RoboCop (2014)

Korte Inhoud
Het is 2029. Het bedrijf OmniCorp staat aan de basis van robottechnologieën. Hun robots winnen over de hele wereld oorlogen voor de Verenigde Staten en nu wil het bedrijf de technologie ook in eigen land gaan gebruiken. Als Alex Murphy, een vader en politieagent, in Detroit neergeschoten wordt, blijkt hij het perfecte proefkonijn te zijn voor OmniCorp. Murphy wordt tot een half mens, half robot gemaakt, en is al snel weer in staat over de straten van de stad te lopen.

Genre : SF/Actie
Land : VS

Cast :
Joel Kinnaman : Alex Murphy
Gary Oldman : Dr. Dennett Norton
Samuel L. Jackson : Pat Novak
Michael Keaton : Raymond Sellars

Regisseur :
José Padilha


Mijn mening

“Make him more tactical. Let's go with black.”

Weeral een remake en algauw krijgen we hierover weer een hele polemiek. Was deze remake wel echt nodig ? Zaten we nu daar echt op te wachten ? Welke meerwaarde levert deze “Robocop” ten opzichte van de originele versie ? Evenaart het de originele versie of is het maar een flauw aftreksel hiervan ? Weeral een in mijn ogen nodeloze en overbodige discussie. We zitten ondertussen al aan de zoveelste “The Amazing Spiderman“. “Superman” heeft ook al een aantal keren zijn cape uit de kast mogen halen. En de zoveelste “Godzilla” staat in de startblokken om de zalen te bestormen. Geen mens die hiernaar kraait. Maar oei, ze gaan “Robocop” verfilmen. Een 27 jaar oude cultfilm en tijdloze klassieker die toen insloeg als een bom op elk gebied. Een ultra harde SF met expliciete gewelddadige scènes, doordrenkt met inktzwarte cynische humor en satire, en een maatschappij kritische boodschap die ongezien was in die tijd. De kritische geest die in de versie uit 1987 rondwaart was waarschijnlijk in die dagen redelijk revolutionair. De tv-reclames die tussendoor getoond werden leken absurd en een beetje overdreven, maar zijn in deze tijd vanzelfsprekend .Er werd een “Big Brother” maatschappij voorgesteld, waar alles en iedereen gescreend en gecontroleerd wordt, waar je niet meer echt opkijkt van geweld en onverdraagzaamheid. Een maatschappij die in handen is van de particuliere sector en misdadigers. Een materialistische,losbandige en oncontroleerbare maatschappij met gewelddadige videogames, zwakzinnige televisie spelletjes, corruptie en bedrog.

De criticasters zijn niet mals voor deze remake. Overbodig, humorloos, veel te serieus en veel te weinig gore taferelen (wegens de PG-13 rating) zijn termen die veelvuldig worden gebruikt. Misschien terecht in bepaalde gevallen maar ondanks de gebreken is het toch een genietbare film. De volgende vraag kan men zich echter stellen : Is deze remake bedoelt om de film van Verhoeven te evenaren, te overtreffen of gewoon te restylen ? Voor mij staat het als een paal boven water dat de originele film niet te overtreffen is of zelfs niet te evenaren. De toen uitgebrachte film was een revelatie en een onverwacht commercieel succes. De combinatie van scherpe humor, slimme oneliners en expliciet geweld was een explosieve cocktail. Dit overtreffen is praktisch ondoenbaar omdat de tijdsgeest van toen totaal verschilt met de huidige. Dan blijft het restylen eigenlijk alleen nog over. En daar zijn ze dan ook met glans in geslaagd.

Het begin van de film zet direct de toon. Gesitueerd in Teheran waar drones en ED-209’s de bevolking controleren en eventuele extremistische individuen die een bedreiging kunnen vormen eruit gepikt worden. Dit schijnbaar vredig tafereel ontaardt algauw in een explosieve confrontatie tussen fanatieke rebellen en de gerobotiseerde ordehandhavers. De verslaggeving wordt live uitgezonden in een uitzending van “The Novak Element” met als commentator de flegmatieke, bevooroordeelde en vooral voorstander van deze nieuwe ordehandhaving, Pat Novak (Samuel L. Jackson). Een rol die wel leek geschreven te zijn voor Samuel L. Jackson. Deze persiflage op de huidige commentatoren op de Amerikaanse TV wordt met enorm veel flair en inleving gebracht door Jackson. De manier waarop hij het brengt is grandioos. Zijn enorme expressieve uitlatingen en de vastberadenheid waarmee hij zijn gedachtegoed verdedigt is meesterlijk. Hij onderbreekt een debat tussen de ontwerper van de drones en zijn politieke tegenstander met een nonchalante zwaaibeweging. Een minuscuul gebaar waaruit blijkt dat tegenspraak niet geduld wordt. Een praktisch perfecte vertolking op een slippertje na op het einde. Het elitaire en chauvinistisch patriottisme dat dan naar boven komt vond ik een beetje erover. Het hergebruiken van de ED-209’s zoals ze ook voorkwamen in de eerste film (en die ook zorgden voor enkele hilarische taferelen zoals het moment dat een kaderlid van OCP in flarden wordt geschoten door een prototype tijdens een demonstratie en het fragment in het trappenhuis) was een aangename verrassing.

De rest van het verhaal speelt zich weer af in Detroit dat er nu niet uitziet als een vervallen metropool , maar de criminaliteit zwaait er wel de plak met behulp van een corrupt politieapparaat. Omnicorp, de ontwikkelaar van robots, wil maar al te graag zijn drones op straat inzetten om de criminaliteit op een efficiënte manier te bestrijden en tegelijkertijd ook om hun winstcijfers de hoogte in te jagen. Ze stuiten echter op aardig wat verzet hiertegen vanuit de politieke wereld, omdat de drones alleen initiatieven nemen op een rationele manier en niet in staat zijn om situaties te beoordelen vanuit een menselijk gevoel waarbij intuïtie, medeleven en inzicht een bepalende factor zijn. Op het moment dat de politieagent Alex Murphy (Joel Kinnaman), in zijn strijd tegen een drugsbende, door deze laatste in flarden wordt geblazen, ziet Omnicorp zijn kans om dit euvel op te lossen door een half robot te ontwikkelen die wel over menselijke gevoelens beschikt.

Tot zover de raakpunten met de originele film. Er is echter een klein filosofisch verschil met de eerste Robocop. In de eerste werd Alex omgevormd in een bionische man die geleidelijk aan zijn menselijke gevoelens terugkrijgt. Bij de remake is het andersom. Als Alex ontwaakt, blijft er van zijn lichaam bijster weinig over, maar beschikt hij nog over zijn menselijke gevoelens en bewustzijn. Naarmate dat dit een obstakel is voor zijn efficiëntie als moordmachine, worden deze menselijke gevoelens onderdrukt door het verlagen van zijn dopamine niveau en verandert hij geleidelijk aan in een gevoelloos en automatisch handelende robot. Een subtiel verschil dus. De beslissing om zijn pak in mat zwart te veranderen en een rode streep als vizier te voorzien, geeft het een meer dreigend uiterlijk en heeft het iets weg van Judge Dredd. Alleen een bravere versie dan wel. Ik had alleen niet het gevoel dat het een hybride versie was van Alex, maar eerder gewoon een kerel in een blikken omhulsel. De door Mattox gebruikte spottende uitdrukking van "Tin Man" was dan ook passend.

Dat er aanzienlijk meer budget was voor de speciale effecten was er wel degelijk aan te zien. Vergeleken met de ouderwets uitziende stop-motion techniek die toen indertijd werd gebruikt, ziet het er allemaal geolied en verduiveld realistisch uit. De opbouw van het Robocop pak, de hightech toestellen in de futuristisch uitziende labo’s en de actie scènes (die naar mijn smaak iets te zelden voorkwamen) zagen er soms uit als fragmenten uit “Call of Duty: Modern Warfare”. Het ziet er allemaal afgeborsteld,indrukwekkend en overtuigend uit. Het acteerwerk zelf varieert van uitstekend (Gary Oldman ald Dr. Norton) tot redelijk belabberd (Abbie Cornish als Clara Murphy). Michael Keaton paste uitstekend in de rol als de achterbakse en sluwe Sellars.

Ach ja , Verhoeven vind het een teken van creatieve armoede in Hollywood en Padilha klaagt over de vreselijke inmenging van MGM waardoor hij niet zijn creativiteit ten volle kon gebruiken. Zoals een goede vriend van Padilha het verwoorde : “I talked to José Padilha for a week by phone. He will begin filming Robocop. He is saying that it is the worst experience. For every 10 ideas he has, 9 are cut. Whatever he wants, he has to fight. ‘This is hell here,’ he told me. ‘The film will be good, but I never suffered so much and do not want to do it again.’ He is bitter, but it’s a fighter”. Naar mijn mening wordt deze film teveel vergeleken met de originele, wat in mijn ogen niet echt de bedoeling zou moeten zijn. Dit is gewoon een remake met het fundament van Verhoeven’s film en voorzien van een blits nieuw omhulsel. De raakpunten zijn er, maar door subtiele herinterpretaties is het niet een rechttoe rechtaan remake. De inhoud heeft de tand des tijds goed doorstaan en leunt nog dichter bij de huidige realiteit aan dan in de originele film. Eigenlijk angstaanjagend hoe vooruitziend Verhoeven was in die tijd. Velen zullen deze film niet echt appreciëren en dit zal meer te maken hebben met nostalgie dan de film an sich. Voor mij was het een meer dan verdienstelijke remake en zeker het kijken waard. “De remake zit slimmer in elkaar dan je zou verwachten” concludeert Variety. Je moet het alleen willen zien …..

Het verdict 7/10
Links : IMDB , Moviemeter