Korte Inhoud De overheid stopt de oorzaken van een enorme explosie in een
futuristische Britse metropool in de doofpot. Fotojournaliste Jennifer
Preston gaat daarom op zoek naar de waarheid. Maar tijdens haar
zoektocht begint er echter plots een paranormaal fenomeen de stad te
terroriseren. Genre : Horror/Mysterie Land : UK Cast : Natalia Tena : Jennifer Preston Iwan Rheon : Jonas Jamie Draven : Levi Mathis Regisseur : Alex Garcia Lopez
Mijn mening
“Since the explosion, since
the construction of the Quarantine Zone, my photographs are different.
We're different.
Is it despair?
Confusion?
Rage?
Fear?
Everything's changed.
Maybe forever.”
Niet wetend wat me te wachten stond en of het wel de moeite was om deze
zogezegde horror/mysterie te kijken (inhoudelijk leek het me toch
interessant), bleek deze film naderhand visueel toch indruk op mij te
maken. Bij de eindgeneriek was ik dan toch wel enigszins geïrriteerd
doordat het totaal nergens op sloeg en me achter liet met een heleboel
vraagtekens. Uiteindelijk was het een enorm open einde waarbij alles nog
even mysterieus en onverklaard was als in het begin. Kwam ik naderhand
toch wel tot de ontdekking dat dit een pilot aflevering was voor een
gloednieuwe televisieserie. Wat een ontgoocheling. Als fervente
tegenstander van alles wat ook maar op feuilletons lijkt, zal het verder
verloop van dit toch wel uiterst intrigerend verhaal volledig aan me
voorbijgaan. Ik ben er echter zeker van dat tegen het derde seizoen
alles onoverzichtelijk ingewikkeld lijkt en het op dat moment aanvoelt
alsof de schrijvers een beetje de draad kwijt zijn waardoor ze
genoodzaakt zijn nieuwe verhaallijnen eraan te breien. Niets voor mij
dus.
Het hele verhaal draait rond een enorme explosie die plaats vond in een
underground dancing ergens in het futuristische London. Volgens de
regering zijn hierbij chemische stoffen vrijgekomen waardoor een deel
van de bevolking geëvacueerd moet worden en een perimeter wordt
ingesteld rondom de onheilsplek. Jennifer (Natalia Tena) en Jonas (Iwan
Rheon) zijn getuige van deze explosie en zien langzamerhand hun deel van
de stad muteren naar een zone onder militaire controle. Jennifer is een
fotografe die na het incident foto’s begint te maken van omwonende,
waarbij ze tot de ontdekking komt dat deze individuen een
persoonlijkheidsverandering meemaken waarna ze zelfmoordneigingen
krijgen en zelfs regelrecht moorddadig worden. Jonas is iemand die werkt
voor de organisatie die het hele gebied hebben afgesloten (en alle
gebouwen in dit gebied hebben afgedekt met plastiek, wat dan weer zorgt
voor surrealistische beelden) en die langzamerhand doorheeft dat er meer
aan de hand is dan een explosie. En tenslotte is er ook nog Levi (Jamie
Draven), een politierechercheur wiens dochter het leven verloor in deze
explosie.
“Residue” is een redelijk deprimerende film. Niet alleen door het
futuristische verhaal, maar ook door de sfeer en het gebruikte
kleurenpallet. Alles ziet er somber, grauw en toekomstloos uit.
Naderhand bekeken begreep ik wel waarom de hele film zo traag
vooruitging zonder dat er echt iets schokkends of relevant gebeurde. Dat
is natuurlijk doordat dit gewoon een lange intro is naar een veelvoud
van seizoenen vol afleveringen. Alleen de artistieke beeldfragmenten
zijn een kortstondige aandachtstrekker. Voor het overgrote deel is het
alleen een ronddwalen van de hoofdpersonages die op zoek zijn naar
antwoorden op hun vragen. Dat er dan ook nog iets paranormaals bij komt
kijken, maakt het misschien een beetje interessanter. Ben je een
televisieserie-freak, dan denk ik wel dat dit eentje is dat de moeite
waard is om te volgen. Ik daarentegen hou het bij mijn verslaving aan
cafeïne en nicotine … en mijd ik de “soapine” toch nog altijd voor het
moment !
Post a Comment