Haunt (2014)

Korte Inhoud
Een gezin neemt zijn intrek in een nieuwe woning met een duister verleden. Wanneer hun zoon een relatie begint met het knappe buurmeisje beginnen ze samen hun seksuele gevoelens te ontdekken. Onbewust roepen ze hiermee een alternatieve dimensie van het huis op.

Genre : Horror
Land : VS

Cast :
Jacki Weaver : Janet Morello
Liana Liberato : Sam
Harrison Gilbertson : Evan Asher

Regisseur : Mac Carter

Mijn mening

“So you want to hear a ghost story?
Well, every ghost story begins with a house... and a tragedy.
And so we begin with mine.”

Zo griezelig als het begin, zo doorsnee voelt de rest van de film aan. Het zoveelste bezeten-huis onderwerp waarbij een heel assortiment van reeds gebruikte elementen uit gelijkaardige films gebruikt wordt. Voor de echte horror-fanaten is het allemaal gekend en niks verrassends. Verwacht je weer aan krakende deuren, entiteiten die zich manifesteren, enge geluiden achter elke deur en in elke hoek, dreigende schaduwen en plotse schrikmomenten. Het zit allemaal vervat in deze film en lijkt dan ook op een samenraapsel van reeds gebruikte ideeën. Behalve dan die indrukmakende start dus, waarbij er een origineel apparaat wordt voorgesteld : een ouderwets uitziend apparaat voorzien van transistors en radiolampen dat gebruikt kan worden om te communiceren met overledenen. De getergde en wanhopige persoon die hiervan gebruik wil maken, om in contact te komen met zijn kinderen, ervaart al snel dat de gevolgen die voortvloeien uit het gebruik hiervan, minder aangenaam zijn dan hij verwacht had.

De familie Asher neemt zijn intrek in een oud huis dat volgens geruchten bezeten is. De vorige familie Morello die er woonde werd er dan ook op gruwelijke wijze gedecimeerd. De enige overlevende is de vrouw des huizes Janet Morello (Jacki Weaver) die tijdens het inhuizen komt opdagen met de boodschap dat ze iets vergeten is mee te nemen en langs haar neus eventjes meedeelt aan Evan (Harrison Gilbertson), de zoon van de familie Asher, dat haar zoon stierf op zijn leeftijd en dat de zolder zijn slaapkamer was. Het moment dat Evan het rebelse tienermeisje Sam (Liana Liberato) tijdens een nachtelijke wandeling tegenkomt, is dit het begin van een hechte vriendschap. Voordat hij het beseft , nestelt Sam zich knus in zijn bed in de avond en beginnen ze te experimenteren met het vreemde apparaat dat ze in een zijkamer vinden op de zolder. Een gevaarlijk spelletje dat de deur opent voor niet zo vriendelijke geesten.

Horror-spookverhalen waarbij een oud, bezeten huis centraal staat, is een eeuwenoud gegeven waar gretig gebruikt van gemaakt wordt in dit genre. Denk maar aan “The Conjuring”, ”The woman in black”,”The Amityville Horror” en “Poltergeist” en je kan je al voorstellen wat je te wachten staat. De aloude clichés worden niet geschuwd. Bij elke op punt staande verschijningen begint de verlichting als vanouds te flikkeren (in de aard van wat je kon zien in “Deliver us from Evil”). Er verschijnt zelfs een entiteit die wel lijkt weggelopen te zijn uit de film “The Ring”. En gebeurtenissen uit het verleden worden op een creepy manier getoond in zwart-wit tinten. Spijtig genoeg komen dan ook de belachelijk ogende clichés terug. Zoals het feit dat de intrekkende familie toevallig dezelfde samenstelling heeft als de onfortuinlijke vorige familie. Ondanks angstaanjagende verschijningen en confrontaties gaat iedereen gewoon verder alsof het de normaalste zaak ter wereld is. Zelfs zorgwekkende wartaal van het jongste dochtertje (“If there’s really a ghost in Evan’s room, l think he should make friends with it.”) zorgt zelfs niet voor de geringste argwaan. En natuurlijk laten de ouders het hele huishouden op dat moment achter om collega’s te bezoeken.

Ondanks de voor de hand liggende gebeurtenissen, verschijningen en paranormale toestanden, had ik de uiteindelijke ontknoping niet verwacht. Visueel gezien en qua sfeer had men een naargeestige en griezelige film kunnen creëren. Op het gebied van spoken valt het gerust mee want de geestverschijningen zijn bij momenten toch eng. Maar de verhaallijn is zeker niet spannend te noemen. En ook de vertolkingen zijn redelijk eendimensionaal. De ouders zijn meer afwezig dan aanwezig, de oudere dochter was totaal overbodig en het jongere zusje leeft in haar eigen wereldje. Gilbertson en Liberato vormen een sympathiek koppeltje waarbij Gilbertson’s naïviteit wel enorm enerveert. Ik ben altijd wel te vinden voor zo’n ouderwets aanvoelend spookverhaal, waavan je de rillingen krijgt op bepaalde momenten. De enige rillingen die ik na het bekijken van “Haunt” voelde waren die van de kou door een openstaand raam in het midden van de nacht.