The Monuments Men (2014)


 English HereKorte Inhoud

Een groep individuen wordt ten tijde van de Tweede Wereldoorlog persoonlijk geselecteerd door regerende president Franklin D. Roosevelt om Duitsland binnen te dringen en waardevolle meesterwerken uit de kunstgeschiedenis te redden van de Nazi’s. De groep, bestaande uit museumdirecteuren, curatoren en kunstkenners, komt onder druk te staan wanneer ’t Duitse Rijk ten einde lijkt te komen en de Nazi’s de opdracht krijgen om alle kunstwerken te vernietigen.

Genre
: Oorlog/Drama

Land : USA/Duitsland

Cast
:

George Clooney : Frank Stokes
Matt Damon : James Granger
Cate Blanchett : Claire Simone

Regisseur :
George Clooney


Mijn mening

"If you destroy their history, you destroy their achievements and it's as if they never existed.”


The monuments men” is uiteindelijk een vreselijk saaie film. Godzijdank dat er tijdens de 2de wereldoorlog wel nog personen waren die inzaten met het cultureel erfgoed en met een onzelfzuchtige inzet naar de slagvelden in Nazi-Duitsland trokken om deze buitgemaakte kunstwerken te recupereren. Het is een op waar gebeurde feiten gebaseerd verhaal, maar om er nu een film over te maken is iets waar ik toch vraagtekens bij plaats. In “The Guns of Navarone” werd er een commando samengesteld om die verrekte reusachtige kanonnen te vernietigen. In "Saving Private Ryan" kreeg een groepje de opdracht om een zekere Ryan (nogal logisch) te zoeken wiens broers al gesneuveld waren aan het front. In “The Monuments Men” offeren zich enkele op oudere leeftijd zijnde kunstkenners op, om de gestolen kunstwerken terug te vinden. Ze hadden het evengoed “Saving a Private Collection” kunnen noemen. Alleen is het niet allemaal zo heroïsch en spannend. Je zou toch kunnen verwachten met zo’n cast en een origineel verhaal uit de 2de Wereldoorlog, dat dit een meesterwerk zou zijn. Het werd echter niet een kunstwerk van het niveau dat ze gingen redden.


George Clooney heeft aan deze film meegeschreven, heeft het geregisseerd en speelt natuurlijk ook de hoofdrol als Frank Stokes, een kunstkenner op leeftijd, die een groep van 8 andere kunsthistorici,architecten en professoren rond zich schaart om in het verre Europa de verloren gewaande kunst te vinden. Het is tevens een race tegen de klok sinds de Russen ook uit zijn om deze kunstwerken in hun bezit te krijgen. Voor de Russen is het een soort terugbetaling van het geleden verlies, terwijl “The Monuments Men” het nobele doel hebben om deze kunstwerken aan de oorspronkelijke eigenaars terug te bezorgen. De overige leden van het commando bestaan uit de 3 Amerikaanse grijsaards Richard Campbell (Bill Murray), Walter Garfield (John Goodman) en Preston Savitz (Bob Balaban), de Brit Donald Jeffries (Hugh Bonneville) die blijkbaar iets goed heeft te maken, de Fransman Jean Claude Clermont (Jean Dujardin) in ballingschap en dan nog James Granger (Matt Damon) and Sam Epstein (Dimitri Leonidas).


Clooney ziet er weer uit als de perfecte schoonzoon en gedraagt zich als vanouds als een charmante Hollywoodster. Ik ben steeds verbaasd over het feit dat ongeacht wat Mr. Clooney ook doet, zijn kapsel er steeds onberispelijk en piekfijn verzorgd uitziet. Het leek wel of er in dit tot puinhopen herschapen Duitsland, er toch nog ergens op de hoek een gerenommeerde kapper ongeschonden uit de strijd is gekomen, om hem eventjes onder handen te nemen. Voor de rest lijkt het wel een “Ocean’s Eleven” in soldatenplunje. Zelfs de conversaties met Damon lijken wel een duplicaat uit “Ocean’s Eleven” : zo’n gemoedelijk, toonloos en droog informeel gesprekje tussen twee boezemvrienden. Dezelfde routine.


Matt Damon speelt weer de goedlachse charmeur die zich tracht te redden met zijn erbarmelijk slecht Frans (Om eerlijk te zijn verstond ik er bijna niks van) onderweg naar Parijs, waar hij de Parisienne Claire Simone (Cate Blanchett) zal ontmoeten. Claire is de conservatrice van het Jeu de Paume, een voormalig kunstmuseum dat een opslagplaats werd van gestolen kunstwerken, en kan eventueel de bestemmingen aanduiden waar de Nazi’s hun buit hebben verstopt. Claire is echter een ouderwets uitziende jonge vrouw (een echte Franse seut) die koppig weigert te helpen uit angst dat de kunstwerken in Amerikaanse handen zou verdwijnen. Dat bij deze frigide tante op een bepaalde moment de hormonen beginnen op te spelen en Damon probeert aan te moedigen om de tijdens de oorlog ontstane spinnenwebben weg te werken, nadat ze wel zo vriendelijk was om te polsen of hij een “Goede huisvader” was, vond ik een nutteloos en nietszeggend opvulsel wat totaal niks bijdroeg aan de rest van het verhaal.


De meest genietbare vertolkingen werden verzorgd door het komische trio van de hele bende : Murray,Goodman en Balaban. Alhoewel hun inspanningen spijtig genoeg de meubels niet konden redden. Murray liep er weer bij alsof het hem allemaal niks kon schelen. De gekende droge humor werd eventjes onderbroken voor één van de ontroerendste momenten : het afspelen van een ontvangen vinylplaat met een kerstboodschap van zijn dochter en kleinkinderen. Een intiem moment tussen alle oorlogsellende. Goodman was weer de lamme goedzak waarvan je elk moment verwacht dat hij een daverende bulderlach laat horen, maar die ook zijn triest moment heeft wanneer hij samen met Clermont terechtkomt in een spervuur tussen de twee strijdende partijen. Balaban is dan weer een opvliegend opdondertje die één grote wens heeft als ze naar Europa trekken n.l. de mogelijkheid krijgen om er eentje af te knallen.


Verwacht je niet aan actierijke oorlogstaferelen want de kunst-redders volgen tijdens de hele film de oprukkende strijdkrachten en arriveren telkens in historisch bekende locaties nadat de Duitsers en geallieerden al zijn vertrokken. Er zijn ontelbare films gemaakt over de gruwelen uit de 2de Wereldoorlog, maar dit verhaal was mij toch onbekend. Dat maakte het dan al in ieder geval interessant om eens naar te kijken. Het feit dat er ook 2 Belgische steden in voorkomen waar waardevolle kunstwerken werden geroofd, is ook iets dat mijn nieuwsgierigheid opwekte. De soms wel amusante dialogen en grappige momenten worden afgewisseld met ontroerende momenten en ook wel een paar moraliserende en melige momenten. Maar over het algemeen was het maar een slappe bedoening. Inhoudelijk is het dan ook niet echt een episch verhaal : groepje oudere mannen hollen heen en weer door Duitsland op zoek naar schilderijen en beeldhouwwerken. Dat ze er al een 2 uur durende film over hebben kunnen maken, is op zich al een prestatie.


Het verdict 4/10
Links : IMDB , Moviemeter


 The Monuments Men (2014) on IMDb

Geen opmerkingen

Mogelijk gemaakt door Blogger.