The Lords of Salem (2012)

Korte Inhoud
Heidi, een blonde rock chick, is DJ bij een lokaal radiostation en vormt samen met Herman Whitey Salvador en Herman Jackson het 'Big H Radio Team'. Dan ontvangt ze een houten doos met een vinylplaat met de tekst "een geschenk van de Lords". Wanneer ze de plaat afspeelt, speelt deze achteruit en ervaart ze flashbacks van een traumatisch verleden. Wanneer Whitey de plaat draait speelt deze vooruit en wordt het een enorme hit bij de luisteraars. Dan ontvangen ze een nieuwe houten doos van de Lords met vrijkaartjes, posters en opnames van een optreden in Salem. Al snel komen ze erachter dat het geen rockspektakel is: de heren van Salem keren terug en willen bloed...

Genre : Horror
Land :USA

Cast :
Sheri Moon Zombie : Heidi Hawthorne
Bruce Davison : Francis Matthias
Jeff Daniel Phillips : Herman 'Whitey' Salvador

Regisseur :
Rob Zombie

Mijn mening

"Bleed us a king!"

Ik moet eerlijk toegeven dat ik eigenlijk nog nooit van Rob Zombie gehoord had. Niet als muzikant en zeker niet als film producent. Tot mijn verbazing heeft hij wel een indrukwekkend palmares op zijn naam staan en daar stonden dan ook nog wel "Haloween" en "Haloween II" tussen. En de lijst van muzikale bijdrages is des te indrukwekkender. Maar namen onthouden is ook nooit mijn sterkste punt geweest. Maar "The Lords of Salem" is nu niet bepaald een goede referentie voor onze Rob.

Naderhand gezien had deze film alles om een uitstekende horror te worden. Vooral het eerste uur is het echt genieten van de naargeestige en soms wel creepy atmosfeer die er overheen hing. De intro was al een klein beetje een teleurstelling, met de oude heksen die er naakt stonden te dansen rond een vuur en bezwerende teksten stonden te scanderen. Ze zagen er niet uit in dat afhangend lillend vel. Ze leken me eerder op met papierpulp gemaakte handpoppen. Wat kan je echter verwachten als je het volgende leest bij de trivia op IMDb : "There are no digital effects in the film". Ja dat was in dit geval wel direct te merken. Ongeacht dit kleine detail, gaf deze inleiding me wel een verwachtingsvol gevoel en hoopte ik dat dit de aanzet was voor een creepy satanische film met een roedel heksen in de hoofdrol.

Het volgende beeld is het bevallige achterwerk van Sheri Moon Zombie, vrouw van en qua vrouwelijk naakt zeker de moeite waard, die de lokale DJ Heidi speelt, die nog maar recent afgekickt is van een of andere drugsverslaving. Op het moment dat ze een anonieme levering ontvangt met een vinylplaat van de band "The Lords" en deze thuis afspeelt, zijn de poppen aan het dansen. Het eerstvolgende half uur kon ik alleen maar goedkeurend verder kijken. De sfeer was donker, dreigend en subtiel in beeld gebracht. De gang met de onheilspellend uitziende deur op het uiteinde. De lampen die symmetrisch achter elkaar hingen. De plotse verschijningen in de badkamer en de keuken van naakte verschrompelde heksen. Dat alles zorgde voor een magnifieke opbouw naar een schijnbaar schrikwekkend einde.

En daar gaat het dan (voor mij) pijlsnel de dieperik in. Heidi begint bizarre en abstracte waanbeelden te krijgen. Vervalt terug in haar verslaving en zet ons op een hallucinante bizarre trip met beelden die bij mij een "Wat is dit in godsnaam" gevoel gaven en ik meermaals mijn voorhoofd moest fronsen. Een yeti-achtig monster dat grollend verschijnt, spookachtige figuren met grijze wapperende maskers (Ik gok dat het een symbolische uitbeelding is van door vuur gesmolten gelaten) die haar darmen uitrukken, masturberende priesters, Heidi die een rodeo rijdt op een geit, Heidi erotisch dansend met een KISS-imitator, smeltende beelden, flitsen van duivelachtige figuren en uiteindelijk Satan zelf die er uitziet als een klein rondhuppelend aardvarkentje of een plastieken Teletubbie. Dat sloeg bij mij alles. Ikzelf ben niet gelovig, maar ik vrees dat de echte godsvruchtige mensen hier wel eens aanstoot aan kunnen nemen. Het gehalte van blasfemie ligt hier wel enorm hoog. Het gebruik ervan is dan wel weer verantwoord daar het hier ook over duivelsaanbidders gaat die alles wat goddelijk is verwerpen.

Uiteindelijk was het gewoon een variant op het thema uit "Rosemary's baby" maar dan wel verschrikkelijk slecht uitgewerkt. Het einde dat zich afspeelde in een soort theatergebouw waar een select publiek het uiteindelijke schouwspel mocht gadeslaan (waarschijnlijk de door de muziek opgeroepen nakomelingen uit het stadje Salem). De 3 moderne heksen die zich in de loop van het verhaal hadden gevestigd in het huis waar Heide woonde om er voor te zorgen dat niemand het eeuwenoude ritueel kwam verstoren, gaven daar een vertoning waar menig abstracte en moderne toneelgezelschappen jaloers over zouden zijn.

Voor mij dus niet echt een geslaagde horrorfilm (als we het dat wel mogen noemen). Het was een veelbelovend begin en eindigde op een wel echt gestoorde manier. Als dit laatste gedeelte niet onder invloed is gecreëerd dan weet ik het niet. Niet dat ik ander werk van Rob Zombie nu ga vermijden, want ondanks dat dit een rariteitenkabinet was ben ik er vrij zeker van dat de man capabel is om een keigoede duistere horrorfilm te fabriceren.