Los Olvidados (2017)

Korte Inhoud

Epecuén was een belangrijk toeristisch dorp in Argentinië waar duizenden mensen naartoe kwamen. Op 10 november 1985 brak door de enorme hoeveelheid water de dam door waarna heel Epecuén onderliep en van de kaart verdween. Dertig jaar later trok het water terug wat resulteerde in een grauw, kil en verlaten landschap. De bewoners keerden nooit terug. Nu gaat een groep mensen op reis naar het dorp om er een documentaire te filmen. Eerder negeerden ze de waarschuwingen waarna ze achterblijven in het dorp. Maar in tegenstelling tot wat ze dachten, zijn ze niet alleen.

Genre : Horror
Land : Argentinië

Cast
Victoria Maurette : Carla
Mirta Busnelli : Abuela
Damián Dreizik : Vasco
German Baudino : Pervertido

Regisseur
Luciano Onetti, Nicolás Onetti

Mijn mening

Epecuen looks like the scene from a movie.
A horror movie...

De broers Onetti hadden zich er makkelijk vanaf kunnen maken door de film “The Texas Chainsaw Massacre” te dubben naar een Argentijnse versie. Want om eerlijk te zijn, deze film “Los Olvidados” is bijna een perfecte kopie van deze legendarische film. Alleen de locatie en geflipte personages wijken af. Het hele verhaal situeert zich in Argentinië. Meer specifiek in Villa Especuén. Een stadje in de provincie van Buenos Aires dat in 1985 volledig opgeslokt werd door een zoutmeer na een periode van overvloedige regenval. De gebruikte beelden zijn dus authentiek. Zelfs het slachthuis (Matadero) dat in deze film te zien is, staat daar nog als een eenzame getuige van de vreselijke ramp. Toch een voordeel voor de filmmakers. Ze hebben serieus kunnen besparen op het budget voor het decor.

Om nu te zeggen dat “Los Olvidados” een complete tegenvaller is, is ook een beetje overdreven. Toegegeven, een prijs voor originaliteit zal het zeker en vast niet in de wacht slepen. Letterlijk alle items die noodzakelijk zijn om een film gelijkaardig aan dat van “The Texas Chainsaw Massacre” te maken, werden op een lijstje afgevinkt. Je hebt het gammele busje gevuld met een bonte verzameling mensen die onderweg zijn naar Especuén om een documentaire te maken over dit verzopen stadje. Dat hun gecummuleerd IQ dat van een hamster hoogstwaarschijnlijk niet overstijgt, was te verwachten. En vanzelfsprekend zitten er twee van die snollen bij die zeker niet zouden misstaan op één of andere Argentijnse straathoek. Zij zorgen voor het erotische gedeelte waarbij een minuscuul kort jeansbroekje niet mocht ontbreken.

Verder zit er in dat gezelschap nog een irritante regisseur. Een vrouwelijke getuige van de ramp, die nog het zinnigste overkomt. Een serieuze medewerker die blijkbaar met tegenzin meegaat en continu in een schetsboek ligt te kribbelen. En een bruingebrande, gespierde jonge macho die dienst doet als chauffeur en constant lonkt naar de vriendin van de regisseur. Zo gauw deze bende is voorgesteld kan je beginnen met het gissen naar wie het nu zal overleven.

Echt lang wachten moet je niet om voorgesteld te worden aan enkele lugubere figuren die in een vervallen, smerig onderkomen wonen en wiens uiterlijk boekdelen spreekt. Een allegaartje van vreemde snuiters die er onverzorgd en geschift uitzien. Dat deze achtergebleven, ongeciviliseerde figuren voor problemen zullen zorgen, is zo klaar als een klontje. En vanaf dan transformeert deze film van een gemoedelijke road-movie naar een bloederige slasher. En datgene wat noodzakelijk is voor dit soort film ontbreekt zeker en vast niet. En dat zijn gore, wansmakelijke beelden waarbij scherpe voorwerpen en accessoires van een echt slachthuis met enthousiasme worden gehanteerd. Het zijn wel geen overdreven, misselijkmakende beelden. Het zijn gewoonweg brutale, “right in your face” fragmenten.

Spijtig genoeg zijn de briljant in beeld gebrachte taferelen van Especuén en de bloederige fragmenten niet voldoende om er een grootse film van te maken. De montage was soms wel erg verwarrend. Het leek wel alsof er kleine gedeeltes weggeknipt waren. Precies alsof de censuurcommissie ingegrepen had. Ook waren er betekenisloze scenes die louter en alleen dienden om het op te vullen. Zoals de in bikini dansende deerne. Het leek wel uit een amateuristische gemaakte videoclip van een lokale Argentijnse hiphopper. De plotwending op het einde was ook enorm voorspelbaar. En de beelden gemaakt met behulp van een drone is ook iets wat me stilaan de strot uitkomt. Het levert wel enkele hallucinante beelden op. Maar tegenwoordig wordt dit te pas en te onpas gebruikt in films.

Al bij al is deze film een aanrader voor de fans van dit welbepaald horrorgenre. Het acteerniveau was niet schrikbarend laag. De krankzinnige familieleden zagen er op bepaalde momenten wel echt angstaanjagend uit en handelden op een schizofrene, psychotische manier. Vooral het hoofd van de familie was compleet gestoord. En van de oude vrouw kreeg ik koude rillingen. Ook de aankleding van de plaats waar de familie hun gestoord leven leiden was geslaagd te noemen. Een wansmakelijk oord vol smerigheden en bloedstollende rekwisieten. Spijtig genoeg is dat ook het enige wat ik me zal herinneren van deze gemiddelde film. Hadden de makers er wat meer Argentijnse eigenzinnigheid in gestoken, dan was het eindresultaat misschien wel veel beter.