Nightcrawler (2014)
Korte InhoudLou Bloom is een gedreven jongeman die wanhopig op zoek is naar een baan. Hij ontdekt de snelle wereld van misdaadverslaggeving in de Amerikaanse miljoenenstad en worstelt zich al snel tussen de die-hard freelance journalisten die auto-ongelukken, branden, moorden en andere chaotische toestanden filmen voor de vele nieuwsstations in de stad. Als 'nightcrawler', iemand die de politieradio continu in de gaten houdt en hoopt op slachtoffers, doet Lou er alles aan om snel geld te verdienen. Zijn materiaal slaat aan bij tv-veteraan Nina, maar tijdens zijn zoektocht naar nieuws vervaagt de grens tussen toeschouwer en deelnemer en wordt Lou al snel de ster van zijn eigen verhaal.
Genre : Thriller/Misdaad
Land : USA
Cast :
Jake Gyllenhaal : Louis Bloom
Bill Paxton : Joe Loder
Rene Russo : Nina Romina
Regisseur : Dan Gilroy
Mijn mening “My motto is if you want to win the lottery you've got to make money to get a ticket.”
Het hele verhaal begint met Lou die op zijn gemak een ijzeren afsluiting
aan het doorknippen is. Initieel is Lou niet meer dan een onbeduidende
crimineel die wat bijverdient door het stelen van koper en dergelijke.
Tot hij op een nacht getuige is van een ongeval op één van de snelwegen
rond Los Angeles en ziet hoe een freelance reporter (Bill Paxton) het
hele gebeuren op film vastlegt en daarna doorverkoopt aan de hoogste
mogelijk prijs zodanig dat dit kan gebruikt worden voor de
ochtendnieuws. Lang denkt Lou niet na en nadat hij een armtierige
camcorder en politiescanner aangeschaft heeft en een assistent (Riz
Ahmed) onder de arm heeft genomen, trekt hij er nu ook elke avond op uit
om politie interventies te filmen. Zijn ongedwongen karakter en zijn
aanpak zonder scrupules, zorgen ervoor dat hij redelijk sensationele
beelden kan vastleggen, waardoor hij een vaste stek kan veroveren bij de
lokale zender KWLA6 . Hier zwaait Nina Romina (Rene Russo) de plak als
nieuwsredacteur. De rechttoe rechtaan filmstijl van Lou spreekt haar
onmiddellijk aan. Als sensatiezender kunnen de beelden niet bloederig
genoeg zijn. Zoals ze zelf overduidelijk als volgt verklaard : “The
best and clearest way that I can phrase it for you, to capture the
spirit of what we air, is think of our news cast as a screaming woman
running down the street with her throat cut”.
Zoals de titel “Nightcrawler” al gedeeltelijk onthuld, zijn het merendeel van de scenes ’s avonds opgenomen in Los Angeles. Dit levert enkele prachtige nachtelijke opnames op waarbij je Lou in zijn aftandse auto (die naderhand wel vervangen wordt door een blitse sportwagen) door de straten ziet scheuren op weg naar een verscheidenheid van rampspoeden die hij heeft opgevangen via de scanner. Als het ware een ramptoerist voorzien van een camera. De film is een aanklacht tegen de groeiende sensatielust in de hedendaags verslaggeving. Het uitzicht en choquerende primeert op de inhoud. Je kan het vergelijken met de brood en spelen tijdens het Romeinse rijk. Lou is de verpersoonlijking van deze ietwat weerzinwekkende houding. Enerzijds komt hij redelijk geschift en angstaanjagend over en anderzijds is het een echte goalgetter die op een gewiekste manier gebruik maakt van de achilleshiel van de mediawereld om er voordeel uit te halen. De ene zijn dood is in dit geval Lou’s brood.
Dat de magistrale vertolking door Jake Gyllenhaal als de uiterst manipulatieve en creepy Lou het leeuwendeel van deze spannende en tegelijkertijd satirische film draagt, staat buiten kijf. Maar ook de nevenpersonages dragen hun steentje bij en zijn zelfs overtuigend en wel degelijk geslaagd te noemen. Zo is er Riz Ahmed als de armzalige Rick, de assistente van Lou die tussendoor aangenomen werd na een toch wel absurd sollicitatiegesprek. Rick is nu het sprekend voorbeeld van iemand die verlegen zit voor geld en een job aangeboden krijgt doordat hij een smartphone heeft met GPS-functie. Dat hij overdonderd wordt door Lou met zijn gladde tong en naderhand promoveert naar de functie van voetveeg was voorspelbaar. Men zou voor minder medelijden krijgen met iemand. Rene Russo was ook een aangename verrassing als Nina Romina, de bikkelharde redacteur zonder geweten. Ik heb haar niet meer zien acteren sinds “Lethal Weapon 3”. Het feit dat Dan Gilroy, dienstdoende regisseur, haar echtgenoot is, zal er ook wel voor gezorgd hebben dat de selectiecriteria versoepeld werden. Maar toch was dit een niet onaardige vertolking waarbij je getuige bent van de manier waarop Lou dit fragiel persoontje geleidelijk inpalmt.
Het was overduidelijk hoe het uiteindelijk zou eindigen. Alhoewel er toch een keuze was tussen twee mogelijke ontknoping (toch twee logische eindes die spontaan in me opkwamen), was het einde toch intens en verrassend. Een walgelijk staaltje van egocentrisme en zelfbehoud. Een overduidelijk voorbeeld van welke richting onze maatschappij uitgaat en hoe sommigen de ethiek naast zich neerleggen. De moraal van het verhaal is dat er een gebrek aan moraal is in het medialandschap en de huidige maatschappij. Komt dit redelijk cynisch, akelig of ronduit morbide over, dan stel ik voor om de hand eens in eigen boezem te steken en jezelf eens eerlijk af te vragen of je ook niet eens vertraagt bij het passeren van een verkeersongeluk om een glimp op te vangen van een slachtoffer ? Of dat je bij thuiskomst snel naar een nieuwszender zapt omdat je juist gehoord hebt dat er zich ergens een ramp heeft afgespeeld ? Je komt naderhand tot de conclusie dat we allemaal een beetje Lou zijn. Verontrustend, yep !
Zoals de titel “Nightcrawler” al gedeeltelijk onthuld, zijn het merendeel van de scenes ’s avonds opgenomen in Los Angeles. Dit levert enkele prachtige nachtelijke opnames op waarbij je Lou in zijn aftandse auto (die naderhand wel vervangen wordt door een blitse sportwagen) door de straten ziet scheuren op weg naar een verscheidenheid van rampspoeden die hij heeft opgevangen via de scanner. Als het ware een ramptoerist voorzien van een camera. De film is een aanklacht tegen de groeiende sensatielust in de hedendaags verslaggeving. Het uitzicht en choquerende primeert op de inhoud. Je kan het vergelijken met de brood en spelen tijdens het Romeinse rijk. Lou is de verpersoonlijking van deze ietwat weerzinwekkende houding. Enerzijds komt hij redelijk geschift en angstaanjagend over en anderzijds is het een echte goalgetter die op een gewiekste manier gebruik maakt van de achilleshiel van de mediawereld om er voordeel uit te halen. De ene zijn dood is in dit geval Lou’s brood.
Dat de magistrale vertolking door Jake Gyllenhaal als de uiterst manipulatieve en creepy Lou het leeuwendeel van deze spannende en tegelijkertijd satirische film draagt, staat buiten kijf. Maar ook de nevenpersonages dragen hun steentje bij en zijn zelfs overtuigend en wel degelijk geslaagd te noemen. Zo is er Riz Ahmed als de armzalige Rick, de assistente van Lou die tussendoor aangenomen werd na een toch wel absurd sollicitatiegesprek. Rick is nu het sprekend voorbeeld van iemand die verlegen zit voor geld en een job aangeboden krijgt doordat hij een smartphone heeft met GPS-functie. Dat hij overdonderd wordt door Lou met zijn gladde tong en naderhand promoveert naar de functie van voetveeg was voorspelbaar. Men zou voor minder medelijden krijgen met iemand. Rene Russo was ook een aangename verrassing als Nina Romina, de bikkelharde redacteur zonder geweten. Ik heb haar niet meer zien acteren sinds “Lethal Weapon 3”. Het feit dat Dan Gilroy, dienstdoende regisseur, haar echtgenoot is, zal er ook wel voor gezorgd hebben dat de selectiecriteria versoepeld werden. Maar toch was dit een niet onaardige vertolking waarbij je getuige bent van de manier waarop Lou dit fragiel persoontje geleidelijk inpalmt.
Het was overduidelijk hoe het uiteindelijk zou eindigen. Alhoewel er toch een keuze was tussen twee mogelijke ontknoping (toch twee logische eindes die spontaan in me opkwamen), was het einde toch intens en verrassend. Een walgelijk staaltje van egocentrisme en zelfbehoud. Een overduidelijk voorbeeld van welke richting onze maatschappij uitgaat en hoe sommigen de ethiek naast zich neerleggen. De moraal van het verhaal is dat er een gebrek aan moraal is in het medialandschap en de huidige maatschappij. Komt dit redelijk cynisch, akelig of ronduit morbide over, dan stel ik voor om de hand eens in eigen boezem te steken en jezelf eens eerlijk af te vragen of je ook niet eens vertraagt bij het passeren van een verkeersongeluk om een glimp op te vangen van een slachtoffer ? Of dat je bij thuiskomst snel naar een nieuwszender zapt omdat je juist gehoord hebt dat er zich ergens een ramp heeft afgespeeld ? Je komt naderhand tot de conclusie dat we allemaal een beetje Lou zijn. Verontrustend, yep !
Links : IMDB, Moviemeter
Post a Comment