All Hallows' Eve (2013)

Korte Inhoud
Na een avondje 'trick or treat' vindt Timmy een oude VHS in zijn snoepzak. Hij overtuigt de babysitter om samen naar de videoband te kijken. Op de band blijken drie horrorfilms te staan. Na de eerste film is het bedtijd voor Timmy, maar de babysitter besluit daarna de twee overblijvende filmpjes nog te bekijken. Al snel voelt ze zich niet meer op haar gemak.

Genre : Horror
Land : USA

Cast :
Katie Maguire : Sarah
Mike Giannelli : Art

Regisseur :
Damien Leone

Mijn mening

“All Hallows´eve” is niet bepaald een makkelijke film en zal zeker weinigen bekoren. Het is duidelijk een low-budget film met een ietwat lugubere en absurde sfeer, vermengd met wat gore scenes en een sfeer die je doet herinneren aan jaren 80 horror films. Dat is dan ook het sterkste en meest positieve punt waarom ik eigenlijk toch deze film kon apprecieren. Dat nostalgisch gevoel en de stemming in deze “Haloween”-achtige film. Het leek inderdaad op een gehuurde VHS met een gedateerde film. Compleet met slijtage verschijnselen en ruis op de beeldband. Denk er nog de monotone muziek van een ouderwetse synthesizer bij en het is compleet.

Alles begint op een Haloween avond. Sarah (Katie Maguire) moet die avond babysitten en de twee tieners, Timmy en Tia, zijn terug van een rondje “Trick or treat”. Juist voordat ze gaan slapen, ontdekt Timmy dat er tussen zijn snoepgoed een VHS tape zit. Ze overtuigen Sarah om eens te kijken wat er eigenlijk opstaat, in de veronderstelling dat het waarschijnlijk wel een enge Haloween film zal zijn. Uiteindelijk blijken er op de film 3 korte griezelfilmpjes te staan waarin “Art the Clown” een centrale figuur speelt.

“All Hallows´eve” is een anthology film m.a.w. een bloemlezing van verschillende verhalen. De verschillende verhalen zijn dan wel het minpunt. Ze zijn niet bijster origineel en de eerste 2 zijn zelfs ronduit slecht. Het eerste verhaal is redelijk absurd en verwarrend. Buiten een claustrofobisch gevoel en de intentie om er een soort demonisch martelverhaal van te maken, laat het niet bepaald een denderend indruk na. Een inhoudsloos en onbeduidend geheel. Het vertonen van enig goor beeldmateriaal maakt het zeker niet beter. En dan leek het wel alsof er door marsepein werd gesneden en gehakt. Niet bepaald een geslaagd deel dus. De clown kwam hier al eventjes in beeld maar meer als rekwisiet (en ook wel de oorzaak). Een opwarmertje dus.

Het tweede verhaal sloeg een heel andere weg in, maar werd volledig verknoeid door het ontwerp van het wezen. Het leek wel de figuur die geportretteerd staat op “De Schreeuw”, maar dan voorzien van allerhande attributen. Totaal onzinnig, geen suspense of angstmomenten. Zelfs Art kwam er niet in voor in levende lijve.
Het derde verhaal was dan ook het hoogtepunt. Een goor en extravagant slotverhaal met Art als dirigent in een bloederig treurspel. Een collage van met bloed doordrenkte messen, een ijzerzaag met restanten van menselijk vlees en een stilleven van het verloren gereden meisje met obscene woorden vol gekerfd. Duidelijk het betere verhaal van de trilogie ...

Uiteindelijk verloopt het verhaal dan ook zoals verwacht. De film heeft overeenkomsten met “V/H/S” en “Playback”. De hele film draait rond Art en ik moet toegeven dat dit wel een echt gestoorde clown is die er bloeddorstig, griezelig en creepy uitziet. Een geslaagde voorstelling van een humoristische nachtmerrie, onschuldig maar dodelijk tegelijkertijd. Een duiveltje in een doos die telkens op zijn claxon speelt en die de overstap doet van de imaginaire wereld naar de realiteit. Een echt rariteitenkabinet met veel onbegrijpelijke creaturen, afgewisseld met enkele macabere beelden en bloederige momenten. De andere personages waren niet bepaald slecht. De meesten keken eigenlijk alleen angstig uit hun ogen gedurende de hele film. Katie Maguire speelde een overtuigend rol waarin ze zowel de tieners op het gemak moet stellen als haar eigen angsten moet overwinnen.

Velen zullen dit waarschijnlijk een barslechte film vinden. Anderen zullen het beoordelen als een subliem werk. Ik zit er pal middenin. Waren de eerste 2 verhalen wat beter uitgewerkt, dan was dit inderdaad niet zo een clowneske vertoning geweest. Zorg er wel voor dat je deze helemaal uitkijkt want het venijn zit hem in de staart.