Meeting Evil (2012)

Korte Inhoud
John , een makelaar, heeft een vreselijke pechdag : ontslagen , een enorme schuldenberg en zijn huwelijk lijkt op de klippen te lopen. Op zijn verjaardag straat er een vreemdeling voor zijn deur die zichzelf voorstelt als Richie en die pech heeft met zijn wagen. John stemt ermee in om hem te helpen, bezeert zich en wordt door Richie naar het ziekenhuis gebracht. Wat dan volgt is een krankzinnige rit waarbij Richie zijn duistere kant laat zien.

Genre : Thriller
Land : USA

Cast :
Samuel L. Jackson : Richie
Luke Wilson : John
Leslie Bibb : Joanie

Regisseur :
Chris Fisher

Mijn mening

"The question is, John, do you hate me more than you love your family."

Raar, maar ondanks de negatieve toon over deze film, moet ik eerlijk bekennen dat ik dit nu eens een niet onaardige en vernuftig in elkaar gevlochten psychopathische film vind. Ik geef toe, het is niet een simplistisch verhaal, kan soms wel verwarrend overkomen en heeft een plots opkomend einde waarbij je je eventjes achteruitzet en een verwonderende "Huh?" slaakt. Langs de andere kant : verwacht je iets met een begrijpbaar vloeiend verhaal, met niet te veel complicaties en geen choquerende impressies, een gelukzalig slaapbevorderend en geen nachtrust verstorend einde, dan vind je zeker je gading bij een of andere softe Disney film.

"Meeting Evil" was voor mij een psychotische achtbaanrit waarbij een doorsnee dag van een makelaar zeer snel veranderd in een vreselijke nachtmerrie met een tripje rechtstreeks naar de hel. Op een bepaald moment had ik echt de indruk dat Samuel L. Jackson de verpersoonlijking was van de duivel zelve, die de sukkelaar John (Luke Wilson) een handje kwam helpen om iedereen het eens betaald te zetten die ervoor gezorgd heeft dat hij een uitzichtloos en bijna geruïneerd bestaan heeft. En daarna had ik dan het idee dat John op een geflipte manier overgegaan was in een gespleten persoonlijkheid en al de misdrijven zelf volbracht in een zelfdestructieve, panische roes. Zoals één van de detectives al opperde is het mogelijk dat iemand die op de rand van een persoonlijk faillissement staat en op het punt staat alles te verliezen, veel kans heeft om compleet door te slaan en niet meer beseft wat hij uitricht.

Samuel L. Jackson speelt de rol als de, naar mijn oordeel, ingehuurde moordenaar, die weliswaar te veel voldoening haalt uit het opruimen van in zijn ogen storende onbeleefde en hypocriete figuren, op een meesterlijke wijze. De manier van staren vond ik op bepaalde momenten verbluffend. De ene moment een demonische allesvernietigende krankzinnige blik. Het andere moment een begrijpende zalvende blik. Ondertussen rondstrooiend met levenswijsheden en oppeppende taal zodanig dat John eindelijk het heft in eigen handen neemt. Luke Wilson vond ik dan weer iets minder goed. Soms zelfs op een storende manier. Ik denk dat indien je zo een ervaring hebt, en de hele dag heen en weer geslingerd wordt van de ene onwaarschijnlijke situatie naar de andere, dat je wel emotioneler, angstiger en agressiever zal reageren. Hier liep hij de hele film rond alsof hij een mega-begrafenis bijwoonde. Zo triest en te neergeslagen. Langs de andere kant zou ik misschien ook zo gelaten reageren als ik in dezelfde situatie als hem zou zitten : enorme schuldenberg, job kwijt, waarschijnlijk beseffend dat vrouwlief twister ligt te spelen met de gespierde jonge klusjesman die het zwembad aanlegt. Leslie Bibb als John's vrouw, verraste me eenmaal toen ze de vrouwelijke detective verbaal met de grond gelijk maakte. Het bange, doorsnee huisvrouwtje transformeerde ineens in een furie. Het was ook iemand met een dubbele bodem en heeft precies een schroef los. Dat kon je afleiden uit de reactie van haar zoontje bij de vraag of ze klaar waren met tekenen. Hij kroop angstig weg en moest gesust worden door zijn zusje. Waarom dat die twee kleuters zo vetgemest werden, bleef voor mij een raadsel.

Zoals gezegd roept het einde wel wat vragen op, maar ik ben er toch van overtuigd dat Richie's verklaring dicht bij de uiteindelijk waarheid ligt. Je ziet trouwens ook dat Richie in het begin de intentie heeft om John neer te knallen. Hij had de koffer al geopend en zijn pistool schietensklaar, maar werd tegengehouden door het feit dat het kleine meisje met hond stond te kijken.Het feit dat hij op het einde in bed het liedje van Richie begint te fluiten,betekent volgens mij dat zijn vrouw maar beter kan uitkijken! Enigste minpuntjes waren allereerst de soms onbegrijpelijk redeneringen van de politie. En het geworstel, het gezwaai met het mes en de dreun met de golfstok, zag er wel enorm amateuristisch en ongeloofwaardig uit. Maar deze minpunten wegen niet op tegen het geheel van deze hoogst entertainende thriller. Een perfecte film voor de aanloop naar weer een filmweekend.