American Heist (2014)

Korte Inhoud
Frankie en James zijn twee broers met een veelbewogen verleden. De een worstelt zich een weg naar normaliteit en de ander is pas vrijgelaten uit de gevangenis. Wanneer de een de ander meesleept in een noodlottige bankoverval door een bende gevaarlijke criminelen, onder leiding van Sugar, wordt de loyaliteit van de broers danig op de proef gesteld.

Genre : Actie
Land : Canada

Cast :
Hayden Christensen : James
Adrien Brody : Frankie
Tory Kittles : Ray

Regisseur : Sarik Andreasyan

Mijn mening

“It was always me and you against the world.”

Verwacht je een goede film nadat je opgemerkt hebt wie de hoofdrollen spelen, dan kan ik je nu al waarschuwen. Dit is een bedroevend slechte film. Adrien Brody, Oscar winnaar voor zijn schitterende prestatie in “The Pianist”, en Hayden Christensen, die ontegenzeggelijk een virtuoos is in het hanteren van een lichtzwaard maar een présence tentoonspreidt die zonder probleem overtroffen wordt door pakweg Chewbacca, zijn dus geen garantie om er een genietbare film van te maken. De filmaffiche op zijn eigen is sowieso al een aanwijzing dat het een fletse B-film zou zijn. En hoezeer de beide heren ook getatoeëerd zijn en een woordenschat gebruiken die een gemiddelde kwajongen laat verbleken, komen ze toch nog altijd over als twee zachte eitjes.

De dag dat Frankie (Adrien Boyd) terug op vrije voeten komt, verschijnt hij terug bij zijn broer James (Hayden Christensen) die ondertussen terug een doorsnee leven leidt en aan de slag is als automecanicien. James en Franky hebben beiden een duister verleden. Frankie heeft juist 10 jaren gevangenisstraf achter de kiezen. James probeert terug de draad op te pikken en toenadering te zoeken bij Emily (Jordana Brewster) en droomt ervan om ooit eigenaar te zijn van een eigen garage. Frankie wil zijn jongere broer betrekken in zaken waarbij het om vastgoed gaat. Alleen komt James tot de vaststelling dat hij weeral betrokken is in een louche zaak waarbij het beroven van een bank het beoogde doel is.

Ik zal eventjes de minpunten van dit armtierig eindresultaat opsommen. Allereerst de vertolkingen. Zoals ik al eerder aanhaalde, overtuigen de twee hoofdrolspelers totaal niet. Alleen op het moment waarop Brody de ellendige omstandigheden in de gevangenis beschrijft en een redelijk grafisch beeld voorhoudt over zijn conditie en omgang met andere geïnterneerden (waarbij een tube tandpasta een noodzakelijk middel was voor de genoemde handelingen), zag je eventjes een glimp van de capaciteiten die Brody heeft als acteur. Alleen werd deze scene een beetje verneukt door Christensen die precies geen blijf weet met deze bekentenis, en er een beetje verdwaasd bij staat te kijken. Dit is overigens een constante in de hele film : die verdwaasde blik waarbij het er soms op lijkt alsof hij elk moment in tranen kan uitbarsten. Dan mogen de twee keiharde broers nog oneindig keren “fuck”,”Shit”,”Motherfucker” en “Bro” gebruiken in hun conversaties, het zijn en blijven toch maar twee sukkels.

Ook de twee would-be zakenpartners Ray (Tory Kittles) en Sugar (Akon naast acteur ook bekend hip-hop en R&B ster) slaan ook eigenlijk een belachelijk figuur. Ze hebben dan wel een houding en uitzicht waarbij je ze onmiddellijk klasseert onder de categorie “laag allooi van de straat”, maar het moment dat Ray uitspraken van Thomas Jefferson begint te scanderen over hoe gevaarlijk banken wel zijn (nog gevaarlijker dan het leger) en dat ze een revolutie gaan starten, waren het in mijn ogen twee potsierlijke would-be gangsters. Brad Pitt zijn tirade op het einde van “Killing them Softly” was nog aanvaardbaar. Een duidelijk maatschappijkritische boodschap. En dat Dominic Purcell in “Assault on Wall Street” van leer trekt tegen heel Wall Street nadat hij alles wat hem dierbaar was, verloren heeft, kan ik ook nog wel begrijpen. Maar Ray die ineens politieke citaten uit zijn mouw schudt is totaal ongeloofwaardig. Ik moet dan wel toegeven dat het past in deze film.

Vervolgens het verhaal op zijn eigen. Dit zit zo ridicuul en tergend slecht in elkaar dat ik na het bekijken een pijnstiller moest nemen, daar mijn nek vreselijke pijn deed van het herhaaldelijk hoofdschudden. Ik begrijp nog steeds niet dat James ook maar iets gelooft van het onroerend goed verhaal waarmee Frankie afkomt. Zelfs al is er een intense broederband met een vreselijk verleden, dan nog had hij hem beter met een rondslingerende krukas het huis uitgeslagen. Zeker als hij de hoofdoorzaak is dat James nu een troosteloos en moeilijk bestaan moet doorstaan. Nee hoor, gaat hij toch weer eventjes in zee met zijn broer, en eindigt hij weeral diep in de penarie. De bankoverval was zo amateuristisch en zat zo onlogisch in elkaar. De interventie van de politie was op zijn minst zwakzinnig te noemen. Ze hebben een bankoverval onder controle, maar de uitgang aan de zijkant hebben ze over het hoofd gezien. Een vuurgevecht waar je je afvraagt of er wel iemand praktische ervaring heeft in het hanteren van een vuurwapen. En de uiteindelijke ontknoping is zo mogelijk nog lachwekkender dan de rest.

Zou het een low-budget film zijn, dan zou ik het ze nog kunnen vergeven. Maar als je het budget bekijkt dat gespendeerd werd aan dit niemendalletje, dan vraag je je eigenlijk af waar dat voor gebruikt werd. De gage van de twee hoofdrolspelers ? De hoogtechnologische camera die bevestigd werd aan een acteur zijn borstkast om aldus een close-up te krijgen van diens aangezicht ? Of was het een peperdure soundtrack die Akon voor zijn rekening nam ? Joost zal het weten. Maar toch een laatste raadgeving. Wil je een onderhoudende film over een bankoverval bekijken, dan raad ik je aan om “The Bank Job” te kijken.