The Mule (2018)

Korte Inhoud
Earl Stone is een eenzame man op leeftijd en werkzaam als bloemist. Financieel gaat het hem niet voor de wind waardoor hij zich genoodzaakt ziet de boeken dicht te doen. Dan krijgt hij een voorstel om geld te verdienen als drugskoerier voor het Mexicaanse drugskartel. Hierdoor komt hij in het vizier van onder meer de DEA-agent Colin Bates.

Genre : Misdaad/Drama
Land : VS

Cast
Clint Eastwood : Earl Stone
Dianne Wiest : Mary
Bradley Cooper : Agent Colin Bates

Regisseur
Clint Eastwood

Mijn mening

Family's the most important thing.
Work's fine, if it's in second position.
But first position should be family.

Als “The old man & the Gun” het pièce de résistance is van Robert Redford, dan zal “The Mule” toch wel het orgelpunt zijn in Clint Eastwood zijn carrière. Deze legendarische acteur ziet er schrikbarend oud uit. Ik had op bepaalde momenten zelfs medelijden met hem. De manier waarop hij behandeld werd strookt niet met het beeld dat je van hem hebt uit andere films. Ik hoopte dat hij als oudgediende een paar handige vechtbewegingen zou tevoorschijn toveren om de arrogante kartelleden de mond te snoeren. Vergeet het. Clint Eastwood bleef in zijn rol als onderdanige en weerloze bejaarde die braafjes uitvoerde wat hem gezegd werd. Maar je mag gerust zijn, Mr. Eastwood is en blijft een briljant en respectabel acteur. Er is geen lofbetuiging te groot als het over zijn acteertalent gaat. En deze krasse bijna 90-jarige man mag voor mijn part nog ettelijke jaren de stoel van regisseur onder zijn verweerd achterwerk schuiven, want als regisseur slaagt hij er ook in om wel eens een pareltjes af te leveren (zoals “Trouble with the Curve”, “Sully” en “American Sniper”).

Niet alleen speelt Eastwood de hoofdrol in “The Mule”, hij heeft deze ook geproduceerd. Opvallend is het tempo dat Eastwood hier hanteert. Alles verloopt gezapig, rustig en bedaard. Zal wel te maken hebben met de leeftijd. In ieder geval, hij neemt zijn tijd hier wel om het verhaal uit de doeken te doen. Dit stoort hoegenaamd niet want het is een genot om te zien hoe de acteur Eastwood zijn ding doet. Ook al is het iemand die een gezegende leeftijd bereikte, weet hij toch nog altijd te imponeren als acteur. Meer dan de film zelf. Niet dat het een oersaaie film is, maar erg veel indrukwekkends valt er hier ook niet te beleven. Ik heb eerder de indruk dat Eastwood deze film gebruikt om zich te excuseren bij zijn naaste familieleden voor het veelvuldig afwezig zijn gedurende zijn gehele carrière. Daarom misschien dat zijn eigen dochter Alison Eastwood de rol van film-dochter toegeschoven kreeg.

Eastwood speelt de rol van de oorlogsveteraan Earl Stone. Een befaamde bloemenkweker die nadat zijn kwekerij failliet wordt verklaard, op zoek moet gaan om op een andere manier geld in het laatje te brengen. Stone is een ouderwetse brompot die blijkbaar contact verloor met de hedendaagse maatschappij. Vandaar zijn misplaatste opmerkingen over het internet en de wijze waarop hij een Afro-Amerikaans gezin aanspreekt. Hij was een rasechte bon vivant en charmeur in zijn jongere jaren. Iemand die op eigenwijze manier zijn eigen leven leidde en alzo weinig tot geen tijd had voor zijn gezin. Vandaar dat hij niet met open armen wordt ontvangen door zijn vrouw Mary (Dianne Wiest) en dochter Iris (Alison Eastwood) als hij terugkeert nadat het internet zijn bedrijf heeft geruïneerd.

De enige die hem met open armen ontvangt is Rico, vriend van Earl’s kleindochter, die hem warm maakt voor een schijnbaar doodsimpel klusje waar makkelijk geld mee te verdienen valt. En voordat hij het goed en wel beseft, is hij een drugskoerier voor een Mexicaans drugskartel. Zijn onschuldig uiterlijk en stoïcijnse kalmte zorgen ervoor dat Earl niet op de radar verschijnt van rechercheur Colin Bates (Bradley Cooper). Terwijl deze gemotiveerde agent vastberaden op zoek gaat naar “El Tata”, rijdt deze vrolijk zingende opa met kilo’s cocaïne tussen de pecannoten gestapeld. Hij krijgt zelfs een gratis levenswijsheid van Earl ergens in een "diner" langs de snelweg.

Natuurlijk is de drugssmokkel het hoofdonderwerp van deze film. Een verhaal gebaseerd op ware feiten waarbij de 87-jarige Leo Sharp getrappeerd werd bij het smokkelen van 90 kilo cocaïne. En ook toont deze film hoe meedogenloos drugskartels wel zijn. Maar het is vooral ook een film over spijt, wroeging en de verwoede pogingen om verloren gegane familiebanden terug te helen. Misschien voelde het op een bepaald moment wel kitscherig en melig aan, maar dat werd dan weer ruimschoots goedgemaakt door de subtiele humor die tussen de dialogen doorsijpelde (lesbische motorbendes en een Mexicaanse gezaghebbend figuur vergelijken met de “Fuhrer”). Misschien wat gewaagd op bepaalde momenten, maar ik kon er alleen maar goedkeurende grinnikgeluiden bij maken. “The Mule” is zeker niet de beste film van Eastwood en het slot is een beetje te abrupt, maar toch was het een waar genoegen om filmicoon Clint Eastwood nog een keer aan het werk te zien.