Dead Man Down (2013)

Korte Inhoud
De film volgt Victor, die de rechterhand is van een misdaadbaas in New York. Hij is op zoek naar wraak voor de dood op een familielid, maar wordt verleid en gechanteerd door Beatrice die een slachtoffer is van een misdrijf en op zoek is naar vergelding. Hun intense chemie leidt uiteindelijk tot een gewelddadige climax.

Genre : Actie/Drama/Thriller
Land : VS

Cast :
Colin Farrell : Victor
Noomi Rapace : Beatrice
Dominic Cooper : Darcy

Regisseur :
Niels Arden Oplev

Mijn mening

“I didn't kill you because they've got you.”

Wraak in kwadraat. Zo zou je dit misdaad/drama gerust kunnen samenvatten. Victor (Colin Farrell) is een man die reeds geruime tijd geïnfiltreerd is in een corrupte bende, onder leiding van Alphonse (Terrence Howard), die op een niet zo koosjere manier aan projectontwikkeling doen. Ze zijn verantwoordelijk voor de dood van zijn dochtertje en hebben een Albanese bende ingeschakeld nadat het koppel gerechtelijke stappen wilden ondernemen. Zijn vrouw wordt door deze Albanezen vermoord en ze laten hem voor dood achter. Het enigste waar Victor nog voor leeft is deze bende, en hoofdzakelijk Alphonse, op een pijnlijke manier te laten lijden voor de dood van zijn familie. Heel zijn planning wordt echter duchtig in de war gestuurd door toedoen van zijn overbuurvrouw Beatrice (Noomi Rapace), die in het verleden een zwaar verkeersongeluk heeft gehad, waarbij de veroorzaker van het ongeval dronken was, met een lichte straf er vanaf kwam en lustig doorgaat met zijn losbandig leven. Beatrice echter is voor het leven verminkt en houdt er pijnlijke littekens aan over, zowel lichamelijk als geestelijk. Beatrice heeft bewijsmateriaal in de vorm van een filmpje op haar GSM waarop te zien is hoe Victor iemand in zijn appartement wurgt. Ze gebruikt dit als afpersing om Victor zo ver te krijgen om de man die verantwoordelijk is voor het ongeval te vermoorden.

“Dead man down” heeft een veelbelovende start waarbij de somberheid, radeloosheid en wraakgevoelens centraal staan. Het ziet er allemaal somber en mysterieus uit. Dit is niet alleen een verdienste van de twee personages Victor en Beatrice, maar ook de omgeving en beelden die gebruikt worden. Het appartement van Victor dat er armoedig en sober uitziet, de fragmenten op het kerkhof waar men in het schijnsel van een zaklamp zoekt naar de graven van een Hongaarse familie, het telefoongesprek in de valavond van twee overburen op hun balkon op de hoogste verdieping. Alles is gedrenkt in een poel van melancholie en diepgeworteld verdriet waaruit een intens haatgevoel voortvloeit.

Colin Farrell is dan ook uiterst geschikt voor deze rol. Hij heeft zo’n droevige uitstraling die perfect past bij de persoon Victor. Uitermate koelbloedig en gereserveerd moet hij overkomen zodanig dat hij zich kan inleven in zijn rol als lid van de misdaad bende. Het droevige en stille is dan weer een uiting van zijn immens verdriet over het verlies dat hij heeft geleden. Bij momenten deed hij me denken aan Ryan Gosling in “Drive”. Een sterk staaltje van acteren was het moment waarop hij Beatrice afwijst zodanig dat hij zijn missie kan afronden. Het spel tussen vastberadenheid en hulpeloosheid was schitterend om te zien.

Noomi Rapace vertolkt hier zijn evenbeeld Beatrice. Juist zoals Lisbeth Salander in “Män som hatar kvinnor” is het een getormenteerde en emotioneel getekende vrouw die zint op weerwraak tegen diegene die haar iets heeft aangedaan. Lisbeth Salander nam wraak op een perverse en misbruik makende advocaat, terwijl Beatrice een dronken chauffeur op het oog heeft die ondanks de zware feiten, er redelijk makkelijk vanaf komt. Beatrice is daarentegen niet alleen emotioneel getekend, maar ook lichamelijk. Het zware verkeersongeval heeft gezorgd voor littekens in haar aangezicht en een resem chirurgische ingrepen die nodig waren om haar enigszins toonbaar te maken. Initieel lijkt ze een onverstoorbaar en meedogenloos persoon, die er niet voor terugdeinst om Victor af te persen en op die manier te gebruiken als instrument om haar doel te bereiken. Geleidelijk aan evolueert dit naar mededogen,verontrusting en medeleven. De enigszins bizarre relatie die hieruit voortvloeit tussen beide personen is ontroerend. De vriendschap die Victor deelde met Darcy was echter veel overtuigender dan deze met Beatrice. De opening en slotscène was hiervan een duidelijk bewijs.

Niels Arden Oplev is toevallig ook de regisseur van “Män som hatar kvinnor” waar Noomi Rapace internationaal mee doorbrak als Lisbeth Salander. Een eervolle vermelding voor Isabelle Huppert die de half-dove moeder van Beatrice speelde. Een redelijk irritant vrouwmens dat bemoeizuchtig was en haar dochter probeerde te koppelen aan Victor de hele tijd. Een vreselijk moment wanneer ze de fotoalbum bovenhaalt om aan te tonen wat een schoonheid Beatrice eigenlijk wel was. Schitterend gespeeld in ieder geval.

Hoezeer de aanvang van deze film overtuigend en soms indrukwekkend overkwam, zo vreselijk snel ging het niveau omlaag naar het einde toe. Tevens waren er wel enkele zaken waar ik toch wel mijn bedenkingen over had. Ten eerste vond ik niet dat de verminkingen van Beatrice in die mate waren dat ze kon afgeschilderd worden als een freak en monsterlijk persoon. In mijn ogen had ze nog altijd iets liefrijks over zich en was het een aimabele vrouw die er charmant uitzag. Een beetje overdreven dus. Het moment dat de opnames die Victor gemaakt heeft van een broer van één van de Albanezen werden afgespeeld, was weer zo’n enorm toeval en vreselijk goed getimed, dat het helemaal ongeloofwaardig en lachwekkend overkwam. Dat een dusdanig donkere en droefgeestige film met een perfect uitgebalanceerde morbide sfeer kan overslaan in een puur goedkoop actierijk gedrocht waarbij alle clichés, die in een Schwarzenegger/Stallone spierbundel verhaal uit de jaren 80 werden gebruikt, niet geschuwd worden, was voor mij een enorme ontgoocheling. Het einde leek wel een A-team fragment met een door een landhuis razende jeep met immense explosies tot gevolg, een overdreven vertoon van wapengeweld met kilo’s weggeschoten munitie en rondtollende bendeleden langs alle kanten, een vreselijk hilarisch tafereel waarbij de twee kopstukken elkaar doorzeefden op het juiste moment en dan de vanzelfsprekende afsluiter waarbij twee boezemvrienden elkaar als rivalen in de ogen kijken. Een typisch Hollywood spektakel dat deze film zeker niet waardig was. Zoals in de aloude musketierfilms was het hier ook een één tegen allen situatie.

“Dead man Down” begon veelbelovend maar groef zijn eigen ondergang door een belabberd en rammelend einde. Oplev hoopte op een Amerikaans succes zoals zijn landgenoot Refn, maar dit zal toch niet gebeuren met deze doorsnee film.