Soms vraagt een mens zich af waarom hij zich de moeite heeft getroost om
een bepaalde film op te zetten en hoe hij erbij kwam te denken dat het
een aangenaam tijdverdrijf zou zijn om de genoemde creatie te bekijken.
“Death do us part” bevat elementen van een slasher en een ordinaire
mystery film. Maar dan wel alle allerslechtste elementen. Een groep
jongeren begeeft zich op vrijgezellen weekend in een godvergeten plek
ver van de beschaving. Natuurlijk doe je dat als je een
vrijgezellenfeest wil houden en geen getuigen wilt van de losbandige
festiviteiten die er zullen losbarsten, veronderstel ik. Het vrolijke
koppel dat de week erop hun jawoord gaan geven zijn Kennedy en Ryan. Zij
is blijkbaar de dochter van een welgestelde familie (met een psychische
aandoening blijkbaar) en hij is een of andere nietsnut die meer op zijn
kerfstok heeft dan je kan vermoeden. In het gezelschap bevinden zich de
zus Hannah, een goede vriendin Emily,Ryan`s getuige Chet en zijn neef
Derek die ook een nogal duister verleden heeft.
Alleen al door het ontvangstcommitee zou ik al rechtsomkeer maken en zo
snel mogelijk terugkeren naar de bewoonde wereld. Bo, de eigenaar van de
bungalow, is niet echt een toonbeeld van vriendelijkheid en komt
redelijk angstaanjagend en dreigend over. De
dode spreeuwen op de veranda ruimt hij schoorvoetend op met een spade
nadat hij tot de intelligente vaststelling is gekomen dat ze inderdaad
dood zijn. Een vreselijk mislukte manier om humor in deze film te
brengen, en een aanwijzing wat er nog zou volgen. Wat uiteindelijk de
bedoeling hiervan was, heb ik niet kunnen achterhalen. Een poging om het
luguber en mysterieus te maken misschien ? Over acteerprestaties kunnen
we niet echt spreken. Eerder wanprestaties. De 3 vrouwelijke
hoofdpersonages werden waarschijnlijk geselecteerd op basis van het
gewicht van hun boezem. Hoe hoger het gewicht, hoe gewichtiger de rol.
Na een tijdje was ik er zelfs van overtuigd dat hun BH-maat moeiteloos
hun IQ oversteeg. Totaal niet overtuigend en het leken wel chiro-meisjes
die angstig en paniekerig rondliepen in het dreigende bos.
De 3 mannelijke hoofdrolspelers probeerden stoer over te komen, behalve
Chet die zich de hele film gedroeg als een dronken flauwe plezante.
Uiteindelijk gedroegen ze zich als een bende mietjes die heen en weer
liggen te rennen door de bossen en bij elk verdacht geluid reageren ze
als echte angsthazen. Het moment dat ze proberen te vluchten met de auto
en ze de motor willen controleren was hilarisch. Uiteindelijk wordt het
een” wie-is-nu-de-hoofdverdachte”-spelletje, waarbij je wel enorm veel
keren op het verkeerde been wordt gezet. Bo is vanzelfsprekend verdacht.
Die vent, die wat weg heeft van Lurch uit “The Adams Family”, duikt om
de haverklap op waar je het niet verwacht en slentert geruime tijd met een vervaarlijk uitziend bijl rond.
Uiteindelijk mag je je verwachten aan een verrassende wending en een
laten we zeggen, niet zo verrassend einde. Van een echte slachtpartij
kan je eigenlijk ook niet spreken. Dat was nu eens echt een zware
ontgoocheling.
Conclusie : vreselijk slechte B-film die totaal de bal misslaat en in de
verste verte niet op een slasher film lijkt. Geen spanning, geen gore
moordtaferelen en een totaal gebrek aan schrikmomenten.
Korte Inhoud
Mijn mening 
Post a Comment