelen te nemen. In de V.S. hadden ze hiervoor de ideale oplossing. Neen, geen geboortebeperking of terminale oudere van dagen elimineren. Het lumineuze idee is om schoolgaande jongeren te onderwerpen aan een ultiem eindexamen. Ooit panische angsten doorstaan als je op school weer aan de vooravond van examens stond? Wel dit zou dan je ergste nachtmerrie kunnen zijn. Slaag je niet voor dit examen, dan is er zelfs geen herkansing meer mogelijk. Op die manier tracht men dus de bevolking jaarlijks met 5% te verlagen.

Tot daar het ingenieuze van de hele film. Ik geef eerlijk toe dat de beelden je een ongemakkelijk gevoel geven. Zeker als je die onschuldige kindjes ziet die hun eerste “Thinning” examen afleggen en je plots beseft wat het lot zal zijn voor enkelen van hun. De rest is echter zo voorspelbaar en bij momenten echt vreselijk belachelijk en onrealistisch. Ik kon er nog mee leven dat men weer dat idyllisch beeld van een superieur Amerika voorhield en dat men dit proces gebruikt om een intelligentere bevolking te verkrijgen en als resultaat weer het beste land van de wereld te worden. Schitterend. Dat bereik je dus door alle dommeriken te elimineren. Een revolutionaire idee dat je tegen de borst stuit, maar tegelijkertijd zo fascinerend op je inwerkt, dat je nieuwsgierigheid opflakkert en je gespannen blijft kijken.

Maar dan beginnen de ridicule voorvallen de bovenhand te nemen. Als iemand al camerabeelden begint te gebruiken om een paswoord te achterhalen of met een gemagnetiseerd ijzeren draad tracht een 3 meter verder liggend nietig pinnetje op te vissen, dan begin ik toch al eens te zuchten. Neem daarbij dan nog de verplichte romantische inslag met een kortstondige mond op mond beademing, dan zucht ik nog eens dieper. Ik vroeg me trouwens af waarom de ongelukkige studenten die niet geslaagd waren nog eens moesten ontsmet worden. Toegegeven, naderhand was dit wel duidelijk. Dat het allemaal zo voorspelbaar was, had ik dan weer niet verwacht. Halverwege kon ik alle ruwweg opsommen wat er zou gebeuren en hoe het zou aflopen. Alleen het ultieme einde had ik niet voorzien. En dat zorgde bij mij voor de grootste wrevel. Een open einde op zodanige manier dat een vervolg vanzelfsprekend lijkt. En iedereen weet wat ik van sequels denk.

Als je er dieper over nadenkt is dit eigenlijk een beetje de weerspiegeling van onze huidige maatschappij. Op politiek vlak wordt er hier en daar wel eens een mouw gepast aan een bepaalde situatie zodanig dat het voor de gezaghebbers beter uitkomt. Vermogende en invloedrijke families worden soms wel eens bevoordeeld. Het verkrijgen van een studiebeurs omdat men op sportief vlak uitblinkt, waardoor het niet echt noodzakelijk is om over een hoog I.Q. te beschikken, wordt sowieso al gehanteerd in de V.S. tegenwoordig. En de gewone sterveling is meermaals de dupe (zelfs al beschikken ze over het juiste aantal hersencellen). Al bij al een choquerend onderwerp en vertolkingen die door de beugel kunnen ondanks dat het een low-budget film is. Hadden ze een ander einde verzonnen, dan was mijn mening hierover waarschijnlijk milder geweest. Nu is het niet meer en niet minder dan een commercieel slap voorwendsel om er nog enkele sequels bij te verzinnen.