Each hall has its top girl
and in this hall it's me.
“Level 16” is echt wel een originele film. Misschien redelijk
minimalistisch en beperkt wat betreft verhaallijn, maar groots wat
betreft de ontknoping. Het moment dat de gehele opzet duidelijk wordt,
voelt het allemaal nogal luguber aan. De impact op je gevoel is immens
als de ware aard van het meisjesinternaat bekend wordt gemaakt. Level 16
is het laatste stadium dat de meisjes kunnen bereiken in een kleurloos
gebouw van Vestalis. Het laatste level voordat ze kans krijgen om
geadopteerd te worden. En als voorbereiding op die heugelijke dag worden
de meisjes gedrild als militairen. Hun wordt voorgehouden dat meisjes
rein zijn, attent en plichtsgetrouw. De meisjes van de Vestalis Academie
moeten bescheiden,eerlijk en geduldig zijn. Maar vooral loyaliteit is
iets wat hoog in het vaandel staat.

En onderwijl fantaseren de meisjes over hoe ze ’s nacht naar de volle
maan kijken, de dag dat ze het gebouw verlaten. Want buiten komen ze
nooit. Naar verluidt heeft de school hun gered van de giftige dampen in
de buitenwereld. Is er een apocalyptische oorlog uitgebroken? Dat blijft
een raadsel. Alsook de exacte plaats waar het zich allemaal afspeelt.
Je kan alleen maar vermoeden dat het zich in een Slavisch land afspeelt
als je de conversaties hoort tussen Miss Brixil (Sara Canning) en de
Terminator-achtige bewakers. Bewakers die telkens opgetrommeld indien
één van de meisjes niet de afgesproken regels opvolgt. Zoals op
militaristische wijze hun avondritueel uitvoeren waarbij ze volgens
strikte instructies hun aangezicht reinigen. Het breken van zo’n regel
heeft gevolgen voor de ongelukkige. Een trip ligna recta naar een
benedenverdieping waar een lijfstraf te wachten staat. iets wat Vivien
(Katie Douglas) aan de lijve ondervond toen ze op level 10 haar vriendin
Sophia (Celine Martin) wilde helpen. Niet verwonderlijk dat ze
agressief reageert als ze 6 jaar later terug herenigd wordt met Sophia
op Level 16.
Van meet af aan heb je het gevoel alsof dit een soort concentratiekamp
is met Miss Brixil die de orde handhaaft als een echt drilsergeant. Ze
leek wel een beetje op Ilsa (uit "Ilsa, de wolvin van de SS").
Toepasselijk want haar ega of vriend Dr. Miro (Peter Outerbridge) zou
dan vergeleken kunnen worden met Josef Mengele. En beide regeren over
dit artificieel, ingedamd wereldje waarbij ze als ware tirannen het heft
in handen houden. De meisjes worden psychologisch gehersenspoeld
waarbij ze gehypnotiseerd naar een vooroorlogse televisieset kijken waar
de deugden en ondeugden op een kille manier worden opgesomd. En met de
regelmaat van de klok worden ze gesommeerd om een dosis vitaminen in te
nemen die nodig zijn voor een gezond lichaam en om ziektes te vermijden.
Het is tenslotte Sophia die Vivien in vertrouwen neemt en haar verteld
dat nietalles lijkt zoals het zou moeten zijn. En dat de instelling een
heel ander doel voor ogen heeft dan dat ze beweren.
Misschien ziet het er allemaal een beetje te strak en steriel uit. En
het tempo van de film zal voor sommigen een beetje te traag zijn.
Hetgeen wel indruk op me maakte was het acteerwerk en inlevingsvermogen
van de meisjes. Vooral Katie Douglas was een genot om te aanschouwen.
Niet alleen vanwege haar engelachtig en smetteloos uiterlijk. Maar ook
vanwege haar acteerwerk. Het ene moment kijkt ze bloedserieus en angstig
als een in de val zittend proefkonijn. Het volgende moment is er een
onschuldig en spontaan glimlachje vanwege een kortstondige beloning. Het
ene moment is ze de barmhartigheid zelve en vervolgens zien we haar als
een ijskoud medeleerling wiens enige doel is om te slagen in datgene
waarvoor ze opgeleid zijn. Het brave meisje zijn dat uitverkoren zal
zijn om geadopteerd te worden. En hiervoor gaat ze over lijken.
Schitterend gewoonweg.
De film “Level 16” is moeilijk te categoriseren. Enerzijds heeft
het een dystopisch karakter. Anderzijds heeft het ook wel horror
elementen. En misschien kan je het ook zien als een
maatschappijkritische film waarbij het begrip vrouwelijk
schoonheidsideaal onder de loep wordt genomen. Het heeft ook iets weg
van een psychologisch thriller waarin je kan zien hoe geïsoleerde
individuen reageren in bepaalde omstandigheden (vergelijkbaar met “The experiment” bijvoorbeeld). Misschien zat het tempo aan de lage kant, maar de ontknoping maakt veel goed. “Level 16” verraste me op een aangename manier. En het magnifieke acteren is daar ook de oorzaak van. “Level 16”, een “Young Adult” film voor volwassenen.
Post a Comment