We die Young (2019)

Korte Inhoud
Washington D.C., een symbool van vrijheid en macht in de ogen van de Verenigde Staten en de rest van de wereld. Maar in de schaduw van de opdoemende monumenten en majestueuze overheidsgebouwen, ligt een onderwereld die heel anders is dan de welbekende afbeeldingen van de hoofdstad - een wereld geregeerd door gewelddadige bendes en meedogenloze drugsdealers. Lucas, een 14-jarige jongen die is opgenomen in het bendeleven in Washington D.C., is vastbesloten dat zijn 10-jarige broer niet hetzelfde pad zal volgen. Wanneer een oorlogsveteraan uit Afghanistan de wijk in komt, doet zich een mogelijkheid voor.

Genre : Drama
Land : Bulgarije/VS

Cast
Jean-Claude Van Damme : Daniel
David Castañeda : Rincon
Elijah Rodriguez : Lucas
Nicholas Sean Johnny : Miguel

Regisseur
Lior Geller

Mijn mening

When Rincon started doing his Shakespeare,
you knew some poor bastard's about to get smoked.

“We die Young” is niet een typische Jean-Claude Van Damme film waarbij hij nog eens kan pronken met zijn getraind lichaam. Sterker nog, in deze film is het demonstreren van vechttechnieken door Van Damme quasi nihil te noemen. Verwacht dus geen spagaat-toestanden. Eigenlijk ook begrijpelijk want deze ket uit Brussel is ook niet meer de jongste. En ik kan me best voorstellen dat zulke inspanningen niet meer zo evident zijn.

Het voordeel is dan wel dat JcvD zich eerder concentreert op het acteergedeelte dan op het actierijkere deel. Films zoals “Bloodsport” en “Kickboxer” uit de jaren 80 waren immens populair. En ik geef toe dat ik er ook met veel plezier aan terugdenk. Spijtig genoeg volgde na deze succesrijke periode ook een periode met minder geslaagde films. Zoals “Alien Uprising” (waarschijnlijk om dochterlief tevreden te stellen), “Dragon Eyes” en “Welcome to the Jungle”. Na de zoveelste klungelige film lag mijn besluit vast. JcvD films zijn te mijden. Totdat ik recent het toch niet kon laten om “The Bouncer” te kijken en aangenaam verrast werd. Laat me mezelf eventjes quoten : “Net als je denkt dat zo’n icoon als Jean-Claude Van Damme bezig is een karikatuur te worden van zichzelf en in de vergetelheid dreigt te raken, verrast hij je toch maar weer met zo’n rol als in deze film. De “Muscles from Brussels” wist me hier te raken door zijn integer en gevoelig acteerwerk.”. Ik had het niet beter kunnen verwoorden.

Vanzelfsprekend gaf ik “We die young” dan ook een kans. Louter en alleen om te verifiëren of hij hetzelfde niveau kon aanhouden. En ik geef grif toe dat hij er wonderbaarlijk in geslaagd is om me nogmaals te overtuigen. Ditmaal is hij niet een buitenwipper in de Brusselse uitgangsbuurt maar een op pensioen gestuurde Afghanistan veteraan. Een militair verleden dat sporen heeft nagelaten in de vorm van PTSS en een stel beschadigde stembanden. Dat laatste zorgt er dan ook voor dat je geen geluid uit Van Damme’s mond zult horen. Op één of andere manier is Daniel (Jean-Claude Van Damme) terechtgekomen in een achterbuurt van Washington D.C. waar latino’s (Mara Salvatrucha oftewel MS-13) de plak zwaaien. Een verpauperde buurt waar drugsverslaving de bron van inkomsten is voor deze vol getatoeëerde bendeleden.

Naast JcvD is het ook David Castañeda die toch wel een indruk naliet. Zijn vertolking als de bendeleider en kingpin Rincon is redelijk indrukwekkend. Niet alleen vanwege zijn dreigende houding, wreedheid en vastberadenheid waarmee hij een drugsbende leidt. Maar ook omdat hij zijn softe kant toont als hoeder over Lucas (Elijah Rodriguez) en Miguel (Nicholas Sean Johnny). En als beschermende broer van zijn lichamelijk gehandicapte zus Gabriela (Robyn Cara). Het hele verhaal draait rond Lucas die voor Rincon werkt als drugskoerier en liefst van al niet wil dat zijn jongere broertje ook terecht komt in dit wereldje. Als een hoogst belangrijke transactie misloopt, ook wel dankzij de inmenging van rechterhand Jester (Charlie MacGehan), is dat het begin van een zenuwslopende en nogal actierijk gedeelte.

Nogmaals, verwacht niet een typische JcvD film. Uiteindelijk is het een nogal mistroostige film die aantoont hoe destructief en gevaarlijk het is om in zo’n door drugsbendes gecontroleerde buurt te leven. Overleven is eerder het juiste woord want elke fout wordt meedogenloos afgestraft. Deze film toont het uitzichtloze leven van jongeren alhier. De titel is dan ook toepasselijk. Een lang en gezond leven is weinigen gegund in deze achterbuurt. Natuurlijk kan je ook enkele vraagtekens plaatsen bij deze film. Waarom is Daniel in godsnaam naar deze achterbuurt verhuist? Zocht hij de anonimiteit op? Probeert hij zijn verleden te vergeten? Wat was eigenlijk zijn familiale achtergrond? Of is hij gewoonweg alleen op deze wereld? Vergeten door de rest van zijn vertrouwde omgeving? Of is het voor hem een gemakkelijkheidsoplossing zodanig dat hij probleemloos aan de pijnstillers kan geraken die hem verlossen van waanbeelden en visioenen? En is hij zijn militaire ervaring kwijtgeraakt? Want als het op verdedigen aankomt, ziet hij er toch wel als een kluns uit. Al bij al is “We die young” een aanrader als je JcvD nog eens aan het werk wil zien. Een temporijke gangsta-film die nooit verveeld.