Heist (2015)

Korte Inhoud
Een vader heeft niet het geld of de middelen om te betalen voor de medische behandeling van zijn dochter. Als laatste redmiddel besluit hij samen met een hebzuchtige medewerker een casino te beroven. De twee kapen een bus vol gijzelaars, maar het gaat niet als gepland.

Genre : Misdaad/Actie
Land : VS

Cast :
Jeffrey Dean Morgan : Vaughn

Robert De Niro : The Pope
Dave Bautista : Cox

Regisseur : Scott Mann

Mijn mening

“I'm here to ask a favor, a big one.
How big?
$300,000 big, at least.”

In “The Trust” ging het over een overval in een “Ocean’s Eleven“ stijl door een op “Dumb and dumber” lijkend duo. Hier is het precies “Ocean’s Eleven” vermengd met porties uit “Speed”. Maar dan wel zonder een aandoenlijke Sandra Bullock aan het stuurwiel. Dat Robert de Niro niet meer moet bewijzen dat hij een klasse acteur is, staat buiten kijf. Maar als je de lijst films bekijkt waar hij in meegespeeld heeft de laatste jaren, kan ik alleen maar concluderen dat hij enorm veel vrienden een dienst heeft bewezen. En soms is zijn bijdrage in die mate beperkt (zoals in “The bag man” en “American Hustle”) dat een vermelding hiervan eigenlijk een puur commerciële strategie is. Het vermelden van zo’n klinkende naam zal dan wel voor extra aandacht zorgen. Ofwel is de betreffende film van zo’n erbarmelijk niveau dat je begint te geloven dat De Niro hopeloos verslaafd is en een medewerking niet kan weigeren telkens er een script onder zijn neus wordt geschoven.

Wel opletten dat je deze film niet verward met de gelijknamige film uit 2001 waar Gene Hackman en Danny DeVito in speelden. Zelf heb ik deze versie nooit gezien. Maar ik ben er wel van overtuigd dat het moeiteloos dit inspiratieloos voortbrengsel kan overtreffen. Alleen al de gekozen titel is een teken aan de wand. Is er een nog meer betekenisloze en niet originele titel als doodgewoon “Heist”? Misschien was dit wel de bedoeling om een titel te kiezen die past bij het totale concept. Uiteindelijk is er in deze film niks opzienbarend of vernieuwends te ontwaren. Het is een aaneenrijging van clichématige gebeurtenissen. Geloof me vrij. Na één nachtje zijn de meeste details van deze film al lang uit je geheugen geglipt.

Luke Vaughn (Jeffrey Dean) is een ex-militair en blackjack dealer in een casino van The Pope (Robert De Niro), een gewetenloze en keiharde maffiabaas, die geconfronteerd wordt met een enorm probleem. De ingreep voor zijn dodelijk zieke dochter is onbetaalbaar. Zijn smeekbede aan het adres van The Pope loopt op niets uit. Dan zit er niets anders op dan de kluis van dit goedlopend casino leeg te roven met medewerking van de ontevreden buitenwipper Cox (Dave Bautista). Dat de overval niet probleemloos verloopt was te voorzien. En tijdens hun ontsnapping wordt er een willekeurige lijnbus tegengehouden en gekaapt. Wat dan volgt is een achtervolging door een meute politieagenten en de entourage van de woedende Pope. Een beetje “Smokey and the Bandit” sfeertje, maar dan iets minder luchtig gebracht.

De kernwoorden die bij mij het eerste opkwamen waren onorigineel, vanzelfsprekend en gemakzucht. Ik ervoer precies een hele resem deja vu’s. En De Niro is misschien wel een wereldacteur die schijnbaar zonder enige moeite een onvergetelijke impressie kan maken, maar zijn talent alleen is niet genoeg om te verdoezelen dat dit een niet zo spannende en eerder vervelende film werd. En Gina Carano is nu ook niet bepaald de persoon die een film naar een hoger niveau kan brengen. En dan nog te zwijgen van het redelijk onzinnige einde. ’t Is dat ik een enorme fan ben van De Niro dat ik niet eerder aan de noodrem heb getrokken.