Jurassic World (2015)

Korte Inhoud
Inmiddels zijn er 22 jaar verstreken sinds de gebeurtenissen uit Jurassic Park. Het eiland Isla Nublar is eindelijk omgebouwd tot een volledig functionerend pretpark genaamd Jurassic World. Owen maakt deel uit van een groep medewerkers die niet alleen werkt in Jurassic World, maar ook op het eiland woont. Samen onderzoeken zij het gedrag van de dinosaurussen. Een aantal onderzoekers experimenteert met de genen van bestaande dinosauriërs, hetgeen resulteert in een levensgevaarlijke dreiging.

Genre : Actie/Avontuur/SF
Land : VS

Cast :
Chris Pratt : Owen
Bryce Dallas Howard : Claire
Vincent D'Onofrio : Hoskins

Regisseur : Colin Trevorrow

Mijn mening

Universal Pictures heeft zijn goocheldoos nog eens bovengehaald en weer een horde uitgestorven dinosaurussen , die door wetenschappelijke trucjes weer zijn herrezen, voor ons op het witte doek verzameld. Als je naar de inkomsten kijkt (naar het schijnt al 1 miljard dollar), lijkt het wel alsof iedereen er reikhalzend naar uitkeek om nog eens die prehistorische mastodonten te zien rond denderen. En ook al zijn wetenschappers er als de kippen bij om deze film met de grond gelijk te maken, omdat er een aantal zaken niet stroken met de werkelijkheid (niet alle opgevoerde dinosaurussen stammen uit het Jura tijdperk, de raptors waren niet groter dan een kalkoen en waren getooid met veren, de mug waaruit het DNA werd gehaald zoog niet eens bloed en de Mosasaurus was bijlange niet zo groot naar het schijnt), kan dat de pret niet bederven. Ik was er klaar voor om overweldigd te worden en voordat ik het wist, zat ik op de bodem van mijn zak popcorn, wat een goed teken is en een betrouwbare waardemeter als het over het entertainmentgehalte gaat van een bioscoopfilm.

Na het geweldige en imponerende "Jurassic Park" in 1993 (Dat is verdomme al 22 jaar geleden) werden er twee belabberde vervolgfilms losgelaten op het dino-gekke publiek. In tegenstelling tot de eerste film waarvan ik het overgrote deel nog zo voor de geest kan halen alsof ik deze gisteren zag, kan ik me nog maar weinig herinneren van de twee opvolgers. En dan nog te zwijgen van de vreselijke ripoff’s die naderhand op de markt werden gesmeten (recent nog “Jurassic City”, die ik na 10 minuten al afzette, wegens beroerde speciale effecten). In “Jurassic World” keert men nu terug naar de succesvolle formule van het welbekende pretpark. Alleen is het nu niet een leeg pretpark dat door een geselecteerd groepje wetenschappers goedgekeurd moet worden, maar wel een drukbezocht pretpark waar men een nieuwe attractie aan wil toevoegen. Het eindresultaat is (zoals je wel kan raden) weer minder fraai en gezellig, en wordt perfect samengevat door de woorden van Ian Malcolm (Jeff Goldblum) in “The Lost World” : “Yeah. Ooh and ah, that’s how it always starts. But then later there’s running and screaming.”

Gray (Ty Simpkins) en Zach (Nick Robinson) zijn twee tieners (de eerste een dinosaurus fanaat en de andere heeft meer interesse voor het andere geslacht) onderweg naar het attractiepark van InGen, waar hun tante Claire (Bryce Dallas Howard) werkt als hoofdverantwoordelijke. Natuurlijk heeft deze laatste geen tijd om te babysitten op de twee pubers en laat ze hen in handen van haar assistente Zara (Katie McGrath). Om de inkomsten van het park te verzekeren en tegemoet te komen aan de eisen van de hoofdsponsors, heeft het legertje genetici die daar werken een hybride versie in elkaar geflanst die nog angstwekkender zou zijn dan de reeds bestaande soorten. Hiervoor gebruikten ze de genen van prehistorische roofdieren en hedendaagse diersoorten. De eigenaar van het park wenst dat Owen Grady (Chris Pratt), de Velociraptor trainer, de verblijfplaats van de nieuwe aanwinst gaat keuren. En deze komt algauw tot de vaststelling dat men alweer met vuur aan het spelen is.

Is “Jurassic World” een imponerende film ? Yep. Zijn de speciale effecten en toegepaste computer animaties weer om van te kwijlen ? Yep. Maken de angstaanjagende dinosaurussen weer een overweldigende indruk ? Yep. Overtreft het de allereerste film ? Euh, eigenlijk niet helemaal. Wat maakt deze film dan onvergetelijk ? Het park zelf al sowieso. Een soort Disneyland maar dan met tot de verbeelding sprekende attracties. De monorail, de infrastructuren, de holografische weergaven en het algehele totaalbeeld waren indrukwekkend. De Mosasaurus was wel het paradepaardje van deze film. Schitterend in beeld gebracht. Zowel het fysieke uiterlijk als zijn verblijfplaats. De “gyrospheres” en de bijbehorende scenery zijn echt een attractie die ik als eerste zou willen uitproberen. Het actierijke gedeelte met de pterosauriërs was adembenemend. Het overige vertoonde toch wel gelijkenissen met de allereerste film. Een park waar het weer degelijk scheef loopt. Een koppel (die ooit iets met elkaar hebben gehad) die twee tieners in veiligheid moet brengen terwijl ze door levensgevaarlijke prehistorische creaties worden omringd. Zelfs Claire imiteerde de kledij van Dr. Sattler op een bepaald moment : een open geknoopt hemd over een T-shirt.

Wat “Jurassic World” me niet bezorgde waren die rillingen langs mijn ruggengraat en kippenvel momenten. Gevoelsmatig denk ik niet dat er ooit nog een film (met prehistorische monsters) zal gerealiseerd worden, die wat ik ervoer tijdens het bekijken van “Jurassic Park” kan overtreffen. Toen Dr. Grant zich omkeerde en over de vallei heen keek waar verschillende soorten uit de prehistorie rondstruinen en daarop zei “Look at that. It’s a dinosaur.”, gingen mijn haren rechtop staan. Het moment dat de T-Rex uit zijn kooi stapte,de achtervolging inzet en je de wijd opengesperde bek in de achteruitkijkspiegel van de jeep ziet naderen. De raptors die door de keuken slopen met de twee tieners in panische angst. Allemaal momenten die ik miste in deze “Jurassic World”. Ja het was wel vreselijk spannend en indrukwekkend om te zien. Maar dat subtiele verschil was er toch. Ik miste ook een type zoals Jeff Goldblum met zijn droge humor en rake opmerkingen. En dan natuurlijk de charismatische dromer John Hammond (Richard Attenborough) die een fantasie in elkaar zag storten. Op één of andere manier was het wel aanwezig, maar het voelde niet hetzelfde aan.

Maar vergeet mijn muggenzifterij en haast je naar een filmzaal om deze twee uur durende actierijke, spannende en vermakelijke prachtfilm te bekijken. Het succes van “Jurassic World” is zijn link met het verleden en de algehele nostalgische waarde. Je mag de vraag “Hoe voelde je je na het bekijken van Jurassic Park ?” makkelijk toevoegen aan de legendarische vragen “Waar was je toen er een aanslag werd gepleegd op Kennedy ?” en “Wat deed je toen het bericht op de radio kwam dat Elvis was gestorven ?”. “Jurassic Park” heeft een danige stempel gedrukt op films die hierna verschenen. Mijn voornaamste conclusie is wel dat “Jurassic Park” ver vooruit was op het gebied van CGI, want de creaties van toen zagen er net zo levensecht uit als deze in “Jurassic World”. Maar ik ben er wel van overtuigd, dat ik nooit een voet in zo’n park zal zetten, moest het ooit in realiteit bestaan …

PS. Grappigste moment : let goed op wat een bezoeker doet tijdens de pterosaurus aanval … Inderdaad, hij redt twee cocktails. Ik verslikte me bijna in mijn cola !