10X10 (2018)

Korte Inhoud
Na een grondige planning en voorbereiding ontvoert Lewis Cathy en zet hij haar vast in een kleine geluiddichte kamer. Hij wil dat Cathy een duister geheim bekent, dat zij maar al te graag verborgen wil houden. Cathy is alsnog van plan te zwijgen en lijkt bestand te zijn tegen haar ontvoerder.

Genre : Thriller
Land : UK

Cast :
Luke Evans : Lewis
Kelly Reilly : Cathy

Regisseur :
Suzi Ewing

Mijn mening

I want you to tell me your name.
Cathy.
My name is Cathy Noland.

Eén ding is zeker. Deze film breekt alle records als het over wederopstanding gaat. Het aantal keer dat je één van de twee hoofdrolspeler weeral ziet recht krabbelen, is precies eindeloos. Het was precies een nieuwere versie van “Night of the living dead”. Maar dan met twee koppige niet-zombies wiens recuperatievermogen bovenmenselijk leek. Ik was op een bepaald moment meer bezig met me af te vragen wie van de twee het laagste IQ had. Want het aantal dommigheden is ook niet bij te houden na een tijd. En tenslotte vroeg ik me ook af op het uiteinde welke verklaring Lewis (Luke Evans) zou geven over het hele gebeuren als de ordediensten zijn oprit komt oprijden. Overduidelijk dat ik dit tussendoortje niet echt appetijtelijk vond. En dat vanwege de opstapeling van onzinnigheden.

De film trok me louter en alleen aan vanwege de medewerking van Luke Evans. Persoonlijk vind ik het geen slechte acteur die over een bepaalde uitstraling beschikt. Naar mijn mening acteerde hij niet zo bijster slecht in “No One Lives” en “Message from the King”. Hij straalt een bepaalde kalmte en koelheid uit. Maar hier blijkt hij ook nog eens over de gave van domheid te beschikken. Ofwel probeerde men hem als een echte amateur te portretteren. Nochtans begint het allemaal redelijk intrigerend. De geduldigheid waarmee Luke zijn toekomst slachtoffer Cathy (Kelly Reilly) observeert en de schijnbaar perfecte manier waarop hij de ontvoering uitvoert. Vanaf dan begon het meer op een slapstick te lijken dan op een zenuwslopende thriller. De ontvoering was niet perfect te noemen maar eerder een samenloop van toevalligheden en puur geluk. Voor hetzelfde geld was hij daar al tegen de lamp gelopen.

Het volgend hilarisch moment (intentioneel veronderstel ik) is de aankomst bij zijn hypermodern, smaakvol ingericht huis. Daar wacht voor het slachtoffer een vernuftig geïnstalleerde, geluidsarme isoleercel van 10 op 10 meter. Luke blijkt een regelmatige doe-het-zelfzaak bezoeker, want hij heeft deze zelf in elkaar geknutseld. Dat kreeg hij voor elkaar. Maar een perfect werkende garagepoort is blijkbaar ook teveel gevraagd. En vanaf dan start een psychologisch kat en muis spel dat enkel en alleen rond wraak draait. Verder uitwijden over deze toch wel minder geslaagde film zal ik niet doen. Het is sowieso al niet veel soeps qua inhoud. Eigenlijk is de inhoud zo beperkt dat men besloot om het geheel op te vullen met niet ter zake doende trivialiteiten en emotionele momenten. Je moet de makers van deze film wel nageven dat ze ervoor gezorgd hebben dat het tempo hoog ligt. Er is nog maar een half uur voorbij en de arme Cathy zit al gekneveld en angstig in de cel.

Dat “10X10” niet aan de verwachtingen beantwoorde, is volgens mij niet te wijten aan het acteerwerk zelf. Dat was bij momenten niet zo echt slecht en redelijk overtuigend. Ik denk eerder dat het script aan de basis ligt van deze teleurstelling. En dit vanwege een te beperkt verhaal. Hoe kan je nu van een flinterdun, simplistisch plotje een kanjer van een film maken? Dat lukt zelfs voor de Spielbergen en George Lucassen in deze wereld niet. Om eerlijk te zijn maakte het mij al helemaal niets meer uit wie op het einde van de film het loodje erbij zou neerleggen. Ik was al tevreden dat men tenminste voor een acceptabele speelduur had gezorgd.