That's what mom said.
You steal stuff, right?
Yeah.
You must really suck at it.”
“Term life” is zo’n type film waar ik de volgende dag al heel
goed moet over nadenken om me de titel voor de dag te halen. Laat staan
dat ik nog iets significants van het inhoudelijke weet. In eerste
instantie wou ik eigenlijk niet eens de moeite doen om deze komische
misdaadfilm te kijken vanwege de aanwezigheid van Vince Vaughn. Hij is
niet bepaald mijn favoriete acteur. Laten we zeggen dat hij me degelijk
op de zenuwen werkte in “The internship” en “Wedding crashers”.
Maar uiteindelijk moet ik toegeven dat hij best meeviel in deze film.
Hij heeft wel niet veel weg van een misdadiger en ik vreesde telkens dat
hij weer op de proppen zou komen met iets semi-komisch (wat dan
uiteindelijk niet echt grappig is), maar gelukkig bleef ik daarvan
gespaard. Er werden ook nog enkele bekende acteurs aangeworven, ook al
kregen ze betekenisloze rollen toegewezen.
Nick Barrow (Vince Vaughn) is niet dat soort misdadiger die zich steeds
middenin criminele activiteiten bevindt, maar eerder de misdadiger die
steeds langs de zijlijn toeschouwt. Hij construeert overvallen en
inbraken. Kortom, hij observeert het doelwit, werkt de planning uit
(compleet met elektrische schema’s, codes en timing) en verkoopt dit dan
aan de hoogste bieder. Als dan de overval verkeerd afloopt waarbij de
uitvoerende criminelen worden geëlimineerd en de buit verdwijnt, is het
tijd voor Nick om zich zo snel mogelijk uit de voeten te maken. Eén van
de vermoorde criminelen blijkt de zoon te zijn van Victor Fuentes
(Jordi Molla) , de big chief van een Mexicaanse drugskartel. Voeg er dan
nog een bende corrupte smerissen aan toe en je begrijpt dan wel dat
Nick inderdaad diep in de stront zit. Het enige waar hij zich zorgen
over maakt is zijn dochter Cate (Hailee Steinfeld), waar hij al jaren geen contact meer mee
heeft en alleen een verzameling in het geniep gemaakte foto’s in een
schoenendoos heeft zitten. Een afgesloten levensverzekering brengt
soelaas. Het enige waar hij voor moet zorgen is dat hij het drie weken
kan uithouden met zijn opstandige dochter.
Zoals ik al eerder vermelde, doen er nog een hele resem bekende acteurs mee in deze door genres overwoekerde film. Jon “Chef” Favreau zien we denk ik zo’n 3 minuten in de film. Jonathan “Breaking Bad”
Banks speelt één van de meest interessante rollen. Een soort
uitgerangeerde misdadiger die zo goedmoedig is om Nick op weg te helpen
en te voorzien van inside informatie. Als er eentje is die de meest
grappige dialogen heeft, dan is hij het wel. De meest geslaagde
vertolking is weggelegd voor Bill Paxton. Een perfect portret van een
corrupte agent die er alles aan doet om niet door “Internal affaires”
te worden veroordeeld. Zelfs als hij zich tegen zijn partners in crime
moet keren.
“Term Life” is gewoonweg een doorsnee actiefilm met een deel
geforceerde komedie. En tenslotte sleurt men er ook nog eens een melig
familiedrama bij. Het type familiefilm over een scheefgegroeide
vader-dochter relatie. Bij aanvang loopt de tiener dochter er steeds
pissig bij, onderwijl allerlei verwensingen naar hoofd van de immer
afwezige vader slingerend. Verwacht je dus aan enkele gênante momenten
voor Nick die als verantwoorde en zorgzame vader terug de brokken tracht
te lijmen. De uiteindelijke afloop kan je natuurlijk op je sokken
voorspellen. Deze onbeduidende film verstikt zichzelf dankzij de
mengelmoes aan genres, waardoor men eigenlijk nooit ten volle beseft
welke richting het nu zal uitgaan. En als een belachelijk kapsel de
meeste aandacht krijgt van filmliefhebbers, is dit sowieso al geen goed
teken.
Korte Inhoud : 
Post a Comment