Jupiter Ascending (2015)

Korte Inhoud
Jupiter Jones werd geboren onder een sterrenhemel, met tekens die erop wijzen dat ze voortbestemd is voor grootse dingen. Eenmaal volwassen droomt Jupiter van de sterren, maar ze wordt wakker in de harde realiteit waar ze toiletten schoonmaakt en heel wat pech kent. Maar wanneer Caine, een genetisch gemanipuleerde ex-militaire jager, op Aarde aankomt om haar op te sporen, vangt Jupiter een glimp op van het lot dat al die tijd op haar wachtte – haar genetische handtekening zorgt ervoor dat ze de eerste in lijn is voor een buitengewone erfenis die de balans van de kosmos kan veranderen.

Genre : Actie/Avontuur/SF
Land : VS/UK

Cast :
Mila Kunis : Jupiter Jones
Channing Tatum : Caine Wise
Sean Bean : Stinger Apini

Regisseur : Andy + Lana Wachowski

Mijn mening

It can be difficult for people from underdeveloped worlds to hear that their planet is not the only inhabited planet.

Kort en bondig. “Jupiter Ascending“ is qua uitzicht en beeldmateriaal een spektakel met indrukwekkende ruimtebeelden, soms spetterende actiefragmenten en zinnenprikkelende buitenaardse fantasieën. Maar net als een boek van Jack Vance is er geen touw aan vast te knopen in het begin. Het verschil met Vance is dat naarmate je in het boek vordert, de beoogde boodschap duidelijk wordt. In “Jupiter Ascending” blijft het tot het einde redelijk warrig en onbegrijpelijk en lijk je weg te zinken in een samenraapsel van futuristische ideeën. Een episch werk dat verschillende aspecten uit andere SF klassiekers zoals “Flash Gordon”, “Star Wars” en “Battle Star Galactica” samengooit. Het bijgeleverde sprookjesachtige gegeven van de op aarde levende assepoester wiens DNA dat van één of andere ruimtekoningin evenaart, maakt het compleet.

Jupiter Jones (Mila Kunis) is van afkomst Russisch en moet dagelijks vroeg opstaan (dik tegen haar zin) om haar moeder te helpen met het schoonmaken van rijkeluishuizen. Dagelijks sopt ze de wc-borstel in vuile toiletten, zonder te beseffen dat ze identieke genen heeft als de overleden matriarch van het huis van Abrasax en aldus eigenares is van de planeet Aarde. Het huis van Abrasax is een buitenaardse koninklijke familie die meerdere planeten bezit. Deze planeten dienen louter en alleen om geoogst te worden om op die manier een jeugdserum te produceren. De overgebleven erfgenamen Balem (Eddie Redmayne), Kalique (Tuppence Middleton) en Titus (Douglas Booth) hebben er dus alleen maar baat bij als deze aardbewoonster verdwijnt. En dat is dan het moment voor Caine Wise (Channing Tatum) om op te dagen. Caine is een voormalig soldaat die de opdracht heeft gekregen van Titus om haar te beschermen.

De Wachowski’s hebben niet alleen een fysieke (toch eentje van de twee) transformatie meegemaakt, maar ook aan hun creativiteit schort er iets want het magistrale, baanbrekende “The Matrix” lijken ze niet meer te kunnen evenaren. Op visueel vlak is deze film een meesterwerk maar het verhaal is toch maar een rommelig en chaotisch geheel. Dat de release werd uitgesteld wegens bepaalde onvolkomenheden en er nog werd gesleuteld aan het visuele karakter van de film, was sowieso al geen goed voorteken. Het zijn vooral de personages zonder diepgang, de ridicule dialogen en het geforceerd aanvoelend romantische verhaal waardoor deze film redelijk zwak overkomt. Ik geef toe dat de reddingsoperatie in het begin van de film waarbij Caine met zijn jet-achtige rolschaatsen Jupiter uit de handen van buitenaardse “Keepers” redt, een adembenemend moment is dat oneindig lang duurt. De flitsende achtervolging tussen de flatgebouwen is intens, spannend en meesterlijk in beeld gebracht. Het is echter niet de laatste keer dat hij haar moet redden. De film lijkt wel een eindeloze reddingsoperatie. En na een tijdje is het verrassingseffect van die speciale laarzen ook uitgewerkt.

Waar deze film echt de mist in gaat, zijn de personages. Mila Kunis valt nogal mee, maar spijtig genoeg lijkt het of ze heel de film al gillend rondloopt en tegelijkertijd haar “looks” etaleert. Channing Tatum heeft het stoere uiterlijk mee, maar verzandt al gauw in een ongeïnspireerde persiflage van zichzelf die overhoop ligt met zijn gevoelens. Het tweetal eindigt uiteindelijk als een soort “Danny en Sandy in space”. Een flauw liefdesverhaal over twee personen uit twee verschillende ruimtestelsels. De Abrasax familie is ook zo’n allegaartje dat niet echt overtuigend overkwam. Tuppence Middleton speelt geen voorname rol in het geheel. En Eddie Redmayne verbaasde me dan ook nog eens volkomen (nadat ik hem had zien schitteren in “The theory of everything”) als de sluwe en wrede Balem die op fluisterende toon redelijk dreigend overkwam. Totdat hij in een opwelling zijn frustraties en woede uitschreeuwt. Ik begon spontaan te grinniken.
De enige twee acteurs die overtuigend overkwamen zijn Sean Bean en Douglas Booth. En dan nog eventjes vermelden dat de scenes met de tafelende Russische familie uiteindelijk het hoogste humorgehalte behaalde.

Heb je eens zin om je te laten meevoeren doorheen het oneindige universum waarbij je van de ene verbazing in de andere valt door de schitterende computer-graphics (En naar ik vernomen heb is de 3D versie weergaloos) dan is dit ruimte epos, vol vreemde creaturen, buitenaardse wezens en exotische oorden, zeker iets voor jou. Hou je dan ook nog van romantisch geneuzel en een happy end, dan mag je deze zeker niet missen. Wens je echter ook een boeiend verhaal en interessante personages erbij, dan zal deze film je zeker teleurstellen. Een beter alternatief is dan “Guardians of the galaxy” waar de mix van al deze ingrediënten toch een minder wrange nasmaak heeft !