Absolutely Anything (2015)

Korte Inhoud
Neil Clarke, een leraar, ontdekt plotseling dat hij magische krachten heeft. In feite kan hij met een beweging van zijn hand alles laten gebeuren. Van het uitroeien van een vervelende klas (en hen weer tot leven brengen), tot zijn beste vriend veranderen in een type vrouw die iedereen zou aanbidden. Het enige probleem is echter het vinden van de juiste woorden en erachter komen wat hij werkelijk wil.

Genre : Komedie
Land : VS/UK

Cast :
Simon Pegg : Neil
Kate Beckinsale : Catherine
Robin Williams : Dennis the dog

Regisseur : Terry Jones

Mijn mening

Give me a really big dick!
[Falls over] Ouch! Not “THAT” big! Obviously! Return to your old size!
Let me have a dick that women find exciting!
Yeah, that’s better. Could I have it white?

Wat kun je nu eigenlijk verwachten van een komedie waar heel wat bekende komedianten aan meewerkten? De Monty Python bende wisten ze te overtuigen om de stemmen in te spreken van enkele buitenaardse wezens die een soort intergalactische raad vormen. Het feit dat Terry Jones in de producerstoel zat, zal ook wel geholpen hebben. Simon Pegg neemt de hoofdrol als Neil voor zijn rekening. En wijlen Robin Williams horen we in één van zijn laatste wapenfeiten als de hyper kinetische hond Dennis. Joanna Lumley en Rob Riggle kregen respectievelijk de meest beperkte en de meest irritante rol toegewezen. En tenslotte mocht Kate “Stonehearst Asylum” Beckinsale de rol spelen van de beeldschone buurvrouw die geadoreerd wordt door Neil. Wat kan er met zo’n cast in godsnaam misgaan?

In vele opzichten is deze film te vergelijken met “Bruce Almighty”. Alhoewel deze laatste wel op alle vlakken superieur was. Ook al heb ik deze al zovele keren gezien, kan ik er toch niet aan weerstaan om er terug naar te kijken als ik die tijdens het zappen ergens tegenkom. Ik vrees dat ik dan “Absolutely anything” echter toch zal overslaan. Juist zoals Bruce beschikt Neil op een bepaald moment over goddelijke krachten die alles wat hij ook maar wenst mogelijk maakt met een simpele handbeweging. Dit keer is het echter niet God die hiervoor heeft gezorgd, maar enkele oorlogszuchtige ruimtemannetjes uit een ander sterrenstelsel, die de Voyager, voorzien van instructies om ons te bereiken, uit de ruimte hebben geplukt. In eerste instantie zou de aarde worden vernietigd. Uiteindelijk wordt deze vernietiging uitgesteld en krijgen de aardbewoners de kans om aan te tonen dat ze superieur zijn. En ja hoor, onze goed vriend Neil is de verkozene.

“Absolutely anything” is compleet het tegenovergestelde van “The World's end” qua ontwikkeling. Bij “The World’s end” was het eerste kwartier niet bepaald uitnodigend. Maar naarmate de film vorderde, werd het een amusante, hilarische film vol absurditeiten. “Absolutely anything“ is van aanvang al vreselijk grappig met verschillende komische en doldwaze situaties. Maar na een tijd is de gimmick met het wuivende handje van Neil uitgemolken en gaat het bergafwaarts. Uiteindelijk eindigt het als een platvloerse, irritante en voorspelbare slapstick. En dat kunnen zelfs een Robin Williams en de volledige crew van Monty Python niet verhelpen. Misschien was de rondtrippelende drol aan het begin hier al een voorteken van.

Dit klinkt misschien wel een beetje überkritisch. Helemaal slecht is het ook niet allemaal. De buitenaardse raad is bij momenten grappig (maar echt Monty Python toestanden moet je niet verwachten). De fratsen die Neil meemaakt telkens hij weer iets wenst, ontlokten regelmatig een spontane lachbui zoals de persoonlijke transformatie, de klasscene , het schoolhoofd en de devotie voor zijn collega Ray. Raar echter dat Neil als leraar Engels wel grammaticaal zijn mannetje weet te staan voor de klas, maar bij het gebruik van zijn krachten telkens de wijsheid van het juist formuleren even kwijt is. Dennis de hond ziet er schattig en knuffelachtig uit en de improvisaties van Robin Williams geven deze viervoeter een persoonlijkheid. Hilarisch maar naar mijn gevoel werkte Williams binnen de lijntjes van het script. Hadden ze hem meer improvisatieruimte gegeven, was het misschien hilarischer geworden. En gelukkig werd het romantische thema niet uitgebreid uitgewerkt. Al bij al een relaxerende en soms grappige film. Er zijn wel wat flauwe grappen en een irritante Amerikaan, maar de merendeels Brits aanvoelende humor met hier en daar een absurd tintje maken dit weer goed. Het meest triestige aan deze film is het feit dit de laatste film is waar Robin Williams in schitterde.