The dead room (2015)

Korte Inhoud
Een doodsbange familie ontvlucht een afgelegen boerderij in het zuiden van Nieuw-Zeeland en beweert dat het er spookt. Twee cynische wetenschappers en een jong medium worden erheen gestuurd om het te onderzoeken. Daar worden zij geconfronteerd met een geest die er alles aan doet om de geheimen van het huis te beschermen. Zal dit hun laatste onderzoek zijn?

Genre : Horror
Land : Nieuw Zeeland

Cast :
Jed Brophy : Liam
Jeffrey Thomas : Scott
Laura Petersen : Holly

Regisseur : Jason Stutter

My Opinion

“I would love to capture something conclusive..
To prove the existence of the paranormal.
Yeah, well, just be careful what you wish for.”

Indien het in eerste instantie de bedoeling was om aan te tonen hoe saai het onderzoek van paranormale verschijnselen wel is, dan mag je gerust stellen dat “The Dead room” een geslaagde film is. Ben je iemand die nog nooit een horror heeft gekeken, dan is dit de juiste instapfilm. Er gebeurt omzeggens bijna niets. En als er dan wel iets aan de hand is (hier is dat telkens om 3 uur ’s nachts) dan zal het je zeker niet de stuipen op het lijf jagen. Horror voor beginners kan je dit dus noemen. Geestenjagen is dus niet echt een boeiend beroep. Je kan het een beetje vergelijken met een vogelspotter. Je zit op je strategisch plekje en wacht dan tot je iets kan observeren. Wachten is dus de boodschap. Ellendig lang wachten zoals in de wachtkamer van de huisarts. Gelukkig was de entiteit die amok maakt in het Nieuw Zeelands huisje bezitter van een goedwerkende horloge zodanig dat hij telkens punctueel zijn opwachting maakt.

Nadat een familie holderdebolder hun biezen hebben gepakt omdat er zich onverklaarbare fenomenen voordeden in hun huis, arriveren er drie onderzoekers aldaar om op een wetenschappelijke manier dit uit te klaren voor de verzekeringsmaatschappij. Om eerlijk te zijn, men zou me al schrik aanjagen als ze me zouden verplichten om in dit vervallen krot te gaan wonen. Het team van mislukte Ghostbusters bestaat uit Scott (Jeffrey Thomas), Liam (Jed Brophy) en Holly (Laura Petersen). Scott is een ergerlijke cynicus die alles wetenschappelijk wil verklaren. Oorzaak numero uno bij onverklaarbare feiten is voor hem steeds de wind. Een deur gaat open en lusters zwaaien heen en weer … waarschijnlijk een kier waar tocht doorkomt. Het huis davert op zijn grondvest … waarschijnlijk een hevige rukwind. Meubels die zich verplaatsen … yep die verrekte wind weer. Liam is de tech-geek die overenthousiast overal zijn motion-detecting camera’s en infrarood sensors plaatst. Hij is echter wel de eerste die liefst van alles zo snel mogelijk de plek wil verlaten. En Corry is het van dienst zijnde medium die de aanwezigheid van paranormale abnormaliteiten aanvoelt. Ook handig om haar in de buurt te hebben als een zichzelf voortbewegende levende thermometer.

Dat de horror “Paranormal activity” een megasucces was, kan je moeilijk ontkennen. Zelf vond ik er niet veel aan en heb dan ook de opvolgers vermeden (ik heb het niet zo op commerciële uitbuiting). Het meest irritante nevenverschijnsel zijn de ontelbare imitaties die teren op dit succes maar inhoudelijk bitter weinig voorstellen. De meeste zijn gewoonweg barslecht. Zo ook “The Dead Room”. Het eerste uur is nog redelijk. Ook al is er niet veel te beleven en moet je net als de drie onderzoekers geduld uitoefenen en wachten. Het enige dat je kan beleven is de manier waarop ze zich installeren, hoe ze kamer na kamer doorlopen op zoek naar geestverschijningen en gesprekken over koetjes en kalfjes. Als er dan eindelijk wat leven in de brouwerij komt, word je getrakteerd op de welbekende fenomenen zoals zich verplaatsend meubilair, openslaande deuren en rondzwaaiende lusters. Het gebruik van zulke clichématige fenomenen waarborgt geen geslaagde paranormale horror echter.

De ontknoping was echter ondermaats en ronduit belachelijk. De sfeer sloeg compleet om en maakte van deze “Paranormal Activity” kloon een derderangs horror. De ontknoping kwam zo onverwachts en laat je eigenlijk verbaasd kijkend achter, dat het wel lijkt alsof dit er snel bij verzonnen werd. Het enige dat ik nog kon mompelen was “Damn, was het dat?”. Wel alle lof voor de drie waaghalzen want hoewel de toestand op bepaalde momenten levensbedreigend en toch redelijk angstaanjagend werd, gingen ze altijd braafjes en zonder problemen naar bed. Alsof er niks aan de hand was. Ze zullen zich erbij hebben neergelegd dat het tenslotte toch de wind was, waarschijnlijk. Maar eerlijk gezegd, reality shows op televisie zijn angstaanjagender voor mij dan deze nietszeggende film.