Precious Cargo (2016)

Korte Inhoud :

Na een mislukte overval gaat de moorddadige misdaadbaas Eddie (Bruce Willis) op jacht naar de verleidelijke dief Karen (Claire Forlani) die hem misleid heeft. Om Eddie's vertrouwen terug te winnen vraagt Karen aan haar ex-minnaar Jack (Mark-Paul Gosselaar) om een lading zeldzame diamanten te stelen. Maar als de klus mislukt wordt de loyaliteit geschaad en komt het tot een noodlottige confrontatie tussen Jack, Karen en Eddie.

Genre : Actie
Land : Canada

Cast :
RMark-Paul Gosselaar : Jack
Bruce Willis : Eddie
Claire Forlani : Karen

Regisseur : Max Adams

Mijn mening

“The fact that you borrow my dog in order to trick your veterinarian girlfriend
to thinking you're an animal lover is pathetic.
I am an animal lover, I'm just not an animal owner.”

Het is officieel. Dit was nu eens echt de laatste film met Bruce Willis waar ik mijn tijd aan verpruts. Telkens verwacht ik nog eens een opflakkering van mijn eeuwige held, om tenslotte achteraf ontgoocheld te besluiten dat blijkbaar de grootte van de cheque veel belangrijker was dan de inhoud van de film. En waarschijnlijk zal het loonzakje ook niet voldoende gevuld zijn geweest, als je naar de intensiteit van zijn inzet en enthousiasme kijkt. Een krop sla in de moestuin van mijn vader toont meer dramatiek en inlevingsvermogen dan Mr. Willis in dit pseudo misdaad-actie verhaal. Let eens op zijn expressie op het moment dat Jack (Mark-Paul Gosselaar) een auto opblaast voor zijn hotel. Pijnlijk. Vreselijk degoutant voor een Willis-fan zoals mij. Ik had eerder de neiging om die krop sla uit de moestuin van mijn vader naar het scherm te smijten. (I’m sorry Mr. Willis but not only your ties were dipped in shit)

Uiteindelijk paste Willis wel perfect in deze film, want voor de rest was dit ook om van te janken. Wanneer gaan regisseurs nu eens eindelijk beseffen dat een misdaadfilm het label “onsterfelijk” krijgt doordat het een weergaloos en boeiend verhaal bevat waarin gedreven en charismatische acteurs de rollen voor hun rekening nemen. En niet de hoeveelheid munitie dat er verschoten wordt gedurende de film. De vuurgevechten in “Precious Cargo” zijn zo irriterend slecht en belachelijk overdreven. Er werd volgens mij zoveel munitie verschoten als tijdens de landing van Normandië. Statistisch gezien is het een uitstekend idee, want het zijn allemaal zo’n slechte schutters dat het massaal afvuren van wapens wel eens een kans op slagen biedt. Eén verdwaalde kogel is voldoende. Zelfs Stevie Wonder zou een betere schutter zijn. En telkens vraag ik me af van welk materiaal de meeste voorwerpen om te schuilen gemaakt zijn, daar ze telkens een immense kogelregen kunnen weerstaan.

Mark-Paul Gosselaar viel al bij al behoorlijk mee. Alhoewel ik niet begreep vanwaar de titel “Michelangelo of Thieves” vandaan kwam, want zo bijster intelligent leek hij me ook niet. Als je op zo’n stupide manier in een verzinsel van een ex-lief trapt en blindelings een vermeende zwangerschap als waar beschouwt, ben je zeker niet gezegend met een goedwerkend brein. Gelukkig had ik hem niet direct herkend als de volwassener versie van Zack uit “Saved by the bell”, anders had ik het al vroegtijdig opgegeven. Als er één irritante jeugdserie was uit die tijd, dan is het wel “Saved by the bell”. Claire Forlani is een elegante verschijning en deed haar best om haar rol als zwangere ex (die ondanks haar conditie toch nog aardig uit de voeten kon tijdens hectische momenten) ietwat geloofwaardig te maken. Onnodig te zeggen dat ze me echter na een tijdje ook begon te irriteren.

Vergeleken met deze film was “American Heist” nog genietbaar. Verwacht je aan een aaneenschakeling van clichés. Zoals de macho-stijl en stoere taal die te pas en te onpas wordt gebruikt. Dat leidt dan tot een gênant moment zoals deze waar Christoph Rob Rowen eventjes enkele met siliconen opgevulde blonde bimbo’s op hun plaats zet. De bendeleden blijven de gehele film vanuit elke hoek en kant komen terwijl hun arsenaal aan wapens zienderogen toeneemt. Er zijn de semi-romantische verwikkeling tussen Jack en enerzijds zijn ex en anderzijds zijn nieuwe vriendin, de veearts Jenna (Lydia Hull) die zich een romantisch dinertje toch anders had voorgesteld. Op het einde vind ze de levensstijl van Jack precies vanzelfsprekend.

Is er dan echt niets positiefs te melden. Jawel hoor, is toch nog één lichtpuntje in deze film. En dat is de figuur Logan, vertolkt door Jenna B. Kelly. Ze is niet alleen oogverblindend knap maar heeft ook een amusante manier van zich uit te drukken. Zeker geen katje om zonder handschoenen aan te pakken maar waarschijnlijk wel uiterst genietbaar als ze begint te spinnen. Als ik Jack was, zou ik me toch nog eens bedenken in mijn keuze over een vriendin. Tenslotte viel het me naderhand op hoeveel deelnemende acteurs ook hun medewerking hadden verleend aan “Extraction”. Had ik dat op voorhand geweten, dan had ik me zelfs niet de moeite gedaan om dit gedrocht te bekijken.