I'll Follow You Down (2013)

Korte Inhoud Als een jonge wetenschapper voor een zakenreis vertrekt kan zijn gezin niet vermoeden hoe dramatisch deze trip zal aflopen. De man verdwijnt namelijk spoorloos, zijn zoon en vrouw in totale verwarring achterlatend. Jaren later doen die twee echter een bizarre ontdekking. Een die de man misschien wel weer thuis kan brengen...

Genre : SF/Drama
Land : Canada

Cast :
Gillian Anderson : Marika
Haley Joel Osment : Erol
Rufus Sewell : Gabe

Regisseur :
Richie Mehta

Mijn mening

Gabe Whyte (Rufus Sewell) staat op het punt te vertrekken naar een conventie in Princeton met het vliegtuig. Hij speelt nog een spelletje schaak met zijn zoontje Erol (Haley Joel Osment) en neemt liefdevol (verrassend) afscheid van zijn vrouw Marika (Gillian Anderson) op het vliegveld. Gabe keert echter niet meer terug en laat zijn familie verweesd en gebroken achter. Een niet geëindigd partijtje schaak is een blijvende herinnering aan hem.

Ongeveer 12 jaar later na het mysterieuze verdwijnen van Gabe, zien we Erol terug als een volwassen 21 jarige bolleboos die uitblinkt op wetenschappelijk en wiskundig gebied. Een hoogbegaafde student die de genen waarschijnlijk geërfd heeft van zijn familie die louter uit academici en wetenschappers bestaat. Een traumatische gebeurtenis brengt zijn grootvader Sal (Victor Garber) zover om hem zijn theorie te vertellen over de verdwijning van zijn vader, waar Erol met de jaren meer en meer van de overtuiging is dat zijn vader gestorven is. Volgens Sal heeft zijn zoon een mogelijkheid ontdekt om door de tijd te reizen via zogezegd “wormholes” en wou hij Einstein ontmoeten in een parallel universum.

“I’ll follow you down” gaat dus over tijdreizen. Het is zeker niet gemakkelijk om nog origineel uit de hoek te komen met zulk een gegeven, daar er al onnoembare films gemaakt zijn over dit fenomeen (Back to the Future,Looper,12 Monkeys, Terminator, About Time, Déja Vu, ….) die dan ook doorspekt zijn met actie om grip te houden op de aandacht van het publiek. “I’ll follow you down” richt zich meer op het wetenschappelijke en het emotionele. Ondanks het gebrek aan actie of spanning blijft het toch een intrigerende SF, die de bekende complicaties weeral in vraag stelt. Welke invloed heeft een wijziging in het verleden op je huidige leven ? Zal je persoonlijke situatie nog identiek zijn zowel op familiaal als professioneel vlak ? Het is in ieder geval geen flitsend jeugdig SF avonturenfilm zoals “Back to the Future” !

Toch redelijk slim bekeken van de regisseur Richie Mehta om deze low-budget indie SF te voorzien van bekende gezichten. Een “X-Files”-achtig verhaal verdient zo iemand als Gillian Anderson, die trouwens niks van haar good looks verloren is met de jaren. En Haley Joel Osment kent iedereen nog als het vertederend klein jongetje die doden kon zien in “The Sixth Sense” en op zoek ging naar zijn echte persoonlijkheid in “A.I”. Buiten het feit dat hij redelijk bijgekomen is en een ringbaardje heeft, kan je dat engelengezicht nog bespeuren in dat aangedikt gezicht. Hij kan je nog altijd zo intriest aankijken met die puppy-ogen. Vooral Anderson levert een glansprestatie als de depressieve achtergelaten eega die haar eeuwige liefde verloren is en dit verlies nooit heeft kunnen verwerken waardoor ze al die jaren al psychiatrische bijstand kreeg en zich overeind hield met medicatie. Osment heeft zijn leven terug herpakt en een leven opgebouwd samen met zijn jeugdvriendinnetje. De ongeïnteresseerde blik terwijl zijn moeder over zijn vader sprak en hun eerste ontmoeting, spreekt boekdelen.

Spijtig genoeg is het grootste gedeelte van deze film gericht op de onderlinge relaties en welke de eventuele consequenties zouden zijn, als Erol het plan om naar het verleden te reizen zou doorvoeren, op zijn persoonlijk privé leven. Het vervaardigen van de tijdmachine blijft beperkt tot het tonen van een las-masker, ingewikkelde wiskundige formules uit de kwantumfysica en een klein gedeelte van een soort duikersklok. Het vertonen van het uiteindelijke tijdreizen zelf is redelijk beperkt en was ten tijde in afleveringen van “Dr. Who” veel beter in beeld gebracht. Tevens stoorde het me dat na de periode van 12 jaar Erol wel een enorme verandering had ondergaan terwijl zijn moeder en grootvader nog hetzelfde uiterlijk hadden. Nogal ongeloofwaardig.

Een niet zo actierijke film met mooi uitgewerkte karakterstudies en het vreselijke dilemma waar Erol uiteindelijk mee opgezadeld zit. Uiteindelijk is het niets anders dan een familiedrama waarbij de huisvader zijn gezin in de steek laat en deze laatste achterblijven met onbeantwoorde vragen. In “I’ll follow you down” is deze huisvader echter niet sigaretten gaan halen om daarna niet terug te keren, maar zit hij ergens vast in het verleden. Deze Canadese film mag zeker niet beschouwd worden als een mislukking, maar toch miste er iets en was er toch een ontevredenheid dat aan me knaagde. Het was alsof ik naar een episode heb gekeken over reisverslagen per trein, en er was geen enkele keer een fragment in de hele episode waarbij je de trein kan zien….