Criminal Activities (2015)

Korte Inhoud
Vier jonge jongens komen weer bij elkaar tijdens de begrafenis van een voormalige klasgenoot. Een van hen geeft de anderen gevoelige informatie over aandelen waarmee ze direct miljonair kunnen worden. Helaas voor hen loopt de deal niet zoals ze verwacht hadden en zijn ze hun investering kwijt. De zaken worden echter nog erger wanneer blijkt dat één van hen het geld heeft geleend van de maffia.

Genre : Misdaad/Drama
Land : VS

Cast :
Dan Stevens : Noah
John Travolta : Eddie
Michael Pitt : Zach

Regisseur : Jackie Earle Haley

Mijn mening

“Are you sure he said he wanted to talk to all of us?

Actually he said he wanted to talk to everyone but the black guy…..
Yes! He wants to talk to ALL of us!”

John Travolta centraal op de cover in een “Pulp fiction”-achtige pose en volgens de korte beschrijving heeft hij iets te maken met de maffia. Hij wordt geflankeerd door enerzijds Michael Pitt die ik nog recent zag schitteren in de grandioze films “I origins” en “Rob the mob”. En anderzijds door de geënerveerde Dan Stevens. En dit alles geregisseerd door de veelzijdige acteur Jackie Earle Haley. Dat zag er allemaal veelbelovend uit. Het eindresultaat is echter zo afschrikwekkend als Freddy Krueger zelf. Een pseudo misdaadverhaal vol irriterende dialogen, nerveuze personages en een ingewikkelde ontknoping. Geen paniek echter. Alles wordt op het einde van naald tot draad uitgelegd. Een soort beknopte handleiding voor diegenen die het niet begrepen met als titel “How to screw your friends for dummies”.

Alles begint bij een begrafenis van een gemeenschappelijke vriend van Zach (Michael Pitt), Warren (Christopher Abbott) en Bryce (Rob Brown). De drie voormalige schoolkameraden organiseren achteraf een privé koffietafel in één of andere bar waar vervolgens de nogal bedeesde en sullige Noah (Dan Stevens) komt opdagen. Het is algauw duidelijk dat Noah de voormalig pispaal was tijdens hun studententijd. Hij wordt trouwens nogal minachtend “poodles” genoemd. Onder het genot van een joint vertelt Noah dat hij een gouden tip heeft gekregen over een bepaald aandeel van een farmaceutisch bedrijf. Dankzij een beetje voorkennis lijkt dit een lucratief voorstel voor het trio. Gezien de grootmuilen echter niet over de juiste liquiditeiten beschikken, stelt Noah voor om het vereiste geld voor te schieten. En je raad nooit hoe deze deal afloopt. Inderdaad. Het loopt vreselijk verkeerd af. De CFO wordt gearresteerd wegens frauduleuze praktijken. De aandelen zijn waardeloos. En het voorgeschoten geld schijnt van de maffia afkomstig te zijn.

En dat is dan het moment dat Eddie (John Travolta) verschijnt. Het rustige, berekende maffia type die bij het genot van een cactusdrankje de vrolijke bende met de neus op de feiten drukt. Ofwel het verschuldigde bedrag ophoesten. Ofwel een klusje klaren waarbij het woord kidnappen valt. Namelijk het kidnappen van Marques (Edi Gathegi) de broer van een drugsdealer die geld eist van Eddie’s coke snuivende schoonbroer en als drukkingsmiddel een nichtje heeft ontvoerd. De broer zou dan gebruikt worden als ruilmiddel. Kan je nog volgen? Troost je, het wordt naarmate de film vordert nog ingewikkelder.

De sterren in deze in mijn ogen niet echt geslaagde film zijn Travolta en Gathegi, alhoewel Travolta ook last begint te krijgen van het Bruce Willis-fenomeen. Een korte openingsscène, gevolgd door een lange afwezigheid, om dan weer te verschijnen tijdens de ontknoping. En toch was zijn kort optreden excellent. Alhoewel de poging tot dezelfde humor als in “Pulp Fiction” niet echt lukte. Gathegi kreeg dan weer weinig bewegingsruimte daar hij de hele film vastgebonden is aan een stoel. Maar zijn uitdagende toon en manipulatieve plaagstoten zorgen voor enig animo. De rest van de cast vormt echter slechts een neurotisch en paniekerig gezelschap. Langzamerhand komen ze tot het besef dat ze in een shitty situatie terecht zijn gekomen, wat leidt tot veel gevloek, gekibbel en heen en weer geschreeuw, waarbij het f-woord wel enorm kwistig gebruikt wordt.

Wat we te zien krijgen is dus een amateur kidnapping dat zich voltrekt in één gesloten ruimte met geforceerde dialogen. Een redelijk mislukte poging om de chemie in dialogen zoals we ze kennen uit “Pulp Fiction” te imiteren. Alles voelt een beetje vlak en zinloos aan. Naderhand besef je dat dit allemaal in functie staat van de ontknoping die geraffineerd in elkaar zit. Een beetje de stilte voor de storm. De enige les die je kan trekken is dat je andere personen altijd waardig moet behandelen, want het zou wel eens kunnen dat die pesterijen je duur komen te staan naderhand.

PS. Grappigste moment : de losglippende schoenen.