Jack Goes Home (2016)

Korte Inhoud
Jack is een goed opgeleide tijdschriftredacteur in Los Angeles. Hij is in de twintig, verloofd en verwacht zijn eerste kind. Worstelend met het loslaten van zijn kindertijd en zijn aanstaande volwassenheid, wordt hij hard geraakt door het nieuws van de dood van zijn vader. Tijdens een gruwelijk auto-ongeluk is zijn vader omgekomen en zijn moeder gewond geraakt. Hij besluit terug te keren naar zijn geboortestad Denver om zijn moeder te verzorgen.

Genre : Drama/Thriller
Land : VS

Cast :
Rory Culkin : Jack
Lin Shaye : Teresa
Daveigh Chase : Shanda

Regisseur :
Thomas Dekker

Mijn mening

“There's nothing to do or say.
Um... we live, we drive, we crash, we die.
Had to happen sometime.”

Wel heel toevallig dat ik voor deze film “Marrowbone” gezien heb, waar het over iemand gaat die het moeilijk heeft om het verlies van een dierbare te verwerken. En toen ik ongeveer halfweg was met “Jack goes home” besefte ik dat ik een gelijkaardig verhaal aan het bekijken was. En dat de uiteindelijke uitkomst wel eens identiek zou kunnen zijn. Ik zat er inderdaad niet ver naast. En om eerlijk te zijn, vond ik deze intrigerende film iets beter dan de voorgaande. En dat louter en alleen door het schitterende acteerwerk van Rory Culkin. Een portret over hoe waanzin zich meester maakt van iemand.

Ik had de naam van deze hoofdrolspeler nog niet gezien en zat me dus al een hele tijd af te vragen waar ik deze acteur nu van kende. Toen ik tenslotte de naam Culkin had gevonden, sloeg ik me op mijn voorhoofd. Damn, hij lijkt vreselijk veel op zijn broer die in “Home Alone” het leven van enkele inbrekers zuur maakte. Maar ik moet eerlijk bekennen dat dit qua acteerprestatie alles overtreft wat zijn beroemde broertje Macaulay ooit gepresteerd heeft. Als Jack laat hij een heel scala van gevoelens en gemoedstoestanden zien. Van trots naar onverschillig. Van verdriet tot kalmte. Het ene moment tracht hij een oud familiegeheim te ontrafelen. Het volgende moment vlucht hij weg in een roes van alcohol en drugs. Zelfs homoseksuele waanbeelden overvallen hem. En dit alles nadat hij noodgedwongen moet terugkeren naar zijn ouderlijk huis daar zijn vader omkwam in een auto-ongeluk.

Van meet af aan is het wel duidelijk dat er iets niet klopt. Die onverschilligheid waarmee Jack aan zijn zwangere vrouw vertelt dat zijn vader gestorven is. Ook al was deze man blijkbaar redelijk belangrijk voor hem. De wijze waarop hij gedetailleerd vertelt over zijn onthoofde vader is enerzijds zonderling en angstaanjagend. Maar anderzijds vreemd genoeg ook grappig op een bepaalde manier. Ook het gedrag van zijn moeder Teresa (Lin Shaye) is vreemd te noemen. Misschien het traumatiserend effect na het ongeval? Na haar uitbarsting tijdens het eten over of ze wel of niet moet treuren over het verlies van haar man, stel je jezelf de vraag of ze niet opgelucht is hierover. Zijn de duistere familiegeheimen werkelijkheid? Het resulteert in een complexe moeder-zoon relatie die naarmate de film vordert, totaal escaleert.

“Jack goes home” is zo’n film waar je je ongemakkelijk bij voelt. Ondanks het totaal ontbreken van bloederige of angstaanjagende beelden (ook al is er de griezelige zolder) is er toch dat constant gevoel van spanning. De psychologische chaos is een constante in deze film. “Jack goes home” balanceert tussen een spookverhaal en een psychologisch familiedrama. Jack is verwikkeld in een strijd met zijn persoonlijke demonen en lijkt de grip met de werkelijkheid stilaan te verliezen. En ook al zijn de personages van dien aard dat er altijd het gevaar is om te hervallen in overacting, zorgen de hoofdacteurs ervoor dat ze niet in die val trappen. Ik val in herhaling, maar het acteerwerk van Rory Culkin is fascinerend. Voor mij een aanrader en waardig om bekeken te worden. Als je de kans krijgt, laat dan even weten of ik fout zit !