Korte Inhoud
De jonge, charismatische en hardwerkende Sparra Farrell lijkt een
gelukkig en fatsoenlijk leven te leiden. Hij heeft een goede baan en een
schattige verloofde genaamd Paula. Samen hebben ze een bescheiden
koopwoning net buiten Melbourne. Het enige merkwaardige is dat Sparra
maar bitter weinig vertelt over zijn verleden. Maar dat verleden lijkt
hem nu in te halen en controle te krijgen over zijn leven.
Genre : Misdaad/Drama
Land : Australie
Cast :
Alex Russell : Sparra
Sullivan Stapleton : Pommie
Jessica De Gouw : Paula
Regisseur : Tony Ayres
“Good
day, Paula.
I'm Jim, but you can call me Pommie.”
Mijn verwachtingen zijn redelijk hooggespannen als ik weeral eens een op
een Australische product stuit. Al een paar keer werd ik aangenaam
verrast door een creatie uit de filmwereld van Down Under. Ook al had “Cut Snake”
me op het verkeerde been gezet aangaande een bepaalde episode, was de
film in het algemeen niet echt verrassend. De ontknoping was zelfs
uitermate voorspelbaar. Dat de twee hoofdfiguren Jim “Pommie” Stewart
(Sullivan Stapleton) en Mervyn “Sparra” Farrell (Alex Rusell) een
grimmig verleden deelden, was overduidelijk. Dat de relatie tussen de
beide ex-gevangenen zich ook op een ander niveau afspeelde, had ik niet
verwacht. In eerste instantie lijkt het dat Pommie zijn partner in crime
opgespoord heeft om hem ervan te overtuigen om de draad terug op te
pikken op misdadig vlak. Als blijkt dat Sparra het rechte pad gekozen
heeft, is dit een streep door zijn rekening. Sparra heeft resoluut
gekozen voor het doorsnee leven samen met zijn verloofde Paula (Jessica
De Gouw). Zelfs een slecht betaalde job kan hem niet overtuigen om terug
het misdaadpad op te gaan. Wat volgt is een gecompliceerde en
tumultueuze driehoeksverhouding.
“Cut Snake” kan je gerust een melodramatische thriller noemen.
Wat er zeker en vast bovenuit springt in deze film, is het acteren van
Sullivan Stapleton. Pommie is het type figuur die je instant een
ongemakkelijk gevoel geeft. Een forsgebouwde, vol getatoeëerde
intimiderende verschijning wiens oncontroleerbare woede plotsklaps de
kop opsteekt en vervolgens weer razendsnel verdwijnt. Zonder het te
beseffen wordt Sparra meegezogen in een destructieve spiraal van
agressie en geweld. En zelf raakt hij verzeilt in een innerlijke
tweestrijd. Ook al lijkt het van meet af aan af te stevenen op een
doorsnee misdaadfilm, zorgt de onverwachte wending voor een heel andere
sfeer. In tegenstelling tot het angstaanjagend gelaat van Stapleton,
heeft Alex Rusell een engelengezicht. Een doodgewone kerel die vanuit het
niets in Paula’s leven verscheen en wiens duistere verleden verborgen
bleef tot Pommie op het toneel verscheen.
De film speelt zich af in de jaren 70 en is gesitueerd in een
Australisch stadje in de buurt van Melbourne. De hele film is dan ook in
de uitgesproken stijl uit de jaren 70. De kleding, de voertuigen en de
gebruikte soundtrack paste perfect bij dit geheel. Hoedje af voor de
decor verantwoordelijken. En als je je afvraagt waar de filmtitel
vandaan komt, dan stel ik voor dat je de Australische verklaring “mad as a cut snake” maar eens opzoekt. “Cut Snake”
is een indie met dubbele bodem. Enerzijds een misdaadfilm. En
anderzijds een toch wel gewaagd melodramatisch liefdesverhaal. De
wending die in de film is verwerkt, is niet zonder risico. Een gewaagd
experiment waar sommigen bedenkingen over zullen hebben. Wat ik wel kon
appreciëren was de subtiliteit waarmee alles in beeld werd gebracht.
Geen overdreven expliciete scènes. Zelfs de geweldsscènes waren
ingetogen. Het hoogtepunt was voor mij het moment dat de keiharde en
vastberaden Pommie emotioneel in elkaar stortte en kortstondig liet zien
hoe fragiel en hulpeloos hij was. Een sterk en overtuigend fragment.
Ben je een avontuurlijk ingestelde filmliefhebber? Dan is deze film echt
iets voor je.
Mijn verwachtingen zijn redelijk hooggespannen als ik weeral eens een op
een Australische product stuit. Al een paar keer werd ik aangenaam
verrast door een creatie uit de filmwereld van Down Under. Ook al had “Cut Snake”
me op het verkeerde been gezet aangaande een bepaalde episode, was de
film in het algemeen niet echt verrassend. De ontknoping was zelfs
uitermate voorspelbaar. Dat de twee hoofdfiguren Jim “Pommie” Stewart
(Sullivan Stapleton) en Mervyn “Sparra” Farrell (Alex Rusell) een
grimmig verleden deelden, was overduidelijk. Dat de relatie tussen de
beide ex-gevangenen zich ook op een ander niveau afspeelde, had ik niet
verwacht. In eerste instantie lijkt het dat Pommie zijn partner in crime
opgespoord heeft om hem ervan te overtuigen om de draad terug op te
pikken op misdadig vlak. Als blijkt dat Sparra het rechte pad gekozen
heeft, is dit een streep door zijn rekening. Sparra heeft resoluut
gekozen voor het doorsnee leven samen met zijn verloofde Paula (Jessica
De Gouw). Zelfs een slecht betaalde job kan hem niet overtuigen om terug
het misdaadpad op te gaan. Wat volgt is een gecompliceerde en
tumultueuze driehoeksverhouding. 
Post a Comment