The Void (2016)

Korte Inhoud

Politieagent Daniel Carter komt op een verlaten weg in een woestijn een mysterieus persoon tegen. Het blijkt te gaan om een jongeman die nat is van het bloed. Daarnaast loopt hij mank. Daniel brengt hem naar een afgelegen ziekenhuis in de omgeving. Na een tijdje doet Daniel de ontdekking dat de patiënten en het personeel van het ziekenhuis langzaamaan transformeren in iets onmenselijks. Daniel neemt de taak op zich enkele andere overlevenden veilig het ziekenhuis uit te gidsen en de nachtmerrie te beëindigen voordat het te laat is.

Genre : Horror
Land : Canada

Cast :
Aaron Poole : Daniel Carter
Kenneth Welsh : Dr. Richard Powell
Daniel fathers : The Father

Regisseur :
Jeremy Gillespie
Steven Kostanski

Mijn mening

“We will all be saved.
Everything has led to this.
I can see it all before me.
The infinite astro workings.
It's beautiful.”

Zou het kunnen dat Gillespie en Kostanski een onderonsje hadden op een avond na enkele flesjes bier en hun all time favorite film “The thing” gezellig samen nog eens bekeken, waarna ze aan de tafel enkele vluchtige ideeën neerschreven en schetsjes maakten van slijmerige en waanzinnig uitziende creaturen? Vervolgens verzonnen ze nog een op de Ku-klux-klan uitziende sekte wiens kap voorzien is van een groot driehoek als symbool. “Misschien maken de filmkijkers een associatie met de geheimzinnige Bermuda driehoek. En verder zullen we wel voor de vuist weg een verder verloop van het verhaal verzinnen. We zien wel waar we uitkomen.” dachten ze nog. Tja, daar lijkt “The Void” dan ook het resultaat van te zijn na deze brainstorm-sessie. Een horror die terug doet denken aan gelijksoortige films uit de jaren 80 waar horroreffecten werden gecreëerd met grimages en rubber maskers.

Tot ergens halverwege was het verre van slecht. De spanning was te snijden. Het was allemaal redelijk mysterieus en beangstigend. De gebruikte horror elementen zagen er goor en bloederig uit. Kortom, het leek wel op weg naar een geslaagd horror experiment. Totdat het geheel ontspoorde en een weg insloeg die niet meer te volgen was. Een psychedelische trip met beelden vanuit een andere dimensie of planeet, een occult-achtig ritueel en een demonisch schepsel dat het uiteindelijke doel uit de doeken doet. Niet dat deze uitleg er iets toe doet, want het is allemaal zo vergezocht en verwarrend.

Wat zeker een genot was, waren de verschillende creaturen die opdoken gedurende de hele film. Een rariteitenkabinet vol walgelijke en groteske monsters. De liefhebbers van dit soort speciale effecten zullen hier plezier in vinden. Misschien dat het enigszins afwijkt van deze film, maar telkens kreeg ik bij het bekijken van deze film een “Twin Peaks” gevoel. Een totaal ander onderwerp, maar ook daar was dat mysterieuze en bizarre merkbaar aanwezig. Ook hier is dit het geval. En indien dit een film was uit de jaren 80, dan hadden ze er zeker een succesrijke serie van kunnen maken. Qua filmaffiches hadden ze al een redelijke verzameling aangelegd om enkele seizoenen mee te dekken.

“The Void” is ontegensprekelijk een unieke film en iets wat je zelden tegenkomt. Dat dit makkelijk kan opgenomen worden in “The hall of cult movies” is een vanzelfsprekendheid. Dat het echter een vat vol krankzinnigheid is en een plot waar geen touw aan vast te knopen valt, is ook een feit. De acteerprestaties zijn niet echt schitterend maar vallen best mee voor deze low-budget film. De surrealistische sfeer is vooral in de tweede helft alomtegenwoordig. Sommige verhaallijnen zijn niet echt gedetailleerd uitgewerkt en laten je achter met meer vragen. Uiteindelijk vroeg ik me af waar ik nu eigenlijk naar gekeken had. Ik vrees dat dit een film is die alleen bij een beperkt publiek geapprecieerd zal worden. Merendeel van de filmkijkers zullen echter nogal minachtend over deze film spreken. Ik bevind me denk ik redelijk centraal qua opinie over dit bizar schouwspel.