Beyond skyline (2017)

Korte Inhoud

De gebeurtenissen spelen zich tegelijkertijd af met die uit de eerste film. Dit keer zet de ruige rechercheur Mark alles op alles om zijn zoon Trent te bevrijden van een oorlogsschip met gewelddadige aliens aan boord. Deze werd, zoals vele anderen, door het schip opgezogen.

Genre : SF
Land : UK/China/Canada/Indonesie/Singapore/VS

Cast :
Frank Grillo : Mark
Bojona Novakovic : Audrey
Jonny Weston : Trent

Regisseur :
Liam O’Donnell

Mijn mening

“What the hell you think that was, man...terrorists or what, huh?
ISIS doesn't have a fuckin' spaceship!”

Zonder twijfel hoort “Beyond skyline” bij één van de betere low budget SF-films die ik gezien heb de laatste jaren. Op visueel vlak dan toch. Qua inhoud vond ik het maar half geslaagd. Tot aan het gedeelte dat zich in Laos afspeelt, is het aanvaardbaar. Van daaraf begint het verhaaltechnisch redelijk onzinnig te lijken. Zo gauw Mark (Frank Grillo), een op onbepaald verlof gestuurde politieagent, en zijn zoon Trent (Jonny Weston) terecht zijn gekomen in een netelige situatie waarbij de aarde alweer belaagd wordt door vijandige buitenaardse wezens, is het entertainmentgehalte van deze actierijke SF enorm hoog. Aardbewoners die massaal de lucht in worden gezogen. Een futuristisch ruimteschip waar de slachtoffers bedekt met slijm terug bij bewustzijn komen en dan willekeurig gegrepen worden door tentakels die hun hersenen eruit rukken. Gepantserde Predator-achtige aliens die gestuurd worden dankzij de ingeplante menselijke hersenen. Dat krijg je allemaal voorgeschoteld in het eerste half uur.

De film heeft veel weg van “War of the Worlds” met buitenaardsen die hetzelfde einddoel voor ogen hebben als in “Independence Day”. En weer een wereldbevolking die zich tracht te verdedigen tegen een schijnbaar onoverwinnelijke buitenaards ras. Niet dat het niveau hetzelfde is vergeleken met deze twee kaskrakers. Maar toch alle lof voor de CGI afdeling want het ziet er soms wel best grandioos uit. Misschien hadden ze het interieur van het ruimteschip wat minder duister kunnen maken. En er waren toch wel enkele mankementen als het over speciale effecten gaat. Maar de reusachtige creaturen waarmee ze zich voortbewogen waren schitterend ontworpen. Het leken wel de monsters die in “Pacific Rim” het leven op aarde verstoorden.

Het is allemaal boeiend en het verveelde niet, totdat het reusachtige ruimteschip neerstort in Laos en Mark zich samen met metrobestuurster Audrey (Bojana Novakovic) aansluit bij een soort rebellenleger. Deze vrijheidsstrijders verschuilen zich in de onderaardse ruimtes van boeddhistisch uitziende Vietnamese tempels die de bombardementen van de Vietnam oorlog hebben weerstaan. Uiteindelijk is het blijkbaar niet meer dan een ordinaire drugsbende en loopt er ook nog een Amerikaanse wetenschapper rond (die zo lijkt weggelopen te zijn uit “Apocalypse now”). Samen met deze wetenschapper en de verbazingwekkend snel groeiende baby die Mark en Audrey gered hebben op het buitenaards ruimteschip, tracht men een reddingsmiddel te creëren om de vijandige aliens te bestrijden en alzo de mensheid te redden. Het absurdisme overstijgt hier je stoutste vermoedens.

Vanaf hier ben je getuige van een zichzelf terug opbouwend ruimteschip. En hoe deze schijnbaar onverslaanbare en onkwetsbaar uitziende ruimtefiguren worden overwonnen door enkele rondfladderende Aziatische martial-arts fanaten die met behulp van enkele Hong Kong Phooey bewegingen deze gepantserde Predator-figuren elimineren. Als je in de eerste helft zag hoe destructief en onverslaanbaar deze buitenaardsen waren, dan komt dit redelijk belachelijk over. Echt perfect is het dus allemaal niet. En een echte verklaring over de reden van deze invasie, krijg je ook niet echt. En toch was het allemaal wel genietbaar en bewonderenswaardig wat de makers hier presteerden. Met zo’n beperkt budget toch zulke soms adembenemende fragmenten creëren, is al een applaus waardig. Voor de fervente SF liefhebbers is dit zeker de moeite waard om eens te bekijken.