Project Almanac (2014)
Korte InhoudEen groep tieners vindt in een kelder geheime plannen voor de bouw van een tijdmachine. Ze besluiten de machine te bouwen. De machine blijkt te werken en al snel beleven ze de nodige uitbundige avonturen. Ze komen er echter ook achter dat er de nodige nadelige kanten zitten aan het tijdreizen.
Genre : SF
Land : VS
Cast :
Jonny Weston : David Raskin
Amy Landecker : Kathy Raskin
Sofia Black-D'Elia : Jessie Pierce
Regisseur : Dean Israelite
Mijn mening“There's a slight chance that oxygen and nitrogen naturally found in the air could catalyze.
What does that mean?
We could explode.”
Neem “Back to the future”, vermeng het met “Weird Science” en voeg er de MTV-mentaliteit aan toe, en je krijgt uiteindelijk een flets project zoals “Project Almanac”. Een groepje nerds die te dom zijn om te slagen voor een chemietest, maar wel genoeg hersencellen hebben om een tijdmachine te bouwen. Ik heb al heel wat flauwekul in mijn leven gezien, maar dit slaat echt alles. Op het eerste zicht was het een leuk concept, maar als je naderhand bekeken beseft dat je naar een soort Teletubbies van “Back to the future” hebt gekeken, dan stelde ik me toch de vraag welke doelgroep ze wilden bereiken. Dat zal uiteraard een tienerpubliek zijn, want er valt niets te bespeuren over moeilijke theorieën zoals de paradoxen van tijdreizen (beter uitgewerkt in “Predestination” en “About time”). De hele film is niet meer dan een opsomming van belachelijke tijdsprongen naar het verleden om futiliteiten, die van het persoonlijke leven van deze wizkids een persoonlijke hel maken, op te lossen. Had ik die tijdmachine in mijn bezit, ik zou snel een tijdsprong maken naar het moment dat ik de film ging opzetten. En dan zou ik me snel bedenken.
Alles begint als David (Jonny Weston) niet slaagt voor een MIT test en op de zolder op zoek is naar een verdwaald project van zijn vader. Hij vindt wel de oude camera van zijn vader met de beelden van zijn 7de verjaardag. Hij komt echter tot de verbazingwekkende ontdekking dat hij in een spiegel te zien is als 17 jarige knul. Uiteindelijk vinden ze in de werkkelder van zijn vader de plannen van een tijdmachine. Dat hierbij gebruikt wordt gemaakt van een gedemonteerde X-box en de batterij van een hybride die voor de deur staat geparkeerd, is al een waarschuwing voor al de andere belachelijkheden die op je afkomen.
Er zitten echt vreselijke onnozeliteiten in waar je met zo’n “Hoe is het nu mogelijk” - blik naar ligt te staren. Zo zou ik toch graag het merk van camera willen weten, want de batterij die daarbij hoort is toch van uitzonderlijke kwaliteit daar deze nog altijd blijkt te werken na 10 jaar op de zolder te liggen. Ik heb een niet goedkope camera thuis liggen waar ik nu toch van veronderstel dat het een enorme prul is, daar die batterijen het nog geen maand uithouden. En is het niet logisch dat als je probeert de lotto te winnen door terug in de tijd te gaan en naderhand blijkt dat je je van nummer hebt vergist, dat je de procedure herhaalt (met juiste nummer weliswaar) om vervolgens als multimiljonair door het leven te gaan ? Ik zou dat alleszins toch doen. Maar klaarblijkelijk was dit niet echt nodig voor deze wijsneuzen. Ook vind ik het uitermate verbazingwekkend hoe een leerling van een middelbare school na een blik te werpen op uiterst gesofisticeerde militaire plannen onmiddellijk opmerkt dat er vergelijkingen worden gebruikt zoals in de relativiteitstheorie. Maar als even later David een logische opmerking maakt, kan weer niemand volgen. En voor de eerste tijdsprong wordt er kalmpjes opgemerkt dat er de mogelijkheid bestaat dat ze exploderen door één of andere natuurkundige nevenverschijnsel. Maar het zijn waaghalzen die jongeren, want dat leggen ze simpelweg naast zich neer.
Dit vergelijken met “Back to the future” is een belediging voor deze geslaagde tienerfilm over tijdreizen. “Back to the future” was een originele, entertainende, vernuftige en creatieve film waar ik met plezier naar heb gekeken. “Project Almanac” is saai, kinderachtig en verre van origineel. Ik verwachte zelfs dat ze op zoek zouden gaan naar een “flux capacitor” in de doe-het-zelf zaak. Dit is gewoon een samensmelting van twee tot het oneindige gekopieerde hypes namelijk tijdreizen en found footage.
En dat is dan ook het volgende zwakke punt van deze film. Ik raad aan om zeker niet met volle maag naar deze film te gaan kijken, daar het helemaal gefilmd werd met een handcamera. De jongere zus van David kreeg de opdracht om alles (en dan ook echt alles) te registreren. En dat is ook hetgeen we integraal voorgeschoteld krijgen. Dus verwacht je aan rondzwaaiende en onscherpe beelden waarbij je zo misselijk wordt als een amateur visser die in een visserssloep de eerste keer terechtkomt in een zware storm. Je zou zelfs wensen dat je zo’n tijdmachine had om te voorkomen dat “The Blair witch project” werd gemaakt, zodanig dat we gespaard bleven van zulke found-footage nonsens. Sommige films slagen erin om de stempel “tijdloos” te krijgen, maar deze film zal, ondanks het toepasselijk onderwerp, dit nooit behalen. Je kan dus maar best deze film mijden, want dat kost je alleen maar tijd die je nooit (zonder tijdmachine) zal kunnen recupereren.
Het Verdict 1/10
Links : IMDB, Moviemeter
We could explode.”
Neem “Back to the future”, vermeng het met “Weird Science” en voeg er de MTV-mentaliteit aan toe, en je krijgt uiteindelijk een flets project zoals “Project Almanac”. Een groepje nerds die te dom zijn om te slagen voor een chemietest, maar wel genoeg hersencellen hebben om een tijdmachine te bouwen. Ik heb al heel wat flauwekul in mijn leven gezien, maar dit slaat echt alles. Op het eerste zicht was het een leuk concept, maar als je naderhand bekeken beseft dat je naar een soort Teletubbies van “Back to the future” hebt gekeken, dan stelde ik me toch de vraag welke doelgroep ze wilden bereiken. Dat zal uiteraard een tienerpubliek zijn, want er valt niets te bespeuren over moeilijke theorieën zoals de paradoxen van tijdreizen (beter uitgewerkt in “Predestination” en “About time”). De hele film is niet meer dan een opsomming van belachelijke tijdsprongen naar het verleden om futiliteiten, die van het persoonlijke leven van deze wizkids een persoonlijke hel maken, op te lossen. Had ik die tijdmachine in mijn bezit, ik zou snel een tijdsprong maken naar het moment dat ik de film ging opzetten. En dan zou ik me snel bedenken.
Wat zou jij doen als je de beschikking hebt over een tijdmachine en een
manier vond om elke tijdspanne te overbruggen ? Zou je trachten de
wereldgeschiedenis te veranderen (Hitler vermoorden ? Nee hoor, dat
staat pas op de 101ste plaats op de “bucket list” van het
tijdreizen) ? Zou je legendarische figuren trachten te ontmoeten ? Zou
je op zijn minst mensenlevens trachten te redden ? Ik zou in ieder geval
teruggaan om Kurt Cobain’s zelfmoord te verhinderen, verdomme ! Wel,
deze bende snotneuzen hebben toch hogere prioriteiten op hun agenda.
Niets levensbelangrijk voor elke doorsnee aardbewoner, maar voor deze
jongeren die leven in hun egocentrisch wereldje waar alles draait rond
eigenbelang, drang naar adoratie en zelfgenoegzaamheid, zijn dit uiterst
belangrijke items. Ze hadden stinkend rijk kunnen worden door gebruik
te maken van voorkennis, waardoor al die andere tienerfeitjes vanzelf
opgelost werden en niet meer ter zake doen. Maar ja, dan zou het niet
meer plezant en broodnodig zijn om terug naar het verleden te waaien.
Alles begint als David (Jonny Weston) niet slaagt voor een MIT test en op de zolder op zoek is naar een verdwaald project van zijn vader. Hij vindt wel de oude camera van zijn vader met de beelden van zijn 7de verjaardag. Hij komt echter tot de verbazingwekkende ontdekking dat hij in een spiegel te zien is als 17 jarige knul. Uiteindelijk vinden ze in de werkkelder van zijn vader de plannen van een tijdmachine. Dat hierbij gebruikt wordt gemaakt van een gedemonteerde X-box en de batterij van een hybride die voor de deur staat geparkeerd, is al een waarschuwing voor al de andere belachelijkheden die op je afkomen.
Er zitten echt vreselijke onnozeliteiten in waar je met zo’n “Hoe is het nu mogelijk” - blik naar ligt te staren. Zo zou ik toch graag het merk van camera willen weten, want de batterij die daarbij hoort is toch van uitzonderlijke kwaliteit daar deze nog altijd blijkt te werken na 10 jaar op de zolder te liggen. Ik heb een niet goedkope camera thuis liggen waar ik nu toch van veronderstel dat het een enorme prul is, daar die batterijen het nog geen maand uithouden. En is het niet logisch dat als je probeert de lotto te winnen door terug in de tijd te gaan en naderhand blijkt dat je je van nummer hebt vergist, dat je de procedure herhaalt (met juiste nummer weliswaar) om vervolgens als multimiljonair door het leven te gaan ? Ik zou dat alleszins toch doen. Maar klaarblijkelijk was dit niet echt nodig voor deze wijsneuzen. Ook vind ik het uitermate verbazingwekkend hoe een leerling van een middelbare school na een blik te werpen op uiterst gesofisticeerde militaire plannen onmiddellijk opmerkt dat er vergelijkingen worden gebruikt zoals in de relativiteitstheorie. Maar als even later David een logische opmerking maakt, kan weer niemand volgen. En voor de eerste tijdsprong wordt er kalmpjes opgemerkt dat er de mogelijkheid bestaat dat ze exploderen door één of andere natuurkundige nevenverschijnsel. Maar het zijn waaghalzen die jongeren, want dat leggen ze simpelweg naast zich neer.
Dit vergelijken met “Back to the future” is een belediging voor deze geslaagde tienerfilm over tijdreizen. “Back to the future” was een originele, entertainende, vernuftige en creatieve film waar ik met plezier naar heb gekeken. “Project Almanac” is saai, kinderachtig en verre van origineel. Ik verwachte zelfs dat ze op zoek zouden gaan naar een “flux capacitor” in de doe-het-zelf zaak. Dit is gewoon een samensmelting van twee tot het oneindige gekopieerde hypes namelijk tijdreizen en found footage.
En dat is dan ook het volgende zwakke punt van deze film. Ik raad aan om zeker niet met volle maag naar deze film te gaan kijken, daar het helemaal gefilmd werd met een handcamera. De jongere zus van David kreeg de opdracht om alles (en dan ook echt alles) te registreren. En dat is ook hetgeen we integraal voorgeschoteld krijgen. Dus verwacht je aan rondzwaaiende en onscherpe beelden waarbij je zo misselijk wordt als een amateur visser die in een visserssloep de eerste keer terechtkomt in een zware storm. Je zou zelfs wensen dat je zo’n tijdmachine had om te voorkomen dat “The Blair witch project” werd gemaakt, zodanig dat we gespaard bleven van zulke found-footage nonsens. Sommige films slagen erin om de stempel “tijdloos” te krijgen, maar deze film zal, ondanks het toepasselijk onderwerp, dit nooit behalen. Je kan dus maar best deze film mijden, want dat kost je alleen maar tijd die je nooit (zonder tijdmachine) zal kunnen recupereren.
Het Verdict 1/10
Links : IMDB, Moviemeter
Post a Comment