Entanglement (2017)

Korte Inhoud
Ben Layton is op zoek naar de betekenis achter zijn bestaan als hij een familiegeheim ontdekt. Deze leidt hem naar Hanna die bijna zijn geadopteerde zus had kunnen zijn. Ze worden verliefd op elkaar en Bens leven wordt net dat tikje gecompliceerder.

Genre : Komedie/Romantiek
Land : Canada

Cast :
Thomas Middleditch : Ben
Jess Weixler : Hanna
Diana Bang : Tabby

Regisseur :
Jason James

Mijn mening

“You’re riding a girl’s bike!”
“It’s UNISEX!”

In eerste instantie vreesde ik dat ik weer de zoveelste rom-com voorgeschoteld zo krijgen. Achteraf bekeken is “Entanglement” ook een soort romantische komedie. Maar dan wel op een bizarre manier. Dit lijkt me wel het buitenbeentje van alle romantische komedies. Het begin is eigenlijk niet bepaald een komisch thema. Maar vreemd genoeg komt het wel hilarisch over als je de klunzige Ben (Thomas Middleditch) zijn zelfmoordpogingen aanschouwt. Dat er iemand juist de draaiende auto steelt terwijl diens uitlaatgassen juist ervoor moesten zorgen dat Ben het hoekje om zou gaan, was toch amusant te noemen. En naderhand start hij een queeste naar het meisje dat bijna zijn zus werd. Een pas ontdekte zwangerschap van zijn moeder gooide klaarblijkelijk roet in het eten. Als hij Hanna (Jess Weixler) uiteindelijk effectief vind, blijkt dit niet alleen een charmant ogende spetter te zijn. Qua persoonlijkheid is ze compleet het tegenovergestelde als Ben.

Ideaal materiaal voor een gezellige rom-com, niet? Inderdaad. Maar uiteindelijk gaat het over iets totaal anders. Het toont de dagelijkse strijd van iemand die een psychisch onstabiel leven leidt en hopeloos verzeild is geraakt in een destructieve web vol zelfmedelijden en verdriet. Een gekwelde geest die op zoek is naar een antwoord op de vraag waarom zijn leven zo’n mislukking is. Ben is er stellig van overtuigd dat er tijdstippen in je leven zijn die allesbepalend zijn en die ervoor zorgen dat je leven een welbepaalde koers gaat volgen. En het feit dat zijn verwekking ervoor gezorgd heeft dat zijn bijna-zus uit zijn leven werd gerukt, lijkt zo’n bepalende factor. Is het dan mogelijk om zijn leven een gelukkigere wending te geven, door op zoek te gaan naar die missende schakel genaamd Hanna ? En deze rebelse jongedame met guitige ogen en een enorm charmante glimlach gelooft dan ook in het fenomeen kwantumverstrengeling waarbij twee objecten zodanig verbonden zijn dat, ook al zijn ze fysiek gescheiden, de één niet zonder de andere kan. Een geestelijke connectie die wel eens voor een kentering zou kunnen zorgen.

Verder uitweiden is niet echt raadzaam. Laat me zeggen dat Ben’s realistische visie nogal troebel is en daardoor de glasheldere boodschap die Tabby (Diana Bang) uitstraalt compleet mist. Eerlijk gezegd vond ik het een sublieme film. Een beetje morbide, dat wel. En misschien dat sommigen een beetje beschaamd toegeven dat lachen over depressies en mislukte zelfmoordpogingen eigenlijk niet door de beugel kan. Maar op een bizarre manier vond ik het soms echt grappig. Tevens vond ik dat zowel Thomas Middleditch als Jess Weixler magnifiek en perfect gecast waren. Middleditch deed me soms denken aan Adam Sandler. Dezelfde intonatie en trieste blik. Eenzelfde hopeloos figuur maar wel grappig. Jess Weixler daarentegen is een beeldschone verschijning wiens verleidelijke blik je zorgen zo doen vergeten. Als ik ooit in een depressie sukkel, dan hoop ik ook zo’n Hanna tegen te komen.

Tja, magisch realisme en kwantummechanica zijn niet die zaken waar men aan denkt als het over romantiek gaat. En ik ben er zeker van dat een vertrouwelijk dossier niet zo makkelijk te ontfutselen is bij een adoptiebureel. Maar toch wist deze film me te bekoren door zijn authenticiteit en flarden van jaren 50/60 muziek. Misschien juist iets te kort om de uiteindelijke uitkomst iets langer te belichten. “Entanglement” is gewoonweg verrukkelijk en een charmant overkomende film. Ik twijfel er echter aan om dit te gaan bekijken als verliefd koppel op valentijnsdag.