The Frozen Ground (2013)

Korte Inhoud
Jack Holcombe, een rechercheur uit Alaska, die gelooft dat Robert Hansen een seriemoordenaar is die jonge meisjes ontvoert om ze daarna te martelen,seksueel te misbruiken en vervolgens te vermoorden. Maar hij heeft niet genoeg bewijs om een huiszoekingsbevel te rechtvaardigen. Hij kent Cyndy Paulsen , één van Hansen's slachtoffers, die het overleefd heeft. Hij probeert haar te vinden en vraagt haar om hem te helpen.
Genre : Misdaad/Biografie
Land : USA

Cast :
Nicolas Cage : Jack Halcombe
Vanessa Hudgens : Cindy Paulson
John Cusack : Robert Hansen

Regisseur :
Scott Walker

Mijn mening

Hannibal Lector on Ice

Een film gebaseerd op waar gebeurde feiten, zorgt natuurlijk voor de extra koude rillingen indien je dit in je achterhoofd houdt, met de medewerking van een reeks klinkende namen als cast. Nicolas Cage als de plichtsbewuste State Trooper Jack Halcombe (een fictief personage gebaseerd op de detective Glenn Flothe in werkelijkheid) , die zijn laatste opdracht krijgt voordat hij vertrekt naar betere oorden. De zoveelste in rij die een laatste "case" krijgt en binnen de kortste keren beseft dat een harde noot gaat zijn om te kraken. Idem als Robert Duvall in "Falling down" of Morgan Freeman in "Se7en". Cage staat garant voor steeds dezelfde manier van sloom acteren. Of hij nu een alcoholist is in "Leaving Las vegas" of een chemische wapenspecialist in "The Rock" zijn acteerroutine is eigenlijk steeds hetzelfde. Persoonlijk vind ik dat hij hiervan afwijkt in "Matchstick Men" waar hij een puike prestatie neerzet. Recent speelt hij echter in mindere films zoals "Stolen" en "Ghost Rider". Maar hij heeft bij mij altijd het voordeel van de twijfel.

John Cusack past hier dan perfect bij. Ook iemand die zijn rollen steeds op dezelfde routineuze manier uitvoert. Een non-emotionele façade in zowel "2012" als in "The Raven". Om eerlijk te zijn is hij sinds het tiener-flut-filmpje "Serendipity" niet echt verder geëvolueerd. Deze 2 hebben elkaar al eens gevonden in "Con Air" die ik dan maar ook eens moet gaan bekijken ergens in de toekomst. Het voordeel dat Cusack in deze film heeft is dat dat non-emotionele wel perfect past bij de persoon Robert Hansen, een geschifte stotterende psychotische seriemoordenaar uit Alaska.

Vanessa Hudgens was voor mij het lichtpunt in deze film. Gezien het feit dat de meeste films waarin ze verscheen de termen "teen" en "high school" bevatten, speelt ze hier toch op een overtuigende manier de getormenteerde prostituee ,met een door misbruik getekende jeugd, die hierna in het ranzige wereldje van de prostitutie terecht te komt vol geweld, seks en dominantie. Zij kan uit de handen van Hansen ontkomen na gemarteld,verkracht en vernederd te zijn geweest. Dat is dan ook de aanloop van de film.

Door het feit dat het om een waargebeurd verhaal gaat, blijft er weinig ruimte over voor zelfinterpretatie en de vrijheid om op liederlijke wijze van de feiten af te wijken. Alhoewel ik denk dat het deel waarbij Hansen een mannetje inschakelt om Cindy uit te schakelen en dit inderdaad bijna lukt tot Cindy toch nog bijgestaan wordt door haar voormalige pooier (denk ik) , gespeeld door 50Cent (met een pruik om je te pleuris te schrikken, maar wonderwel een te pruimen vertolking) en op het allerlaatste nippertje gered wordt door de State Troopers, toch een toevoegsel is om het spanningsniveau een beetje op te krikken. Tevens is de zenuwslopende huiszoeking een geromantiseerde versie t.o.v. de werkelijkheid als je Wikipedia er op naleest.

Het is dan nog altijd een bioscoopfilm waar het publiek toch nog meer van verwacht dan het opsommen van historische feiten. Uiteindelijk geeft de film een goed portret van het monster Hansen, de verbetenheid van Jack Halcombe om het moorden te stoppen en Cindy die als bijna-slachtoffer probeert te overleven in zowel de onmenselijke, ruwe wereld van de prostitutie en tevens probeert uit de handen van Hansen te blijven. De beelden van Alaska met zijn weidse, ijzige en godverlaten vlaktes (een perfect oord voor het laten verdwijnen van menselijke resten) samen met de aftiteling op het einde als hommage aan alle slachtoffers en het besef dat een persoon werkelijk in staat is dergelijke gruwelijke feiten te plegen, lieten me achter met een beklemmend en ongemakkelijk gevoel.