Extraterrestrial (2014)

Korte Inhoud
Een groep schoolvrienden gaat naar een afgelegen hut in het bos voor een weekendje feesten. 's Nachts zien ze plots een vreemde vuurbal die uit de lucht valt. Ze rijden naar de plek toe en ontdekken het wrak van een neergestort vliegtuig en een stel onheilspellende voetafdrukken die vanuit het vliegtuig de bossen in leiden. Wanneer ze vanuit alle hoeken aangevallen worden door ongewenste, wraakzuchtige bezoekers verschansen ze zich in de hut, barricaderen ze ramen en deuren en proberen ze de nacht te overleven.

Genre : SF/Horror
Land : Canada

Cast :
Brittany Allen : April
Freddie Stroma : Kyle
Melanie Papalia : Melanie

Regisseur : Colin Minihan

Mijn Mening

It's a basic simple agreement with one cardinal rule: Do not engage.
And you, you engaged.
What do you mean?
Sweetheart, you shot one of them. Broke the treaty. Now they're out for blood.

Wat krijg je als je een doorsnee buitenaards wezen een lading hagel door zijn lijf jaagt ? Inderdaad, een pisnijdige E.T. die zint op wraak omdat je een overeenkomst hebt geschonden. Geloof het of niet maar na het incident in Roswell heeft de Amerikaanse regering een pact gesloten met deze marsmannetjes. Onze wereldbol wordt op die manier behoed voor een totale vernietiging. In ruil hiervoor mogen deze op Dr. Josef Mengele lijkende wezentjes van tijd tot tijd enkele aardbewoners ontvoeren, om te gebruiken als Guinese biggetjes tijdens bepaalde experimenten. Uiteindelijk is het een soort “Dark Skies meets Friday the 13th”. Een doorsnee Science Fiction slasher film met oppervlakkig acteerwerk, enkele gore momenten en onbezielde SE’s. Maar op het einde verandert de toon en stemming van deze film volledig en waan je je zelfs aan boord van de U.S.C.S.S. Nostromo.

Het zijn April (Brittany Allen) en Kyle (Freddie Stroma) en enkele gemeenschappelijke vrienden die de confrontatie moeten aangaan. Oh ja, het hele gebeuren speelt zich af in een houten blokhut ergens in een godvergeten gat (waar recent nog een telefooncel volledig de lucht in gezogen werd, samen met een hysterische vrouw die er in schuilde). Ik zou iedereen aanraden om nooit nog een logement in een blokhut ergens te reserveren, want de ellende die je daar volgens Hollywood kunt tegenkomen is angstaanjagend. Dat er ook weeral zo’n irritant ettertje tussen zit, is ook zo’n een vreselijk Hollywood cliché. Ditmaal is het Seth die me van meet af aan op de zenuwen werkte. De uiteindelijke behandeling die hij ondergaat op het einde gaf dan weer ruim voldoening en zorgde zelfs voor een brede glimlach. In ieder geval zien deze fuifnummers terwijl ze infantiel liggen te kibbelen op het buitenterras een vreemdsoortig iets in het bos neerstorten. En wie haalt het in zijn hoofd om dan op onderzoek uit te gaan ? Natuurlijk de door alcohol bedwelmde geesten van deze bende leeghoofden. Waarschijnlijk wilden ze enkele selfies maken op de plaats des onheils, om zodoende hun “5 minutes of fame” te beleven. Blijkt het uiteindelijk een gecrashte vliegende schotel te zijn (iedereen terstond broodnuchter).

Amazon.com Widgets

Ondanks de soms enerverende slechte dialogen en de opeenstapeling van alle mogelijke ingrediënten uit andere SF/horror films, was het toch een hoogst entertainende film die toch kon zorgen voor enige spanning met een aantal goed getimede (maar oh zo voorspelbare) schrikmomenten en een dreigende, duistere sfeer. Brittany Allen wist een geslaagde uitvoering weer te geven van het met gevoelens worstelende stadsmeisje, die zich ontpopt tot een verbeten vechtster die tracht te overleven. Het feit dat ze omringd wordt door enkele oliedomme onbenullen, helpt dan ook wel een beetje dat haar persoonlijkheid er boven uitsteekt. De meest amusante rollen waren weggelegd voor Gil Bellows (Sheriff Murphy) en Michael Ironside (Travis). De laatste kon ik niet direct plaatsen, maar kwam me bekend voor. Tot ik spontaan “Jester’s dead. Yeeha, Jester’s dead” begon te scanderen. De ultra koele vlieginstructeur uit “Top Gun” werd hier omgetoverd in één of andere maffe Vietnam veteraan die op een afgesloten terrein marihuana teelt en ondertussen het universum in de gaten houdt. Spijtig genoeg is zijn bijdrage redelijk beperkt. Bellows (de rock ’n roll rebel Tommy uit “The Shawshank Redemption”) speelt dan weer de keiharde sheriff die de orde handhaaft met strakke hand en ook onrechtstreeks verwikkeld is in heel het verhaal van de plotsklaps opduikende aan anorexia lijdende ruimte creaturen. Hoe het uiteindelijk met hem afloopt, was verrassend en grappig tegelijkertijd.

De wendingen in het verhaal zijn soms onverwacht en zorgen ervoor dat het blijft boeien. Zoals ik reeds eerder vermelde, voelt het slotoffensief aan alsof je in een heel ander film terecht bent gekomen. Alleen het einde was redelijk kortaf en onbevredigend. Maar over het algemeen mag je stellen dat de gore horror gedeeltes gecumuleerd met de toch wel enerverende sfeer en plotselinge wendingen, er voor zorgen dat het een avondvullende film is dat voor een kortstondig vertier zorgt. Een film die bestaat uit verschillende lagen : een gewelddadige horror flick met intens menselijk leed en verdriet, uit elkaar gerukte families, een overlevingsstrijd geleverd door enkele jeugdigen die relationeel ook met elkaar overhoop liggen en tegelijkertijd voel je ook de humoristische noot die sluimert doorheen de hele film. Ondanks zijn beperkt budget, is het camerawerk somtijds bewonderenswaardig te noemen en worden de CGI’s meesterlijk gehanteerd. Verwacht geen origineel gecreëerde buitenaardse wezens. Ze zien er nog altijd uit zoals ze op “Asimov’s SF Adventure Magazine” werden afgebeeld : basketbalspeler lengte, ultra mager, eivormig hoofd met zwarte gaten als ogen en nog steeds staat hun ontwikkeling van de confectienijverheid in zijn kinderschoenen blijkbaar. En met als climax, het anale tafereel die zowel gruwelijk overkomt als op je lachspieren werkt. Met andere woorden : ik apprecieerde de amusementswaarde …