A quiet place (2018)

Korte Inhoud
'A Quiet Place' volgt een familie die woont op een boerderij. Hun vredige bestaan wordt verstoord wanneer ze geterroriseerd worden door een soort van buitenstaande kracht. Vervolgens proberen ze zo stil mogelijk te zijn om te overleven.

Genre : Horror
Land : VS

Cast
Emily Blunt : Evelyn Abbott
John Krasinski : Lee Abbott
Millicent Simmonds : Regan Abbott
Noah Jupe : Marcus Abbott

Regisseur
John Krasinski

Mijn mening

Who are we?
We can't protect them.

“Upgrade” verdient de titel “Beste SF van het jaar”. En vol overtuiging roep ik “A quiet place” uit tot de beste horror van het jaar 2018. Ook al is het niet echt een horror maar meer een SF. Ik kijk al heel mijn leven horror en heb dan ook al een hele lijst afgewerkt. Eerlijk gezegd was ik als de dood voor engerds zoals Dracula en Frankenstein tot ik ongeveer 14 jaar was. Had ik ook maar een klein fragment gezien, dan ging ik met bibberende knieën slapen en kroop ik achter een reuzegrote knuffelbeer. In mijn jeugdige fantasie vormde deze beer mijn enigste bescherming tegen de creaturen van de nacht. En toen ik voor de eerste keer “Evil Dead” zag en tot mijn verbazing deze zonder al te veel problemen (bijna gevoelloos) helemaal uitkeek, wist ik dat mijn angst voor horrors met de noorderzon was verdwenen. Sindsdien kijk er naar met een zekere vorm van onverschilligheid. Ik zag vorige week de artikelen over de trailer van “The Nun” en het verwijderen op YouTube wegens te angstaanjagend. Op het einde van de trailer vroeg ik me af wanneer het nu eens angstaanjagend zou worden. Nooit dus. Maar “A quiet place” is andere koek.

Niet dat bij mij het angstzweet constant uitbrak of dat ik het in mijn broek deed vanwege de oplopende spanning. Maar ik geef toe dat ik op een bepaald moment op het puntje van mijn stoel zat en dat de gespannen sfeer op het uiteinde me naar adem deed snakken. Ik kan me geen film herinneren waarin de constante dreiging en angst zo expliciet aanwezig was. En de voortdurende stilte in deze film is oorverdovend. Toch een gewaagde keuze om deze noodzakelijke stilte te gebruiken in een horrorfilm waar meestal de plotse harde geluidseffecten voor het schrikeffect zorgen. De scriptschrijvers van “A quiet place” hadden niet bijster veel werk met dialogen in deze film. Het grootste gedeelte van de film worden handgebaren gebruikt of permitteert men zich het om het eens op een fluistertoon te doen. Een noodzakelijkheid, anders zal je geen lang leven beschoren zijn.

Bij aanvang vraag je je af (tenminste als je zonder voorkennis aan de film begint) waarom deze familie zich op deze manier gedraagt en wat het gevolg zal zijn indien ze zich niet aan de opgelegde regels houden. Geloof me vrij, daar kom je snel achter. Eerst op een wel echt wrede manier. En vervolgens door het sporadisch passeren van nieuwsartikelen die Lee (John Krasinski) verzamelt. Ik ben van mening dat hetgeen deze familie belaagt en reageert op elk willekeurig geluid de meest angstaanjagende creaturen zijn die ik ooit heb mogen aanschouwen in dit soort films. Ze zijn zo moorddadig en wreed als een Xenomorph uit “Alien”. Ik heb ademloos gekeken naar de design en de anatomie van deze dodelijke creaturen wiens voornaamste lichaamsorgaan een uit de kluiten gewassen gehoororgaan is. Ze hebben zo een indruk gemaakt op mij dat ik ze nog voor ogen heb na enkele dagen. Zo fascinerend dus.

Achteraf bekeken is deze film quasi perfect. Op alle vlak. Inhoudelijk is het een briljant verhaal. De speciale effecten zijn onwezenlijk goed. En het acteren is subliem. Elk personage levert degelijk acteerwerk. John Krasinski als Pater familias die de taak van beschermer voor zijn familie fungeert. En ook (in alle stilte) een werkend gehoorapparaat tracht te ontwikkelen voor zijn dove dochter Regan (Millicent Simmonds). Zonder twijfel de beste vertolking wordt door haar geleverd. En niet alleen omdat ze in het werkelijke leven echt doof is en op die manier op een realistische manier deze rol speelt. Maar als onderdeel van het verhaal spreekt zij het meeste tot de verbeelding. Emily Blunt speelt de hoogzwangere, zorgzame moeder Evelyn die op punt staat om te bevallen. Een blijde gebeurtenis die de nodige kopzorgen met zich meebrengt. En als laatste Noah Jupe in een misschien kleinere rol als de jongste zoon Marcus, maar die toch van cruciale betekenis is. En dan is er tenslotte Cade Woodward. Maar spijtig genoeg was zijn bijdrage wel echt van korte duur. Stuk voor stuk topprestaties.

Wees gewaarschuwd dus. Deze briljante film is een regelrechte nagelbijter en zal je bloed doen stollen op bepaalde momenten. En dit dankzij het strakke script en de enge sfeer ondersteund door een dreigende soundtrack. Soms wordt er wel eens een horror-cliché gebruikt. Zo zal in een wereld van stilte een uitstekende spijker in de houten keldertrap vanzelfsprekend voor de nodige consequenties zorgen. Maar dat is dan ook het enige in een film die qua originaliteit uitblinkt. Hetgeen je wel beseft na deze film is dat wij mensen ons dagelijks terugvinden in een uiterst lawaaierige wereld. En er is geen “mute”-knop voor het moment dat we zulke creaturen op bezoek krijgen. ’t Zal rap stil zijn dan.