Tell (2014)

Korte Inhoud
Ethan Tell is een kleine crimineel die een grote slag slaat wanneer hij een miljoen dollar steelt van een bank. Hij wordt uiteindelijk opgepakt door de politie en naar de gevangenis gestuurd. Het geld werd nooit gevonden. Drie jaar later, bij zijn vrijlating, denkt hij dat zijn problemen achter hem liggen. Niets is echter minder waar.

Genre : Misdaad/Actie
Land : VS

Cast :
Milo Ventimiglia : Tell
Katee Sackhoff : Beverly
Jason Lee : Ray

Regisseur : J.M.R. Luna

Mijn mening

“As a kid I used to think I was gonna be somebody, a model citizen raising a family in the suburbs.
Being shot at by a psycho with a machine gun, was not part of the plan.”

Ik begrijp eigenlijk de kritiek die gegeven wordt op deze film niet zo best. Er wordt beweerd dat het tijdverlies is om deze te bekijken, dat het een vreselijke film is met slecht acteerwerk en dat het een erbarmelijk script is. Toegegeven, het is geen “The Shawshank redemption” of een andere Oscar winnaar. Maar het is in ieder geval beter dan een gedrocht zoals “Sharknado”. Door zijn korte speelduur, luchtige toon en vlotte verhaallijn is het uiteindelijk een film die uitstekend geschikt is als tussendoortje. Zo eentje om voor het slapengaan mee te pikken zodanig dat je op een ontspannen manier richting dromenland vertrekt.

Je kan natuurlijk niet om het feit heen dat het allemaal middelmatig aanvoelt. Echt miserabel is het niet, maar echt vernieuwend is het ook niet helemaal. De acteerprestaties zijn bij momenten om van te genieten en vervolgens worden er doorsnee conversaties voorgeschoteld. De hele opzet van het verhaal is niet bijster origineel maar blijft boeien dankzij de lichtvoetige verhaallijn. Een soort “A fish called Wanda” behalve dat Wanda hier vervangen werd door een Beverly die er niet zo erotisch en sensueel uitziet. Ook de humor is van een ander niveau. Toch is het een humor die ik doorgaans wel kan appreciëren. Een zwartgallige humor met een donkere, sarcastische ondertoon. In ieder geval gniffelde ik tot mijn verbazing ettelijke keren. “Tell” bevatte in ieder geval meer humor dan de meeste humoristische films die recent zijn uitgebracht.

Milo Ventimiglia zet een oerdegelijke vertolking neer als de naïeve, droogstoppel Tell die toch over een stel hersenen blijkt te beschikken waarmee hij in staat is om een sluw in elkaar gestoken plan te bedenken. Ventimiglia kwam me niet zo bekend voor maar bleek toch een voorname rol te spelen in “The Divide”. Tell is uiteindelijk zo’n personage die enerzijds sympathieker overkomt naarmate het plot zich ontvouwt en anderzijds iemand waar je bijna medelijden mee krijgt. Ik vroeg me uiteindelijk af of hij die Sylvester Stallone-achtige scheve lip al altijd heeft gehad, of dat deze het resultaat was van het niet onaardig aantal dreunen dat hij ontving gedurende de hele film. Katee Sackhoff kwam me niet direct bekend voor totdat ik haar filmografie even controleerde en tot de ontdekking kwam dat ze in “Riddick” te bewonderen was (meer bepaald bepaalde parmantige lichaamsdelen die ook in “Tell” expliciet in beeld kwamen) en ook in “Oculus” een voorname rol speelde (een film die ik tot mijn grote schaamte nog steeds niet heb gezien).

Gooi er verder nog een tweetal corrupte politieagenten bij, een op weerwraak zinnende zwager, een reclasseringsambtenaar waarvan je niet kunt inschatten of die nu wel doodeerlijk is of niet en een tas vol met cash geld die al dan niet in de vlammen is opgegaan, en je kan je verwachten aan een onderhoudende film. Een film die niet direct uitblinkt in originaliteit, maar tenminste niet eentje waarna je met het gevoel zit dat je je tijd beter aan iets anders had gespendeerd.