The Woman in Black (2012)

Korte Inhoud
In Londen treurt advocaat Arthur Kipps nog steeds over de dood van zijn geliefde vrouw Stella bij de geboorte van hun zoon Jozef. Zijn werkgever geeft hem een laatste kans om zijn baan te houden, en hij krijgt als opdracht af te reizen naar het afgelegen dorp Cryphin Gifford. Daar moet hij het papierwerk regelen van Eel Marsh House, dat toebehoorde aan de onlangs overleden mevrouw Drablow. Arthur raakt bevriend met Daily op de trein en de man biedt hem een rit aan naar een herberg. Hij wordt nogal koel ontvangen en krijgt te horen van de eigenaar dat er geen kamer meer beschikbaar is. De volgende ochtend ontmoet Arthur advocaat Jerome, die hem adviseert om terug te keren naar Londen. Arthur gaat echter toch naar het afgelegen landhuis en ziet steeds een in zwart geklede vrouw.
Genre : Horror
Land : UK

Cast :
Daniel Radcliffe : Arthur Kipps
Ciarán Hinds : Daily
Janet McTeer : Mrs. Daily

Regisseur :
James Watkins

Mijn mening

Professor Dumbledore heeft onze Harry ditmaal niet echt kunnen redden. Maar ik moet eerlijk toegeven dat dit ex-tovenaarsjongetje zijn tovenaarsmantel met zwier heeft afgeworpen en de test met glans heeft doorstaan. Na 5 minuten zag ik hem echt niet meer als den Harry. Deze film zie ik niet als een horror, maar gewoon als een ouderwetse ghost-story zoals ze in vroegere jaren werden gemaakt. Het zit meer in het rijtje van "The Changeling" en konsoorten. Alle klassieke elementen komen terug in deze film : het naargeestig gezicht dat toekijkt uit een zolderraam, de schommelstoel, de natte voetafdrukken , het speelgoed dat vanzelf begint te spelen, de voetstappen op zolder, de uitwaaiende kaarsen, de lange donkere gang en de schaduwen. Dit alles geplaatst in een "The Adams Family"-achtig oud gebouw met kilometers spinnenwebben en dikke lagen stof. De ideale setting voor een klassiek spookhuis zoals op de kermis.

Het complete verhaal zit goed in elkaar .. en ja ik zou ook al lang verhuisd zijn uit dat dorp. Grappig altijd in zo'n films is dat ondanks dat de protagonist beseft dat hij met geesten te maken heeft, die altijd een deur gaat sluiten als verdediging. Ik vond het in ieder geval een vrij spannende film waar toch een aantal schrikmomenten in zaten. Niet de ik-sprong-bijna-tegen-het-plafond momenten , maar toch een fuck-ik-verslikte-me-bijna-in-mijn-chips momenten.

Het einde was dan weer voorspelbaar dat Arthur zijn vrouw zou vervoegen in het hiernamaals samen met zijn zoontje. Maar liever had ik het andersom gezien waardoor hij de vloek zou doorbreken.
Al bij al ben ik een fan van zulke griezelfilms en toont dit weer aan dat een goede horror/griezelfilm ook degelijk is zonder dat er liters bloed moet vloeien.