Every Secret Thing (2014)

Korte Inhoud
Twee jonge meisjes werden beschuldigd van een moord op een baby. Nadat ze op achttienjarige leeftijd de gevangenis verlaten, raken ze opnieuw in de problemen als er kinderen vermist worden. De lokale politie richt zijn aandacht op dezelfde twee jongedames, waardoor het mysterie rond de oude moord eveneens in de schijnwerpers staat.

Genre : Mysterie
Land : VS

Cast :
Dakota Fanning : Ronnie Fuller
Elizabeth Banks : Nancy Porter
Danielle MacDonald : Alice

Regisseur : Amy Berg

Mijn mening

"Do you ever wonder what would have happened if maybe you had found the baby sooner? Maybe you could have saved her. Maybe if you had walked just a little bit faster, she would still be alive.
Did you ever think about that?”

“Every secret thing” is een schamele poging om een suspenserijke thriller te creëren. De inspiratie werd gezocht in het gelijknamige boek dat geschreven werd door Laura Lippman. Een verhaal over vermiste kinderen geven meestal een ongemakkelijk gevoel en verhalen over het meest verschrikkelijke dat je als ouder kan overkomen. Ik zou echter aanraden om dan “Prisoners” te kijken met Jake Gyllenhaal en Hugh Jackman in de hoofdrollen. Qua suspense en visie op de ontreddering van de angstige ouders, overstijgt deze film moeiteloos deze poging. De twee tieners Alice (Danielle Macdonald) en Ronnie (Dakota Fanning) zien er niet echt creepy of angstaanjagend uit. Je krijgt eerder medelijden met deze twee randgevallen die door omstandigheden een kinderlijke, foute beslissing maken in hun jonge leven. Ook al blijkt het naderhand dat één van de twee inderdaad over een ziekelijke, naargeestige geest blijkt te beschikken.

Op 11 jarige leeftijd besluiten de twee jonge meisjes om een op de veranda achtergelaten peuter (kleindochter van de eerste zwarte rechter in deze gemeenschap) met zich mee te nemen, nadat ze een rampzalig verjaardagsfeestje hebben bijgewoond. De twee zijn niet bepaald populair bij de andere leeftijdsgenootjes. Alice is een zwaarlijvig meisje en Ronnie is een introvert kind die ook nog eens over een scherpe tong beschikt. Wat initieel bedoeld was als een onschuldig spel voor de twee tieners, loopt faliekant af de baby die het totaal ontbreken van noodzakelijke zorg fataal wordt. De twee worden berecht en veroordeeld voor de ontvoering en het vermoorden van het kind. Je moet geen briljante geest zijn om te raden wie er weer geviseerd wordt op het moment dat er een andere kleuter verdwijnt nadat de twee vrijgelaten werden.

De film schiet op meerdere vlakken tekort, vond ik. Dat deze film overwegend door vrouwen gedragen wordt (meerdere vrouwelijke acteurs, een vrouwelijke regisseur, scenariste en vrouwelijke schrijfster) , is te merken daar het grotendeels nogal soft overkomt. De vrouwelijke detective Nancy Porter (Elizabeth Banks), een soort volwassene versie van Nancy Drew die ook op een toevallige wijze het lijkje van het eerste slachtoffertje ontdekte en vervolgens gepromoveerd werd, is gemotiveerd genoeg om dit mysterie op te lossen. Alleen kwam ze nogal gelaten over. Alice’s moeder verrichte misschien wel baanbrekend werk als kunstlerares, maar faalde volledig als ouder. Alice was op een bepaalde manier griezelig en toch kwam die gespleten persoonlijkheid niet echt naar boven. Bij momenten waren haar geraffineerde en manipulatieve karaktertrekken alleraardigst gespeeld. Alleen bij de ontknoping was het allemaal niet zo overtuigend.

De enige die me kon bekoren met haar acteerwerk was Fanning (De laatste keer dat ik haar zag acteren was als piepjong meisje in “War of the Worlds”). Een schitterend personage (alhoewel haar totale bijdrage nogal beperkt was) met een gecompliceerd karakter. Een introvert meisje dat ondanks haar neerslachtig en alternatief uiterlijk toch een enorm aantrekkelijke dame is. Het was voor mij ook het enigste geloofwaardige personage.

Zelfs de rare kronkelingen die het verhaal te beurt vielen op het einde, konden niet vermijden dat deze melodramatische thriller louter het gehalte van een doorsnee Tv-film behaalde. Het mysterieuze begin, het schokkende onderwerp en soms wel degelijk acteerwerk konden niet verhinderen dat het uiteindelijk verviel in een clichématige thriller zonder echte verassingen en met de meest clichématige eindscène ooit gemaakt.