Jonathan (2018)

Korte Inhoud

Jonathan is een jonge man met een vreemde aandoening die alleen zijn broer begrijpt. Iedere dag volgt hij een vast patroon waarbij hij tijdens zijn ontbijt een video bekijkt waarin hem verteld wordt hoe de rest van zijn dag eruit ziet. Wanneer hij begint te verlangen naar een ander leven wordt de unieke band met zijn broer getest.

Genre : Drama/SF
Land : VS

Cast
Ansel Elgort : Jonathan / John
Suki Waterhouse : Elena
Patricia Clarkson : Dr. Mina Nariman

Regisseur
Bill Oliver

Mijn mening

Wow.
You've given each other the perfect male fantasy.
Sex without emotional attachment.

Fascinerend. Dat is de beste omschrijving voor deze film. “Jonathan” is geen gemakkelijke film en blinkt uit in eentonigheid. Maar geef deze niet zo actierijke op één locatie afspelende film een kans en misschien ontdek je dan hoe weergaloos, briljant deze film wel is. Het uitgangspunt is eigenlijk doodsimpel. Diegene die het concept van samenwonen al heeft meegemaakt, weet dat dit meestal alleen een kans van slagen heeft indien er juiste afspraken worden gemaakt en nageleefd. Dit om ervoor te zorgen dat je elkaar niet onnodig op stang jaagt, wat misschien kan leiden tot een breuk. In geval van Jonathan (Ansel “Baby Driver” Elgort) ligt dit nog ietsje gevoeliger en gecompliceerder. Want de persoon waarmee hij samenwoont is zijn tweelingbroer John die hetzelfde lichaam deelt met Jonathan. Aha, dit is zoiets als “Split”? Neen, niet helemaal. Het is minder intens en laat op een realistische manier zien wat een gespleten persoonlijkheid is. Dus geen angstaanjagende persoonlijkheidsveranderingen of “Dr. Jekyll and Mr. Hyde” toestanden.

Allereerst wil ik het uitstekende acteerwerk van Ansel Elgort even bewieroken. Ook al besef ik dat het niet zo evident is, lijkt het wel een fluitje van een cent te zijn voor Elgort om de twee totaal verschillende persoonlijkheden op te voeren. Jonathan is de meer gedisciplineerde tweelingbroer. Een gemillimeterde haarstijl en keurige klederdracht maken duidelijk dat hij zich aan de regels houdt. Dat wil dus zeggen dat hij zijn deel van de dag dat hem toegekend is optimaal indeelt. Zijn werk op een voornaam architectenbureau voert hij perfect uit. De maaltijden en huishoudelijke taken worden netjes uitgevoerd. En zijn dagelijkse rapportering op video voert hij plichtsbewust uit voordat hij op een exact tijdstip zijn bed inkruipt om plaats te ruimen voor de andere tweelingbroer John.

John is dan weer de onverschilligheid zelve. Een ontspannen uitziende sloddervos die niet strikt volgens de opgelegde regels wil leven. Een nachtraaf die zich al te graag in het nachtleven stort om andere mensen te ontmoeten en vrouwelijk schoon te versieren. Iemand wiens videoboodschappen niet al te zakelijk klinken maar een enorm “je mon fou” gevoel uitstraalt. John is de rebellerende persoonlijkheid die van het leven geniet. Totdat Jonathan onraad begint te ruiken (een constant gevoel van vermoeidheid) en een privédetective inhuurt (een korte cameo van Matt “Walking Out” Bomer) waarna hij tot de ontdekking komt dat John zich niet echt aan de afspraken houdt. Hij verzwijgt bepaalde ontwikkelingen en breekt de voornaamste regel: geen vriendinnen. Seks is geen probleem maar een emotionele band hebben is uit den boze.

“Jonathan” toont het interacteren tussen twee goede vrienden. Jaloezie en het beschermen van zijn eigen territorium zorgt voor complicaties en leidt tot een strijd tussen twee personen. In Jonathan’s geval gaat het over een innerlijke strijd. Iets wat iedereen wel eens meemaakt bij zichzelf. Alleen is dit voor Jonathan niet zo vanzelfsprekend en is lijfelijk contact onmogelijk. Wat ze krijgen is een met de camera vastgelegde woordenstrijd. Of doodeenvoudig het afwezig zijn van enig teken van leven, zodanig dat één van de persoonlijkheden hulpeloos en onwetend achterblijft. De enige toeverlaat die Jonathan heeft, is Dr. Mina Nariman (Patricia “October Gale” Clarkson). Zij ving Jonathan jong zijnde op en zorgde voor de structuur in hun leven. Zij ontdekte wat er scheelde (Single body,multi-consciousness) en scheidde hun leven met behulp van een soort timer.

“Jonathan” is een interessante en fascinerende indie-SF. Waarschijnlijk komt het nogal saai over daar het grotendeels plaatsvindt op één en dezelfde locatie. En een ruim gedeelte van het beeldmateriaal bestaat uit video-opnames. Maar om eerlijk te zijn bleef ik geboeid kijken en was ik wel nieuwsgierig hoe deze unieke tweestrijd zou aflopen. Er was echter één bepaald iets waar ik mijn hoofd over brak. Als de ingreep die Dr. Nariman uitvoerde toen Jonathan 9 jaar was, schijnbaar probleemloos verliep, waarom dan dit niet toepassen op alle persoonlijkheden? Had men zo deze unieke en gecompliceerde situatie niet kunnen vermijden? Of was Jonathan gewoonweg weer het zoveelste proefkonijn? Maar behalve deze bemerking vond ik het een top-film. Zeker aan te raden voor filmliefhebbers die houden van een gewiekste psychologische thriller met SF-elementen in verwerkt.