The forger (2014)

Korte Inhoud
Ray Cutter (Travolta) is een kruimeldief die erin slaagt om zich uit de gevangenis te 'kopen' zodat hij tijd kan doorbrengen met zijn zieke zoon (Sheridan). Maar Ray en zijn vader (Plummer) moeten samen nog één laatste grote klus doen om het syndicaat dat zijn vroegtijdige vrijlating financierde terug te betalen.

Genre : Misdaad/Drama
Land : VS

Cast :
John Travolta : Raymond Cutter
Christopher Plummer : Joseph Cutter
Tye Sheridan : Will Cutter

Regisseur : Philip Martin

Mijn mening

“You ever going to Tahiti like Paul Gauguin?
I don't know.”

Als er iets is waar Travolta altijd trouw aan bleef, dan is het toch wel zijn kenmerkende, triestige blik. Al sinds ik hem de eerste keer zag verschijnen in “Saturday Night fever” (een eeuwigheid geleden) gebruikt hij die droevige uitdrukking alsof hij elk moment in huilen zal uitbarsten. En deze “The Forger” is inhoudelijk perfect geschapen om die typische gelaatsuitdrukking op de juiste moment terug boven te halen. Een film die handelt enerzijds over een veroordeelde vervalser die zijn voormalig beroep de rug heeft toegekeerd en anderzijds over een bezorgde vader die er alles voor over heeft om de korte tijd die er nog resteert, door te brengen met zijn doodzieke zoon. En daar knelt het dan ook een beetje. Ligt de klemtoon nu op de vader-zoon relatie of was het de bedoeling om er een misdaad verhaal van te maken ? Het uiteindelijke resultaat is een mengeling van deze beiden met als gevolg dat die dan ook niet echt goed uit de verf komen (hoe toepasselijk).

Raymond J. Cutter (John Travolta) is een befaamd vervalser van kunstwerken die door een deal met de onderwereldfiguur Keegan (Anson Mount) vervroegd wordt vrijgelaten, zodanig dat hij wat tijd kan spenderen met zijn zoon Will (Tye Sheridan), een tengere tiener wiens toekomst er niet zo rooskleurig uitziet sinds er een tumor ontdekt is in zijn hersenen. Op zijn minst kan je zeggen dat de relatie tussen Will en zijn vader niet al te best is. En ook tussen Raymond en zijn vader (Christopher Plummer), die Will in huis heeft genomen, botert het niet zo goed. Het bijkomende probleem is dat Keegan als tegenprestatie wel iets verwacht van Raymond namelijk het vervalsen van een kostbaar,wereldberoemd schilderij van Monet.

Nu, ik ben geen kunstexpert maar ik denk niet dat je een schilderij van Monet zo maar eventjes kan namaken in zo’n korte tijdsperiode als die wat Raymond ter beschikking heeft. Ik denk niet dat er echt hoogtechnologische methodes moeten gebruikt worden om van meet af aan te achterhalen dat het schilderij dat aan de muur hangt nu eeuwenoud is of recent geschilderd. Maar naar mijn gevoel is dit aspect van “The Forger“ eerder bijzaak en wordt het gebruikt als entertainend lapmiddel voor de vader-zoon relatie. Had Travolta een verleden als professionele danser gehad in deze film, waarna hij en zijn zoon samen aan een befaamde competitie hadden deelgenomen (waar Travolta zijn jaren 70 dancemoves nog eens naar boven mocht halen) had dit hetzelfde resultaat opgeleverd. Commercieel gezien zou het resultaat dan waarschijnlijk kunnen tegenvallen. Dus gooien we er een beetje mysterie en misdaad (waarbij Travolta zijn stoere kant nog eens mag tonen en tussendoor een paar buitenwippers met een baseball bat in elkaar timmert) bovenop om het aantrekkelijk te maken.

Alhoewel het veel weg heeft van een doorsnee film, overstijgen de acteerprestaties toch op momenten het gemiddelde. Vooral de momenten tussen vader en zoon zijn prachtig gespeeld waarbij kwetsbaarheid en spijt vooral de boventoon halen. Dat het uiteindelijk uitdraait op een samenwerking tussen vader en zoon, is dan weer bij de haren getrokken. Ook Plummer schittert bij momenten en toont dat hij uitermate geschikt is voor een karakterrol. En zelfs Travolta toont dat hij meer in zijn mars heeft dan alleen triest voor zich uit te kijken. Het verlies van zijn eigen zoon Jett heeft er hoogstwaarschijnlijk wel mee te maken dat zijn vertolking realistisch overkomt. Wie weet was deze rol wel een therapeutische beslissing van zichzelf om op die manier een pijnlijke periode te kunnen afsluiten.