War Horse (2011)

Korte Inhoud

'War Horse' volgt een jongeman genaamd Albert en zijn paard Joey. Hun band wordt verbroken wanneer Joey verkocht wordt aan het leger en meegenomen wordt voor het gebruik in de Eerste Wereldoorlog. Ondanks dat Albert nog te jong is om zich in te schrijven voor het leger, besluit hij toch naar Frankrijk te gaan om zijn vriend te redden.
Genre : Drama/Oorlog
Land : USA

Cast :
Jeremy Irvine : Albert Narracott
Peter Mullan : Ted Narracott
Emily Watson : Rose Narracott
David Thewlis : Lyons

Regisseur :
Steven Spielberg

Mijn mening

"We'll be alright Joey. We're the lucky ones, you and me. Lucky since the day I met you."

Dit is een aangename familiefilm waar elk lid van de familie wel zijn gading in zal vinden. De jongeren kunnen wegdromen bij het avontuurlijke gedeelte en de vriendschapsband die er gesloten wordt tussen een individu en een dier. Moeder de vrouw zal wegzwijmelen bij al het sentimentele en zoetsappige in deze film terwijl haar zakdoek naarmate het einde nadert vochtiger wordt van de met bakken aanrukkende tranen. De meer stoerdere mannen van de familie kunnen zich klaarzetten voor wat authentiek WWI beeldmateriaal.

Qua beeldvorming kreeg ik bij momenten een flashback naar films zoals "Old Yeller". Dat schilderachtige dat de hele tijd weer opstak. Soms had ik het gevoel dat het niet altijd buitenopnames waren. De verhaallijn heeft veel weg van "Forrest Gump", alleen dat het ditmaal een paard is dat een traject in de geschiedenis doorloopt en in allerhande situaties terechtkomt. Een vergelijking met Lassie blijft dan ook niet uit want Joey gedraagt zich als een gedresseerde collie. Ik verwachte op een bepaald moment dat de knol op zijn achterste zou gaan zitten, en gedwee een pootje zou geven.

De personages hebben een breed spectrum wat karaktertrekken aangaat. Joey is vanzelfsprekend hoog intelligent,uitermate trouw en heeft een hoog knuffelgehalte. Iedereen wil zo'n paard thuis in de tuin laten rondhuppelen. Niet alleen geeft het blijk van oneindige liefde jegens zijn goedhartige baas, maar is hij ook beresterk om een volledig veld vol stronken en keien in één nacht om te ploegen met een loodzware ploeg. Albert (Jeremy Irvine) is de gelukkige jongen die vriendschap sluit met dit wonderpaard. Het is een doodsimpele, uiterst saaie en nooit ouder wordende jongeman. Voor zijn leeftijd vind ik dat hij een ongezonde belangstelling heeft voor paarden. in plaats van meisjes het hof te maken en wat rond te hangen met vrienden, zit hij de hele tijd met paarden in zijn hoofd.Zoals iemand opmerkte op IMDb : "I guess one day he would like to settle down with Joey the Horse, get married with Joey the Horse and have kids with Joey the Horse. His character is so utterly one dimensional and bland.". Peter Mullan vond ik dan alweer schitterend in zijn rol als de iets-te-diep-in-het-glas-kijkende hardwerkende boer die op de veemarkt Joey voor de neus van zijn landeigenaar kan kopen. Ik vind Mullan een dijk van een acteur sinds ik hem heb gezien in "Tyrannosaur". Emily Watson speelde overtuigend de bazige boerenvrouw en David Thewlis zet een niet onaardige versie neer van een hardvochtige landeigenaar waar je na een tijdje hoopt dat hij vertrappelt wordt onder de hoeven van Joey.

Zoals eerder gezegd toont de film het avontuurlijk leven dat paard Joey beleeft. Van de weide waar hij geboren is, naar de boerderij waar het hard werken is, om dan opgekocht te worden door het Engelse leger die hem dan verliest bij een mislukte aanval en Joey in de handen komt van de Duitsers. Vervolgens komt hij terecht bij een Frans meisje en haar grootvader (hoogtepunt van meligheid in de hele film). Hierna terug in handen van de Duitsers om dan verstrikt te geraken in prikkeldraad regelrecht in het midden van het strijdtoneel. Het einde is dan zo ongelofelijk voorspelbaar met het verplichte moment waarop Albert en zijn paard.elkaar terug in de armen sluiten en de thuiskomst met de te verwachten omarming door moeder en uiteindelijk ook de vader.

Vreselijk melig en sentimenteel filmmateriaal op een hoopje, maar op een meesterlijke manier in beeld gebracht. Het symbolische karakter van de film is niet moeilijk te raden. Het mooie van een diepgewortelde vriendschap dat schril in contrast staat t.o.v. de gruwelijke haatdragende oorlog op de achtergrond. Deze WWI werd realistisch in beeld gebracht alhoewel het hier op het scherm een redelijk propere oorlog leek. Geen bloedspatje te zien. Geen opengereten lichamen. Geen afschuwelijk uitziende slachtoffers door de gasaanvallen. In werkelijkheid was het niet zo'n mooi plaatje. Maar al bij al vond ik het redelijk onderhoudend om naar te kijken en sloeg de verveling niet toe. Het moment waarop Joey zich vastliep in de prikkeldraad was wel wat bij de haren getrokken en te belachelijk voor woorden. Ik denk eerder dat ze hem in die tijd gebruikt zouden hebben als schietschijf dan dat er een reddingsactie zou ondernomen worden. Voor mij was het moment waarop 5 kniptangen door de lucht vlogen om hem los te maken een humorvol slapstick moment.

Een Walt Disney oorlogssprookje met veel sentiment en hartverscheurend melodramatisch, maar wel schilderachtig in beeld gebracht. Niet het beste van Spielberg , maar het was zeker geen draak van een film.