Better watch out (2016)

Korte Inhoud
Het verhaal speelt zich af in een rustige Amerikaanse voorstad. Het is avond, het sneeuwt hevig en Kerstmis is in aantocht. Deandra en Robert Lerner (Madsen en Warburton) hebben Ashley (DeJonge) als babysitter ingehuurd om op hun 12-jarige zoon (Miller) te passen. Zij zal de jongen moeten beschermen wanneer een groep vreemdelingen het huis probeert in te breken. Binnen korte tijd ontdekt Ashley dat het niet zomaar om een normale huisinbraak gaat.

Genre : Horror
Land : Australie

Cast :
Olivia DeJonge : Ashley
Levi Miller : Luke
Ed Oxenbould : Garrett

Regisseur :
Chris Peckover

Mijn mening

“I am not drunk and I am not a kiddo.
You're 12.
Thirteen in a few weeks. I'm mature for my age.
I know.
If I were your age, I'd date you.”

Raar maar waar. Ik vond deze “Home Alone” slasher versie redelijk amusant. Als je denkt dat dit de zoveelste horror is met een home-invasion als onderwerp, dan zal je toch redelijk verrast zijn. Het is niet alleen de onverwachte twist aan het begin van de film, waardoor je een heel ander concept voorgeschoteld krijgt. Er is ook dat moment dat je denkt “Jezus, wat een pienter ventje” en men toch weer met een slim bedachte apotheose op de proppen komt. “Better watch out” is niet alleen zenuwslopend. Het is tegelijkertijd ook nog bij momenten redelijk grappig, op een obscure wijze. Echt angstaanjagend is het niet. Maar na een bepaalde tijd word je toch overvallen door dat onaangenaam gevoel dat er in de reële wereld zulke gestoorde, jeugdige geesten bestaan.

Ik hou wel van een horror die zich afspeelt tijdens de kerstperiode. Het contrast tussen het vredige feest waarbij iedereen goedgezind en vrolijk in familieverband deze sfeerrijke periode beleeft en het bloederige vol haat gevuld verhaal, is immens. Past perfect bij het enorme contrast tussen een extreem wit sneeuwtapijt en het donkerrode bloed dat meestal overvloedig vloeit. En om eerlijk te zijn vind ik het ook wel eens plezant om zo’n film als “Krampus”, “Santa’s Claus” of deze “Better watch out” te kijken in plaats van de traditionele kerstfilms, zoals “White Christmas” bijvoorbeeld. Het eens iets anders dan zo’n zoetsappige kersttafereel vol vrolijk zingende mensen.

Ik raad je dus ook aan om je vooroordelen te negeren de eerste dertig minuten en niet te snel een conclusie te trekken. Ditmaal zal je geduld beloond worden. Het is niet zoals bij onmetelijk andere films waar je geduldig op een kentering zit te wachten, zodanig dat het saaie verloop een interessantere richting inslaat. En in de meeste gevallen komt deze verandering er niet. In “Better watch out” is de wending van dien aard dat het verhaal volledig op zijn kop wordt gedraaid. Ongeloof maakt je meester, terwijl je getuige bent hoe een “Hush”-achtig scenario plotsklaps verandert in een demonisch, psychotisch meesterplan.

Zelfs over de jeugdige acteurs niets dan lof. Luke (Levi “Pan” Miller) is enerzijds een snoezig, onschuldig uitziende 12-jarige tiener die zichzelf al volwassen genoeg vind om die ene avond de liefde van zijn leven te veroveren, voordat ze voorgoed uit zijn leven verdwijnt. Anderzijds heeft hij onder zijn bed nog een apparaat liggen dat de geluiden van de baarmoeder voortbrengt. Hij is er stellig van overtuigd dat tienermeisjes opgewonden geraken als ze bang zijn. Een stelling die hij in praktijk wil uitproberen om op die manier tot “second base” te geraken. En diegene waar hij zover wil geraken is Ashley (Olivia DeJonge), een 17-jarig beeldschoon meisje. Een toekomstige Miss Beauty die waarschijnlijk geen gebrek heeft aan mannelijke aandacht. Zo’n babysitster had ik vroeger ook wel willen hebben. En als laatste is er Garrett (Ed Oxenbould), de nerdy uitziende kameraad van Luke, die vooral gebruikt word door zijn beste vriend. Deze drie spilfiguren acteerden overtuigend en vol enthousiast.

“Better watch out” is ingenieus, verrassend en op zijn minst briljant te noemen. Misschien dat het allemaal nogal vaag klinkt, maar dit is noodzakelijk om de pret niet te bederven. Voor mij mag men dit als een kerst-klassieker beschouwen en de jaarlijks terugkerende “Home Alone” uitzendingen vervangen hiermee. Ook al is het een horror en is de ondertoon redelijk verontrustend, toch is het een film die iedereen wel aankan. Geen al te bloederige taferelen, maar wel een constant gevoel van dreiging. Dankzij deze korte horrorfilm klinkt de gelijknamige kerstklassieker onder de kerstliederen ineens luguber.