Before I fall (2017)

Korte Inhoud

Samantha Kingston heeft alles goed voor elkaar. Ze heeft een knappe vriend, geweldige vrienden en ziet er zelf ook fantastisch uit. 12 februari is wederom een doodnormale dag in haar prachtige leven totdat blijkt dat het haar laatste dag is. Als ze haar laatste dag steeds weer beleeft gedurende één week ontdekt ze het mysterie rondom haar dood en de werkelijke waarde van alles dat ze dreigt te verliezen.

Genre : Mysterie
Land : VS

Cast :
Zoey Deutch : Samantha
Halston Sage : Lindsay
Elena Kampouris : Juliet

Regisseur :
Ry Russo-Young

Mijn mening

“Maybe for you there's a tomorrow.
Maybe for you there's 1,000 or 3,000 or 10.
So much time you can bathe in it.
So much time you can waste it.
But for some of us,there's only today.
And what you do today matters.”

Die verrekte tijdlussen toch. In “Groundhog Day” zat Bill Murray ook in eentje en kon hij er uit ontsnappen door toe te geven aan de liefde. En Tom Cruise zit in een minder prettige tijdlus in Edge of Tomorrow waarbij hij telkens weer sterft tijdens een buitenaardse invasie. Samantha (Zoey Deutch) heeft na een tijdje door dat ze met hetzelfde probleem zit. Een nachtje uit met haar vriendinnen Lindsay (Halston Sage), Ally (Cynthy Wu) en Elodie (Medalion Rahimi) eindigt op een rampzalige manier waarna ze telkens weer wakker wordt op “Cupid’s Day”. Een dag waarop op jongeren in school elkaar rozen schenken om hun liefde te verklaren.

Als deze hartsvriendinnen zichzelf zouden bedelven onder de rode rozen, zou dat eigenlijk niemand verwonderen. Want deze narcistisch ingestelde glamour trutten leven in een egocentrische, artificiële cocon waar eigenlijk alleen plaats is voor hun verwaande persoonlijkheden. Een leven van perfectie en zelfgenoegzaamheid waarbij de andere minderbedeelden (zowel op financieel als op uiterlijk vlak) ongenadig bekritiseerd en bespot worden. Zelf beseffen de arrogante, omhooggevallen lellebellen niet dat ze deze status niet alleen te danken hebben aan hun uiterlijk maar merendeel dankzij hun gefortuneerde ouders. Hierdoor kunnen ze zich onderscheiden van anderen op materialistisch vlak. Een auto uit een iets duurdere klasse. Flaneren met Louis Vuitton handtassen en pronken met exclusieve kleding.

“Before I fall” faalt op twee gebieden. Ten eerste is het niet bijster origineel. Zoals ik al eerder zei is het een soort variant op “Groundhog Day”. Behalve dat deze laatste ook plaats maakte voor komische situaties. “Before I fall” benadert de problematiek ernstiger en heeft op moreel vlak een veel zwaarder doorwegende boodschap. En ten tweede is het uiterst voorspelbaar. Eens je doorhebt hoe de vork in de steel zit en de feiten langzaamaan onthuld worden, weet je al hoe het zal aflopen en wat Samantha moet doen om de cirkel te doorbreken. Zelfs de laatste zin kan je probleemloos mee mompelen. Zoals te verwachten doorloopt Samantha verschillende emotiefases. Van verwondering en ontreddering naar angst en vertwijfeling. Om dan via een rebelse, fatalistische fase te eindigen in een openbaring waarbij ze plots (alhoewel ze misschien diezelfde dag al een duizendtal keren heeft meegemaakt) inziet hoe het probleem op te lossen.

Toch raar. Ik ben niet echt zo’n liefhebber van zulke meiden-films. Maar door het cyclisch aspect en de verfijnde ontleding van de verschillende persoonlijkheden, was dit high-school drama toch boeiend genoeg. Ook de vertolkingen wisten me op een aangename manier te verassen. Echt sympathiek kan je ze niet noemen, maar geleidelijk aan worden hun ingewikkelde karakters doorprikt en krijg je als het ware nog medelijden met ze. Vooral Deutch leverde een schitterende prestatie. Zelf lijkt het een fragiel poppetje. Een soortement “Holly Hobbie”-achtige Gillian Anderson. Een lieftallig meisje met een onschuldig uiterlijk waar je niet van verwacht dat ze zo arrogant, hatelijk en egoïstisch kan zijn. De rest van de dames zijn uit hetzelfde hout gesneden met elk hun eigen diepgewortelde emotionele issues. Ik hoop dat ze in werkelijkheid niet ook zo’n hatelijke krengen zijn.

De ultieme levensles is nogal overduidelijk op het einde. Het is misschien een beetje overdreven artritis bezorgend moralistisch wijsvingergezwaai, maar uiteindelijk is het ook een waarheid als een koe. Misschien zouden er bepaalde individuen in deze wereld zich wat meer moeten concentreren op de belangrijke zaken des levens in plaats van louter alleen bezig te zijn met hun status en eigenbelang. De “ik”-cultuur en sociale druk is echter van dien aard dat het een bijna onmogelijke taak is om jongeren dit te laten inzien. Misschien moet deze film toegevoegd worden aan het bestaande leerplan van tegenwoordig. Ik kan me echter voorstellen dat er enkele van die gelijkgezinde geesten gechoqueerd zijn als ze de ontknoping zien. Gechoqueerd over Samantha’s lot. De volgende dag gaan ze dan weer lustig giechelend verder met het pesten van mindere schoonheden. Tja. Maar onthoud meisjes : “Karma is a bitch!”.