The Stranger (2014)

Korte Inhoud
Peter groeide op zonder vader. Hij heeft geen idee wie zijn vader was en waarom hij er niet voor hem was. Wanneer de mysterieuze man na zestien jaar afwezigheid thuis terugkeert, beginnen er ineens hele vreemde dingen te gebeuren met dodelijke gevolgen. Peters vader veroorzaakt een grote chaos in het kleine plaatsje.

Genre : Horror/Mysterie
Land : Chili

Cast :
Lorenza Izzo : Ana
Cristobal Tapia Montt : Martin
Ariel Levy : Caleb

Regisseur : Guillermo Amoedo

Mijn mening

“The Stranger” is zo’n typisch voorbeeld waarbij een originele benadering van een reeds veelgebruikt onderwerp in eerste instantie zorgt voor een kortstondige opwinding, dat dan evenwel in de kiem wordt gesmoord door een geduld eisend tempo, duister beeldmateriaal (alhoewel dat in dit geval nogal vanzelfsprekend is) en bovenal beroerde vertolkingen van enkele leden van de cast. In het begin had ik de indruk dat dit verhaal zich afspeelde ergens in Zuid-Amerika. Ik was naderhand redelijk verwonderd toen ik vernam dat het zich echter situeerde ergens in Canada. Blijkt dat de Chileense regisseur Guillermo Amoedo het merendeel van de cast heeft gezocht binnen de Chileense bevolking. Vandaar de verwarring. Trouwens de klinkende titel “Eli Roth presents The Stranger” is ook niet een reden om terstond opgewonden te raken. Juist zoals bij “Clown” staat zijn naam prominent op de cover. Maar dit verzekerd geen kwalitatief, hoogstaand eindresultaat.

Het hoofdpersonage Martin (Cristobal Tapia Montt) verschijnt op een avond aan de deur van een armoedige woning dat bewoont is door Peter (Nicolas Duran) en zijn moeder Monica (Alessandra Guerzoni), met de vraag of ze weten waar zijn ex-vriendin zich ophoudt. Het droge antwoord dat hij krijgt , leidt hem naar het plaatselijke kerkhof waar hij triest neerkijkt op het graf van Ana (Lorenza Izzo). Als hij even later de lokale hooligan Caleb (Ariel Levy) en zijn hersenloze vrienden tegen het lijf loopt, weert hij zich totaal niet als hij onder handen wordt genomen door deze leeglopers. Het lijkt wel alsof hij levensmoe is en in die toestand wordt hij ook achtergelaten. Caleb’s vader, politie-inspecteur De Luca (Luis Gnecco), tracht de misdaad te verdoezelen en verbergt het lijk. Peter, die getuige was van het hele gebeuren, neemt Martin mee naar huis voor verzorging. Blijkbaar is het niet zo evident om deze vreemdeling te vermoorden en blijkt zijn bloed, zoals hijzelf woedend verklaard, besmettelijk.

Het enige dat ik overhield na het bekijken van “The Stranger” was een onvoldaan gevoel. Het onderwerp was inventief te noemen en had potentie om er iets interessants van te maken. De film is tergend langzaam en qua actie is het ook niet indrukwekkend. Het overduidelijke thema van vampirisme schemert doorheen de film ondanks dat het niet zo expliciet wordt vernoemd. Het feit dat Martin nood heeft aan het consumeren van bloed en niet tegen zonlicht kan, wijst dan toch overduidelijk in die richting. Zijn enige doel is om de wereld te bevrijden van gelijkaardige personen, inclusief zichzelf. Vandaar de immer aanwezige morbide, depressieve en gewelddadige sfeer rondom hem. En dan is er nog het fenomeen van genezend bloed waardoor deze film zich echt distantieert van alle andere films met bloedzuigende nachtwezens. Maar de pogingen om zich te onderscheiden van de oudere films waarin Dracula en konsoorten rondfladderen, worden teniet gedaan doordat de meest gangbare clichés uit dit genre nog altijd gelden. Zo is een zonnecrème met factor 100 nog altijd onontbeerlijk voor Martin.

Cristobal Tapia Montt vond ik echt schitterend in deze rol. De constante innerlijke strijd die hij voert. De zelfdestructie enerzijds en de martelaarsrol die hij zichzelf toeëigent. Bij momenten vond ik zelfs dat hij een beetje op Jake Gyllenhaal leek. Nicolas Duran’s bijdrage was ook nog aanvaardbaar tot op zeker niveau. Alhoewel ik toch onder de indruk was hoe snel hij zijn drugsverslaving wist te overwinnen. Verder werd het geheel opgevuld met de gekende, clichématige personages. Maar tevens waren er enkele toch wel abominabele vertolkingen waarbij het wel leek alsof de dialogen rechtstreeks van het script werden gelezen. Onder andere Alessandra Guerzoni vergreep zich wel eens aan een mate van overacting. En Luis Gnecco leek de Engelse taal niet echt machtig te zijn, waarbij het soms wel leek alsof hij werd nagesynchroniseerd. Ook Ariel Levy’s performance liet soms te wensen over. Alhoewel zijn verschijning op het uiteinde toch redelijk geslaagd was.

“The Stranger” is niet bepaald een meesterwerk en vertoont toch wel enkele gebreken. Maar toch weet Amoedo een naargeestige sfeer te scheppen waarbij enkele horror momenten en ronduit brutale, bloederige fragmenten worden getoond. Ondanks dat dit niets nieuws brengt in het gekende horrorgenre, is het toch de moeite om eens te bekijken. En ondanks dat de immer aanwezige duisternis niet bepaald een voordeel is, zorgt dit uiteindelijk voor een duistere en grimmige sfeer.