Non-Stop (2014)

Korte Inhoud
Bill Marks is een uitgebluste veteraan van de Air Marshals service. Hij beschouwt zijn job niet als een taak die levens kan redden, maar als een kantoorbaantje in de lucht. De vlucht van vandaag zal echter geen routine blijken. Kort na het opstijgen van een transatlantische vlucht van New York naar Londen krijgt hij een reeks mysterieuze tekstberichten die hem bevelen ervoor te zorgen dat de regering het bedrag van 150 miljoen dollar overmaakt op een geheime bankrekening. Indien dit niet gebeurt zal elke twintig minuten een passagier sterven.

Genre : Actie/Thriller
Land : VS

Cast :
Liam Neeson : Bill Marks
Michelle Dockery : Nancy
Julianne Moore : Jen Summers

Regisseur :
Jaume Collet-Serra

Mijn mening

“I'm not hijacking this plane. I'm trying to save it!”

Niet bijster origineel, maar wel zenuwslopend spannend bij momenten. “Captain Philips”,”Speed”,”Last passenger” en ”Under Siege”. Er is geen voertuig dat rijdt,vaart of vliegt en het is al eens gekaapt in een film. Liam Neeson heeft precies wel de smaak te pakken voor actiefilms. En zoals in “The Grey” is hij hier ook een persoon die worstelt met zijn verleden.

Bill Marks (Liam Neeson) is een Air Marshal die eigenlijk een afkeer heeft voor vliegen. Door het verlies van zijn dochtertje is hij een beetje in de slop geraakt. Het begin van de film laat een afgeleefde niet zo fris ogende Marks zien die nog eventjes wat whisky bij zijn koffie doet. Een veiligheidsagent met een alcoholprobleem die op het punt staat aan boord te gaan van een Trans-Atlantische vlucht. Dat is vragen voor moeilijkheden. Kort na het opstijgen krijgt hij tekstberichten via het beveiligde netwerk met de eis om 150 miljoen dollar over te schrijven op een bankrekeningnummer. Indien er geen gehoor wordt gegeven aan deze eis, zal er elke 20 minuten iemand omgebracht worden. En dan begint de zoektocht naar de dader onder de 150 passagiers.

Al bij al was het een hoogst vermakelijke film met een aanhoudende spanning. Het is al lang geleden dat ik zo in spanning heb gezeten en me telkens afvroeg wie nu uiteindelijk de dader zou zijn. Er is dan ook telkens iemand anders verdacht wat het uiteindelijk plezanter maakt. Er zijn al meerdere thrillers gemaakt die zich afspelen op een vliegtuig. Het is dan ook de ideale locatie om een spannende film over te maken. Er zitten wel enkele rare kronkels in deze film. Ik kreeg vooreerst de indruk dat Marks op weg was naar Londen om ook daar oneervol ontslagen te worden. Uit conversaties blijkt wel dat het vertrouwen in hem als veiligheidsagent redelijk op een laag pitje staat. Als hij dan toch zo psychotisch en onstabiel is, waarom dan niet de aan boord zijnde tweede veiligheidsagent de opdracht geven om het zaakje over te nemen ? De berichtgeving vond ik dan ook weer een beetje overdreven. Indien er zo’n heikele situatie zou ontstaan aan boord van een vliegtuig, dan zou de berichtgeving toch wel iets discreter mogen zijn. En het moment waarop Marks in een vrije val zijn pistool kan grijpen terwijl die voor hem heen zweeft, wil ook wel eens iemand zien doen in realiteit.

Uiteindelijk zijn dit maar kleine futiele bedenkingen en wegen ze niet op tegen het feit dat het een knap opgebouwd verhaal is. Het claustrofobisch gevoel en het gevoel dat je toch maar kwetsbaar daar in het luchtruim hangt, is constant aanwezig. De fragmenten waarbij de tekstberichtjes als losse blokjes rond Marks zweven zijn prachtig om te zien. Liam Neeson toont weer op een overtuigende manier de door persoonlijk ongeluk getekende agent die vastberaden en alert reageert, ondanks de aantijgingen tegen hem en het algemeen gevoel dat er heerst dat hij de controle volledig kwijt is over zichzelf. Hij heeft zo’n postuur dat vertrouwen uitstraalt, ondanks zijn kleine onvolmaaktheden. Julianne Moore is de koelbloedige Jen die hij toevallig leert kennen op het vliegtuig. Een vrouw die, zoals we later vernemen, wegens medische redenen graag een plaatsje heeft aan het raam, en op die manier naast Marks komt te zitten. Jen wordt uiteindelijk zijn toeverlaat en de enige waar Marks het volste vertrouwen in heeft. Bij de nevenfiguren zitten er nog enkele bekende gezichten zoals Scoot McNairy ("Monsters", "Killing them Softly", "Argo" en "12 Years a slave"), Michelle Dockery ("Hanna"), Nate Parker ("Red Tails") en Lupita Nyong’o (Oscar voor Best Supporting Actress in "12 Years a Slave").

Ik heb me in ieder geval niet verveeld tijdens deze film. Het is niet meer dan een gijzeldrama, maar door het aangehouden tempo in deze film krijg je niet de tijd om daar bij stil te staan. Het enigste dieptepunt was de ontmaskering en onthulling van de motivatie om dit alles te bekokstoven. Het hele plan is zo ingenieus in elkaar gestoken en dan komt men opzetten met zo’n inspiratieloos gegeven over 9/11 weer. Ook het verplichte dramatisch gedeelte waarbij Neeson zijn ellende mededeelt aan de passagiers en je de beschaamde en begripvolle blikken ziet, was uiterst clichématig. Het leek wel of ze door gebrek aan tijd dit einde er nog snel verzonnen hebben. Ondanks dat is het toch een aardige thriller, die uiteraard geen verpletterende indruk zal nalaten.