Godzilla (1998)

Korte Inhoud
Na Franse atoomproeven op Frans-Polynesië wordt er een onbekend wezen gesignaleerd in het Panama kanaal. De wetenschapper Niko Tatopolous zijn hulp wordt ingeroepen om deze zaak nader te bekijken. Hij komt al snel tot de conclusie dat het hier gaat om een reusachtige hagedis die ontstaan is door radio-actieve stralingen. Godzilla gaat aan land in Manhattan en laat een vernietigende spoor achter zich.

Genre : Actie/SF
Land : USA

Cast :
Matthew Broderick : Niko Tatopolous
Maria Pitillo : Audrey Timmonds
Jean Reno : Philippe Roaché

Regisseur :
Roland Emmerich

Mijn mening

"The radiation isn't an anomaly, it's the clue."

Naar aanleiding van de nieuwe release van "Godzilla" dit jaar, waar ik overigens wel enorm naar uitkijk, deze oude blockbuster uit 1998 eens herbekeken. Tja, het is overduidelijk een gedateerde film op gebied van CGI en het acteren is soms enorm ergerlijk en kinderachtig. In vergelijking met de nieuwe film van dit jaar, ziet dit er inderdaad maar armzalig uit. Langs de andere kant kan ik me nog de originele Godzilla films herinneren die ik jongzijnde zag in zo'n ouderwetse bioscoop op een zondagmiddag. Steevast was er een Bruce Lee geprogrammeerd in combinatie met een Japanse Godzilla (Vs. King-Kong) of Bud Spencer/Terence Hill film. Die Japanse Godzilla niemandalletjes waren helemaal om van te gieren. Het leek wel een plastiek figuurtje tussen een kartonnen dozen decor met vreselijk slechte effecten erbovenop geplakt. Vergeleken hiermee is deze Godzilla state-of-the-art.

Vooreerst het monster Godzilla zelf. Op sommige momenten zijn de beelden enorm geslaagd zoals de onderwater beelden. Het overgrote deel van de film krijgen we echter alleen maar delen van Godzilla te zien : een poot die neergezet wordt op enkele stilstaande taxi’s, een rond zwiepende staart of het hoofd alleen. Niet bepaald hoogstaande technologie. Trouwens stoorde mij toen al (en nu ook) het feit dat de dreun van het neerzetten van een poot met de daaropvolgende schokgolf niet correct synchroon loopt met het opwippen van personen en auto’s. Naar mijn gevoel verloopt dit met iet of wat vertraging. Het feit dat New York in een puinhoop wordt herschapen is een leuk gegeven. Dat het leger daar meer de oorzaak van is dan Godzilla die er doorheen dendert, is dan weer te belachelijk voor woorden. En ik had soms ook wel het gevoel dat het decor opgebouwd was met kartonnen dozen.

Het meest irriterende in deze films zijn de stupide en vreselijke vertolkingen. Vooreerst Mathew Broderick vind ik totaal misplaatst in deze monsterfilm. Hij is te verdragen in een komedie zoals “She’s having a baby”, ”Addicted to love” of “Inspector Gadget”, maar niet in deze rampenfilm. Of men gebruikte hem om het komisch gehalte omhoog te krikken. Zijn achternaam Tatopoulus zorgt al onmiddellijk voor infantiele dijenkletsers door de versprekingen. En de hele tijd host hij door de regen met zijn belachelijk mutsje en telkens als hij iets zegt klinkt het automatisch ongeloofwaardig en precies verzonnen. Dat hij tenslotte ook nog eens direct de verklaring heeft hoe Godzilla is ontstaan en dat we aan de wieg staan bij het ontstaan van een nieuwe diersoort, was echt om te lachen.

Maria Pitillo is dan wel een engelachtige verschijning maar zo melig en voorspelbaar. De blonde bimbo op de nieuwsafdeling die geen vermeldenswaardig belangrijk nieuws mag brengen, maar toch op slinkse wijze aan beeldmateriaal komt, dat dan weer snugger wordt gestolen door haar baas om dan uiteindelijk triomferend een Pullitzer-prijs-waardige reportage te maken op het uiteinde. Jongens toch ! En blijkt ze ook nog een oud liefje te zijn van Broderick. Hank Azaria vond ik eigenlijk nog het beste te pruimen. Een aardige gozer die op het juiste moment de camera kan hanteren voor exclusieve beelden. Toch raar dat op dat moment telkens de camera niet echt goed functioneert.
Bij deze 3 horen dan nog een rijtje hoogst irritante personen, zoals daar zijn : Kevin Dunn als betweterige en schreeuwerige Kolonel, Michael Lerner als domme en dikke burgemeester, Arabella Field als vriendin van Animal, die blijkbaar nog niet doorheeft dat een cameraman soms gevaarlijke situaties meemaakt en hier telkens hysterisch op reageert, Vicki Lewis als bronstig wetenschapsvrouwtje die ondanks de apocalyptische situatie toch de tijd vind om kwijlend naar Broderick te kijken (Een mens moet haar prioriteiten stellen hé) en last but not least Doug Savant als voor mij de meest stupide en oerdomme soldaat ever in het Amerikaanse leger. De PeeWee Herman van het Amerikaans leger.

Akkoord. Je moet er niet van uitgaan dat dit accuraat en realistisch is. Voor zoiets moet je naar “The Butler” kijken of iets dergelijks. Maar er zitten toch wel enkele zaken in die echt bij de haren getrokken zijn. Dat Godzilla ontstaan is door radioactieve stralingen door kernproeven op Frans-Polynesië is eigenlijk een variant van de originele film. Waarom het beest tot Manhattan moet zwemmen om haar eieren daar te leggen is mij een raadsel. Hij/zij moet van de Grote Oceaan door het Panama Kanaal , langs Florida en dan zo naar New York. Toeristisch uitstapje ? De piloten die de helikopters besturen hebben blijkbaar geen IQ test moeten afleggen. Ze worden achtervolgd door Godzilla en kijken panikerend over de schouder, wetende dat als ze dat ding lijnrecht omhoog zouden sturen ze warempel uit de klauwen zouden blijven van Godzilla. Daarnaast denk ik ook dat hun wijsvinger met secondelijm vastzat aan het vuurmechanisme, want ze bleven continue kogels rondspuiten ook als ze niks in hun vizier hadden. En Godzilla is toch ook niet zo minuscuul dat ze er zo langs vuren. Dr. Tatopoulus is een gerenommeerd onderzoeker op gebied van mutatie bij dieren door stralingen. Op het moment dat hij dit als verklaring voorlegt dat Godzilla eigenlijk een gemuteerde hagedis zou kunnen zijn, verklaard iedereen hem voor gek. Waarom hebben ze hem dan in de eerste plaats erbij gehaald ?

Het einde was nog enigszins vermakelijk met de Jurasic Park-achtige baby Godzillaatjes. Maar over het algemeen was het een ontgoocheling. “Godzilla” had niet het effect als pakweg "Jaws" of "King Kong" waar je waarachtig een angstig gevoel van kreeg en gespannen in je stoel naar zat te kijken. Zoals iemand suggereerde op IMDb : schaf je een levensechte Leguaan aan als huisdier, plaats het in het midden van de huiskamer tussen wat Lego huizen, en observeer hoe het zich voort beweegt en alles omstoot. Dit kan ook zenuwslopend spannend zijn. Ik was er 15 jaar geleden niet ondersteboven van, en dat blijkt nog zo te zijn.